عفونت دستگاه ادراری در کودکان، می توان پیشگیری کرد؟

عفونت دستگاه ادراری (UTIs) در بین کودکان شایع است. آنها از طریق باکتری (میکروب)هایی که به مثانه یا کلیه وارد می شوند، ایجاد می شوند.

یک نوزاد با عفونت UTI ممکن است دچار تب، استفراغ و بی قراری شود. کودکان در سنین بالاتر ممکن است دچار تب؛ درد در زمان ادرار ، تکرر ادرار یا درد در قسمت زیر شکم و یا کلیه درد شوند. کودکان دچار عفونت ادراری را می بایست نزد پزشک ببرید زیرا این بیماری خود به خود درمان نمی شود. درمان عفونت ادراری ساده است و در عرض یک تا چند هفته کودک کاملا خوب می شود.برای دانستن علائم، راههای درمان و فاکتورهای خطر؛ با ما همراه شوید.

مصرف آنتی بیوتیک های تجویز شده توسط پزشک به آنها کمک می کند تا سلامتی خود را به دست بیاورند. برای اطمینان از عملکرد آنتی بیوتیک ها، کودک باید تمام مقدار تجویز شده توسط پزشک را مصرف نماید؛ حتی اگر احساس می کند که بهتر شده است.

علائم عفونت اداری چیست؟

اکثر عفونت ها در پایین دستگاه ادراری یعنی مثانه و پیشابراه (مجاری ادراری) اتفاق می افتد. به این نوع عفونت سیستیت (cystitis) گفته می شود. علائم سیستیت عبارتند از:

- درد، سوزش و یا خارش در زمان ادرار

- افزایش تکرر ادرار و فوریت در دفع (اگر چه مقدار کمی ادرار دفع می شود).

- تکرر ادرار در شب

- شب ادراری، حتی اگر کودک عادت به شب ادراری نداشته باشد.

- درد شکم در ناحیه مثانه (معمولا زیر شکم)

- ادرار بودار و کدر که ممکن است تیره یا خون آلود باشد.

علائم عفونت ادراری

اگر عفونت به بالای دستگاه ادراری یعنی حالب (میزنای) و کلیه ها راه پیدا کند، پیلونفریت (pyelonephritis) نام دارد و معمولا جدی تر از نوع اول است. این نوع نیز علائم سیستیت را دارد ولی معمولا تب کودک (و گاهی لرز ) نیز دیده می شود. درد در قسمت پشت یا پهلوها، خستگی شدید و استفراغ از دیگر علائم پیلونفریت است.

چه کسانی بیشتر دچار عفونت دستگاه ادراری می شوند؟

عفونت ادراری در دختران بیشتر دیده می شود زیرا مجرای ادراری دختران کوتاه تر و نزدیکتر به مقعد است. پسران ختنه نشده زیر یکسال نیز بیشتر در معرض عفونت دستگاه ادراری قرار دارند.

سایر فاکتورهای خطر در ایجاد عفونت ادراری عبارت است از:

- یک مشکل در ساختار دستگاه ادراری ( به طور مثال کلیه ی بدشکل یا انسداد در مجرای ادراری)

- یک جریان روبه عقب غیرطبیعی (رفلکس) ادرار از مثانه به سمت کلیه ها که VUR (vesicoureteral reflux) نام دارد.

- عادات بهداشتی غلط

- سابقه خانوادگی عفونت ادراری

اگر چه عفونت ادراری به سرعت درمان می شود اما در صورت عدم درمان و رسیدگی می تواند منجر به آسیب رسیدن به کلیه ها شود. در صورتی که در کودک علائم ابتلا به عفونت ادراری دیده می شود به پزشک مراجعه نمایید. پزشک پس از بررسی آزمایش های مربوطه، آنتی بیوتیک های مناسب تجویز میکند.

درمان عفونت های شدید ادراری

در صورتی که عفونت جدی تر باشد ممکن است به بستری شدن کودک در بیمارستان برای دریافت آنتی بیوتیک از طریق وریدی یا عضلانی نیاز باشد. در صورتی که کودک علائم زیر را دارد ممکن است به بستری شدن کودک نیاز باشد:

- کودک دچار تب بالا شده است و یا احتمال عفونت کلیه وجود دارد.

- کودک کمتر از ۶ ماه سن دارد.

- عفونت از مجاری ادراری وارد خون شده است.

- بدن کودک دچار کمبود آب شده است و به دلیل استفراغ نمی تواند مایعات یا دارو را از طریق دهان دریافت کند.

آیا می توان از عفونت دستگاه ادراری پیشگیری کرد؟

در نوزادان و خردسالان، تعویض پوشک در فواصل زمانی منظم و نزدیک به هم می تواند از انتشار باکتری هایی که موجب عفونت ادراری می شوند، جلوگیری نماید.

زمانی که به کودک عادات بهداشتی را آموزش می دهید، مهم است که به آنها عادات خوب را آموزش دهید. به کودکان دختر خود آموزش دهید که خود را از جلو به عقب (به سمت مقعد) پاک و یا خشک کنند تا باکتری ها از مقعد به دستگاه ادراری وارد نشود.

دختران در سن مدرسه نیز باید از وان های حاوی حباب و صابون های قوی که موجب سوزش دستگاه ادراری می شود، اجتناب کنند. آنها همچنین می بایست از لباس زیرهای نخی بجای پلاستیکی استفاده کنند زیرا احتمال رشد باکتری در آنها کمتر است.

منبع: کودک تک