ریفلاکس ادراری در کودکان، علائم و درمان

ریفلاکس ادراری در کودکان، جریان یافتن غیر طبیعی ادرار از مثانه به کمک حالب ها، به سمت کلیه ها است. در حالت طبیعی ادرار تنها از کلیه ها به سمت مثانه جریان می یابد. ریفلاکس ادراری در کودکان به صورت اولیه و ثانویه ظاهر می شود. کودکان مبتلا به ریفلاکس ادراری اولیه با نقص در دریچه ای که به طور طبیعی از بازگشت ادرار از مثانه به حالب ها جلوگیری می کند، متولد می شوند. ریفلاکس ادراری ثانویه در اثر اختلال در عملکرد مجاری ادراری که اغلب در اثر فشار بالا و غیر عادی داخل مثانه ایجاد می شود، ظاهر می گردد. کودکان مبتلا به ریفلاکس ادراری اولیه درمان می شوند. درمان ریفلاکس ادراری در کودکان به کمک مصرف دارو یا انجام جراحی و با هدف پیشگیری از آسیب کلیوی ناشی از ریفلاکس ادراری در کودکان انجام می شود.

علائم ریفلاکس ادراری در کودکان

عفونت مجاری ادراری، شایع ترین علامت ریفلاکس ادراری در کودکان است. عفونت مجاری ادراری در همه مواقع نشانه ها و علائمی را ظاهر نمی کند. تشخیص عفونت مجاری ادراری در کودکان دشوار است، زیرا ممکن است برخی نشانه ها و علائم غیر اختصاصی را ظاهر سازند. از جمله علائم عفونت مجاری ادراری و در واقع علائم ریفلاکس ادراری در کودکان شامل موارد زیر می شود:

- تب بدون کانون مشخص

- اسهال

- بی اشتهایی

- تحریک پذیری

در صورتی که کودک مبتلا به ریفلاکس ادراری درمان نشود، می تواند عوارض زیر را به دنبال داشته باشد:

- شب ادراری کودکان

- یبوست

- از دست دادن کنترل در اجابت مزاج

- فشار خون بالا

- دفع پروتئین در ادرار

- نارسایی کلیه

از جمله علائم ریفلاکس ادراری در کودکان که ممکن است قبل از تولد و به کمک سونوگرافی تشخیص داده شود، تورم کلیه ها یا ساختارهای جمع کننده ادرار در یک یا هر دو کلیه های جنین است که در اثر بازگشت ادرار به کلیه ها ایجاد شده است.

درمان ریفلاکس ادراری در کودکان

گزینه های درمان ریفلاکس ادراری در کودکان به شدت بیماری در آن ها بستگی دارد. کودکان مبتلا به ریفلاکس ادراری اولیه و خفیف این بیماری را پشت سر می گذارند. در این موارد، پزشک متخصص اطفال به شما توصیه می کند که برای درمان ریفلاکس ادراری در کودکان، صبر کنید.

برای درمان ریفلاکس ادراری در کودکان که شدید هستند، گزینه های زیر وجود دارند:

1- درمان دارویی:

عفونت مجاری ادراری ناشی از ریفلاکس ادراری به درمان سریع با آنتی بیوتیک ها نیاز دارد، تا از انتشار عفونت در کلیه ها پیشگیری کند. برای پیشگیری از بروز عفونت مجاری ادراری، پزشکان همچنین آنتی بیوتیک هایی را در دوز کمتر از دوز درمانی تجویز می کنند.

حین درمان ریفلاکس ادراری، بیمار باید در طول دریافت آنتی بیوتیک ها تحت نظر باشد. این نظارت شامل مراجعه دوره ای به متخصص اطفال، انجام آزمایش های ادرار برای تشخیص عفونت ها و انجام اسکن های رادیولوژیک از مثانه و کلیه ها به منظور ارزیابی درمان ریفلاکس ادراری، می باشد.

۲- جراحی:

جراحی برای درمان ریفلاکس ادراری، نقص موجود در دریچه بین مثانه و لوله های حالب را ترمیم می کند. نقص در این دریچه از بسته شدن آن جلوگیری کرده و ادرار به عقب برمی گردد.

روش های جراحی برای درمان ریفلاکس ادراری در کودکان، شامل:

جراحی باز:

جراحی باز برای ریفلاکس ادراری در کودکان به کمک بیهوشی عمومی انجام می شود. در این جراحی با ایجاد یک شکاف در پایین شکم، پزشک عاملی که موجب بیماری شده است را برطرف می سازد. این نوع از جراحی معمولا به چندین روز بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد و در این مدت سوند برای تخلیه مثانه کودک در محل مورد نظر قرار می گیرد. ریفلاکس ادراری در کودکان ممکن است در تعداد کمی از کودکان پایدار باشد، اما عموما این مشکل بدون نیاز به مداخله بیشتر برطرف می شود.

جراحی لاپاروسکوپیک به کمک روبات:

همانند جراحی باز، این روش جراحی برای درمان ریفلاکس ادراری در کودکان شامل ترمیم دریچه بین حالب و مثانه است، اما از طریق شکاف های کوچک انجام می شود. مزایای جراحی لاپاروسکوپیک، ایجاد شکاف های کوچک و بروز کمتر اسپاسم های مثانه بعد از جراحی است. اما مطالعات اولیه نشان می دهند، درصد موفقیت درمان بیماری با این روش کمتر از جراحی باز است.

جراحی آندوسکوپیک:

در این روش جراحی، پزشک یک میله به نام سیستوسکوپ را از طریق مجرای ادراری وارد می کند، تا بتواند کلیه های کودک را ببیند. سپس یک ماده حجم دهنده را به اطراف حفره حالب تزریق کرده تا دریچه را برای بسته شدن مناسب تقویت نماید. این روش یک جراحی با تهاجم کمتر در مقایسه با جراحی باز است و علی رغم خطرات کمتر، اثرگذاری کمتری هم در درمان بیماری دارد. جراحی آندوسکوپیک همچنین به بیهوشی عمومی نیاز دارد.