کودکان آپارتمان نشین، چه بر سرشان می آید؟

یک روانشناس بالینی گفت: در زندگی آپارتمانی به دلیل محدودیت‌هایی که وجود دارد، بسیاری از خلاقیت‌ها و استعدادهای کودکان عقیم می‌ماند.
احمد ترابی در نشست تخصصی «زیست کودکان در آپارتمان» در دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی قم، عنوان کرد: سهم کودک در خانه گاهی به دلیل کمبودها و محدودیت‌هایی که وجود دارد، نادیده گرفته می‌شود و این امر، آثار مخربی در روح و روان کودک دارد.
این روانشناس بالینی افزود: به ویژه در زندگی آپارتمانی به دلیل محدودیت‌هایی که وجود دارد، بسیاری از خلاقیت‌ها و استعدادهای کودکان عقیم می‌ماند.
وی اظهار کرد: از نظر علم روانشناسی، رفتار انسان محصول دو عامل وراثت و محیط است، وراثت شامل ویژگی‌هایی است که انسان در آن دخل و تصرفی ندارد، اما محیط شامل خانه، مدرسه، جامعه و فضای مجازی است که تأثیر زیادی بر رفتار دارد.
ترابی بیان کرد: محیط خانه یکی از فضاهای مهم و اثرگذار در شکل گیری شخصیت و رفتار کودک است و وجود محدودیت‌ها موجب می‌شود بسیاری از استعدادها شکل نگیرد و خلاقیت‌ها، رشد و نمو نداشته باشد

وی گفت: وقتی سخن از زندگی آپارتمانی به میان می‌آید، در واقع از فضای محدودی سخن می گوئیم که دارای فضای باز برای بازی کردن و پویایی و فعالی نیست و کودک نمی‌تواند در آن با بازی و جست و خیز به تخلیه روانی دست یابد.
این روانشناس بالینی عنوان کرد: در زندگی آپارتمانی که یکی از ویژگی‌های مهم زندگی‌های مدرن و امروزی مان است، همواره باید متوجه همسایه‌ها باشیم و کودک را از بازی و شیطنت، منع کنیم.
وی افزود: در این واحدهای مسکونی و در فضای بسته‌ای که وجود دارد، کودکان مجبور به سکوت هستند و باید در خود مانده باشند، پس دیگر جایی برای کاوش و جست و خیز و نشاط باقی نمی‌ماند.
ترابی اظهار کرد: چنین کودکانی یا دچار افسردگی و بیماری‌های روحی می‌شوند و یا به فضای مجازی و کامپیوتر و بی تحرکی عادت می‌کنند که این عوامل مشکلات دیگری را به همراه دارد که پرخاشگری و افسردگی از جمله این عوامل است.
وی گفت: در گذشته، خانه‌ها بزرگ بود و فضای باز برای بازی وجود داشت و کودک، تجربیات زیادی را در بازی با همسالان به دست می‌آورد و یادگیری و شکوفایی استعدادها را در بین کودکان شاهد بودیم.
این روانشناس بیان کرد: هوش هیجانی در محیط‌های باز معنا می‌یابد، کودک هر چه بیشتر به کاوش محیط بپردازد، استعدادهایش بیشتر شکوفا می‌شود و اعتماد به نفس بیشتری کسب می‌کند.
وی افزود: فضای آپارتمانی، مسئولیت‌ها را محدود می‌کند، از طرفی در زندگی آپارتمانی، ارتباط کودک با طبیعت قطع می‌شود، از این رو باید محیط داخل را با نور و طراحی، شاد و پویا کرد.
ترابی عنوان کرد: در معماری‌های امروزی با توجه به محدودیت‌هایی که در متراژ واحدهای مسکونی وجود دارد، لازم است به شیوه‌ای طراحی شود که فضای باز در اختیار کودکان قرار بگیرد تا به تخلیه هیجانی بپردازد.
وی تصریح کرد: سبک‌های زندگی باید تغییر کند و از طریق ایده پردازی و خلاقیت بتوان، تحولات شگرفی را در معماری مدرن ایجاد کرد تا پیوند میان اعضای خانواده افزایش یابد و کودکان در زندگی‌های امروزی با محدودیت‌های کمتری مواجه باشد.