تاثیر خشم والدین بر فرزندان، چیست؟

مضرات رشد کودک در محیطی انباشته از خشم، خشونت بیشتر از طلاق است.
شواهد بسیاری وجود دارند که نشان میدهند طلاق والدین برای هر کودکی یک تجربهٔ دشوار است، و اگر‌چه این موضوع تردیدناپذیر است، اما باید اذعان کرد که زندگی و رشد یک کودک در محیطی انباشته از خشم، خشونت، سوء استفاده و .. مضرات بسیار بیشتری نسبت به دشواری های مرتبط با طلاق دارد.
باقی ماندن در تأهل و زندگی زناشویی "به خاطر کودکان"، می‌تواند معادل با مواجه نمودن هر روز و هر لحظهٔ آنها با بحث و جدل های آشکار، نفرت و نارضایتی های پنهان، پرخاشگری، چرخه های بی پایان رنجش و خشم، و در مجموع، فضایی باشد که به هیچ وجه آرام و امن نیست.
مطالعات اخیر نشان میدهند که کودکان طلاق، بیش و پیش از آنکه از جدایی والدین آسیب ببینند، از نزاع و تعارضات خانوادگی پیش از طلاق آسیب دیده اند. نتایج این مطالعات نشان می‌دهند‌ که از میان کودکانی که والدین آنها طلاق گرفته اند، کسانی که شاهد بحث و درگیری مکرر والدین بوده اند، ۳۰ درصد احتمال بیشتری برای ابتلا به ناهنجاری ها و مشکلات رفتاری دارند.
به طور مشابه، در زمینهٔ افت عملکرد تحصیلی، روابط بین فردی و مشکلات هیجانی، تاثیر فاکتورهای تنش زای پیش از طلاق بر روی کودکان، بیش از خود طلاق و چالش های پس از آن بوده است.
تاهل و زندگی خانوادگی سرشار از تعارض، مانند یک زخم باز است که برداشته شدن مکرر دلمه ها، ترمیم و بسته شدن دائمی آن را غیرممکن میکند. در چنین شرایطی، تلاش والدین، هر چند سرسختانه، برای کنار هم نگه داشتن اجزای خانواده، حتی در صورت کاهش بار خشونت آمیز فضا، منتهی به از بین بردن احساس بی ثباتی، و تأمین عشق و صمیمیت موردنیاز فرزندان، نخواهد شد.
تقسیم شدن محیط زندگی به دو خانهٔ مجزا بعد از طلاق والدین، یک تحول چالش برانگیز است، اما به کودک اجازه می‌دهد که به جای درگیر شدن دائمی با هیجانات منفی و پیچیده، به زندگی کودکانهٔ خود بپردازد.
اگرچه زندگی در دو خانهٔ بدون جنگ، الزاما بدون نقص نیست، اما تقریبا همیشه بهتر از زندگی در زیر یک سقف انباشته از تنش است.
ماه های ابتدایی پس از طلاق، که دوران گذار به یک شرایط تازه و سازگاری با آن است، پیچیدگی‌های مخصوص به خود را دارد، اما در اغلب موارد وضعیت به سمت آرامش، ثبات و فرونشینی تنش‌های پیرامون فرآیند جدایی پیش خواهد رفت.
درک یک کودک از تصمیم والدین برای طلاق، می‌تواند به صورت تلاش مشترکی از سوی دو والد برای ساختن یک شرایط بهتر باشد. اگر نگاه والدین به طلاق، نوعی مصالحه و یافتن راه حل مشترک برای یک مسئله باشد، این نگرش به کودک نیز منتقل خواهد شد، و او از والدین خود می آموزد که بسیاری از اوقات، ساختن آینده ای بهتر نیازمند تصمیم گیری های سخت و عبور از مراحل دشوار است.