یاس و ناامیدی در کودکان، کانالش را عوض کنید!
شما همیشه برای فرزندان‌تان الگو هستید. اینکه شما در فراز و نشیب‌های زندگی چگونه عمل می‌کنید، پیامی به آنها منتقل می‌کند.
ناامیدی، احساسی از اندوه و پریشانی است، زیرا شرایط آن طور که شما انتظار داشتید خوب یا رضایت بخش نیست یا کارها آنطور که شما امیدوار بودید پیش نرفته است. شما وقتی احساس ناامیدی می‌کنید که کسی شما را مایوس کند و وقتی کودک هستید ممکن است پذیرفتن آن سخت باشد.
شما همیشه برای فرزندان‌تان الگو هستید. اینکه شما در فراز و نشیب‌های زندگی چگونه عمل می‌کنید، پیامی به‌آنها منتقل می‌کند که چگونه باید زندگی را اداره کنند. در اینجا پیشنهادهایی برای کمک به‌کنترل ناامیدی فرزندان‌تان آمده است:
- به‌محض امکان، مهمانی تاسف خوزدن را تمام کنید. نگذارید فقط به‌خاطر اینکه چیزی خوب از آب درنیامده است، واکنش، کنترل اوضاع را به‌دست بگیرد. برای فرزندتان روشن کنید که دنیا به‌آخر نرسیده و شکست یا بخت به‌این معنی نیست که او خوب نیست.
- قدر ناامیدی را بدانید. اگر فرزندتان ناامیدی را تجربه می‌کند، در مورد آن صحبت کنید و به او کمک کنید از تجربه درس بگیرد. بدین ترتیب او میتواند چیزی با ارزش به‌دست آورد و یاد می‌گیرد همان کار را دوباره انجام ندهد.
- توجه به‌چیزهای مثبتی که از تجربه به‌دست می‌آید. احساسی شبیه شکست کامل وقتی مهم است که شخص عقب نشینی کند. دفعۀ بعد به‌فرزندتان یادآوری کنید وقتی احساس ناامیدی داشته، چگونه شرایط بد، در پایان به‌خوب یا حتی بهتر تغییر کرده است.
- نمونه‌هایی مطرح کنید. در مورد زمانی صحبت کنید که شما یا یکی از اعضای خانواده مشکلی داشته‌اید و چگونه از پس آن برآمده‌اید.
- فعالیت بدنی را تشویق کنید. فعالیتهایی مانند لگد زدن به‌توپ، ضربه به‌توپ تنیس یا پیاده‌روی، به‌برخی بچه‌ها به‌خصوص پسرها کمک می‌کند تا به‌اوضاع و ناامیدی‌ها فکر کنند. اگر فعالیت جسمی بر فرزندتان تاثیر مثبت دارد، گفتگو و تحلیل احساسات - ضمن اینکه هنوز مفید است - همیشه ضروری نیست. با شناخت بهتر فرزندتان، بهتر تصمیم بگیرید.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼