نحوه تربیت کودک، دو تا سه سالگی

تربیت کودک ۲ تا ۳ سال شاید برای والدین از پیچیده‌ترین دوران‌ تربیتی باشد. کودکان از دو سالگی بسیار کنجکاو و بازیگوش می شوند. در عین حال چون هنوز درست و غلط را نمی دانند ممکن است دست به کارهای خطرناکی بزنند، پس والدین باید برخورد مناسبی بکنند. نکته مهم در تربیت کودک دو ساله، غیر قابل پیش بینی بودن آن هاست و گاهی والدین را درمانده می کنند؛ به همین دلیل تربیت کودک ۲ تا ۳ کار دشواری به نظر می رسد. مشاوره تربیت کودک می‌تواند به شما کمک کند زودتر به راهکارهای عملی برسید. سن دو سالگی برای کودک مقطع حساسی است؛ کودک از دوران نوزادی خارج شده و انسان کوچکی است با تمامی خصوصیات طبیعی. او در بیشتر مواقع طبق خواسته خودش عمل می کند و ممکن است از حرف های پدر مادرش پیروی نکند.

تربیت کودک 2 تا 3 سال | اهمیت کسب تجربه
کودکان در این سن خیلی به اکتشاف و فهمیدن مسائل علاقه دارند. دلشان می خواهد بدانند که هر چیزی در دنیا چگونه کار می کند. در این سن هر اتفاقی می تواند برای آنها جنبه آموزنده داشته باشد. اما لازم نیست حتما برای تربیت کودکان در این سن انها را به مهد کودک بفرستید. همین که صبر و حوصله به خرج دهید، او را در جمع کردن برگ‌های خشک پاییزی، مشاهده بزرگ شدن دانه عدسی که در یک گلدان کوچک کاشته‌اید یا حتی حرکت ماهی‌های قرمز در تنگی کوچک یاری دهید می توانید او را در کسب تجربه های اولیه زندگی اش آموزش دهید. همچنین شما می توانید با شرکت در جلسات مشاوره بهترین کارگاه کسب تجربه و مهارت‌های زندگی برای کودکتان باشید. موضوع پرورش خلاقیت در کودکان را نیز از همین سنین می‌توانید آغاز کنید.

تربیت کودک | شکل گیری شخصیت از ۲ سالگی
کودک شما در سنی قرار دارد که مهارت‌های کلامیش افزایش پیدا کرده و شروع می‌کند به ابراز علایق و حتی بیان اولویت‌های خود. کودکان در فاصله دو تا سه سالگی به مهارت‌های فیزیکی قابل توجهی نیز دست پیدا می‌کنند. برای مثال اگر کودکتان تا چند ماه پیش کتاب آشپزی شما را برمی داشت و با دست عکس غذاهای مورد علاقه‌ اش را به شما نشان می‌داد، ممکن است در این سن برای کمک کردن به شما در پختن آن غذا و یا تزئین غذاها علاقه نشان دهد.
کودک در این سن به طور ناخودآگاه دست به ساختن شخصیت خود می زند. تمام تلاش خود را می کند تا به استقلال رفتاری برسد و بر اساس تصمیمات خودش عمل کند. آنها علایق خود را اعلام می کنند و دلشان می خواهد برخی کارهای کوچک را به تنهایی انجام دهند. بنابراین در مواجهه با رفتارهای استقلال طلبانه آنها با آرمش بر خورد کنید و با آنها مخالفت نکنید. اجازه دهید تا با نظارت شما برخی کارها را به تنهایی انجام دهند.

تربیت کودک اگر کودک مادر را ترجیح دهد
در سن دو تا سه سالگی ممکن است کودک دلبستگی خاصی به یکی از والدین و به ویژه مادر خود پیدا کند و او را به پدر ترجیح دهد. حتی ممکن است در مواردی تنها حرف یکی از والدین را گوش کند. در این شرایط پدر ممکن است ناراحت و ناامید شود. اما بهتر است حساسیت به خرج ندهید. این رفتار مرحله ای طبیعی از رشد کودک است تا بتواند خود را بشناسد و به استقلال برسد. بهترین کار این است که والدی که کودک به آن دلبستگی بیشتری دارد همواره نقش فعال تری به خود بگیرد و والد دیگر هم در این زمینه به او کمک کند. سعی کنید کودک خود را با والدی که دلبستگی کمتری به او دارد تنها بگذارید تا مهر و محبت او را نیز دریافت کند و هر دو والدین را به یک اندازه دوست داشته باشد.

تربیت کودک 2 تا 3 سال : پرخاشگری کودکان
ممکن است در این سن رفتارهای پرخاشگرانه ای از کودکتان سر بزند که متعجب شوید و او را دعوا کنید. مثلا ممکن است با مشت به صورت کودک دیگری بزند. پرخاشگری بخشی از رشد طبیعی کودک است. پس به این معنا نیست که شما فرزند خشنی تربیت کرده اید. بدون داد و فریاد و با آرامش به کودک خود توضیح دهید که دعوا کردن و کتک زدن فایده ای ندارد و راه های دیگری برای ابراز احساساتش وجود دارد. تنبیه بدنی کودک خشونت و رفتار پرخاشگرانه در او را افزایش می دهد و آسیب های روانی بسیاری در بزرگسالی برای او به همراه دارد. برای آگاهی از نحوه بر خورد مناسب در این مواقع می‌توانید مقاله پرخاشگری کودکان را بخوانید.

چگونه برای تربیت کودک 2 تا 3 سال رفتار کنیم؟
در مواجهه با کار بد کودک خود ناراحتی و اشتباه خود را با بی محلی، اخم و رو برگرداندن نشان دهید. هیچ وقت به کودک خود نگویید که او را دوست ندارید. این کار احساس بی امنی به او دست می دهد و اعتماد به نفسش را کاهش می دهد. به او بگویید که هر اتفاقی بیفتد او را دوست دارید و فقط از کارش ناراحت شده اید. کودک را در کار هایی مانند خرید کردن، ورزش کردن، گوش دادن به موسیقی، کتاب خواندن و... مشارکت دهید و از آنها در این زمینه ها نظر خواهی کنید.
ممکن است کودک شما نظری نداشته باشد و یا درک مناسبی از موقعیت نکند، اما این کار شما به آنها حس ارزشمندی می دهد. اگر می خواهید کودکتان با شما صمیمی باشد و به حرفتان گوش دهد مدام با او بازی کنید. بازی کردن تاثیر عمیقی در شادی کودکان دارد. مشاوره روانشناسی به شما و کودک تان نیز می تواند این امکان را بدهد تا ارتباط مناسب تری از همان ابتدای زندگی داشته باشید.