ارتباط کودکان با یکدیگر، چه تاثیری بر هم دارند؟

اکثر والدین در مورد تاثیر پذیری فرزندشان و تقلید از همسالان مخصوصا هنگامی که فرزندشان به سیزده سالگی می رسد نگران و مضطرب هستند. آنها توقع دارند که او به اندازه ی کافی آگاهی داشته باشد تا بتواند خوب و بد را از هم تشخیص بدهد اما آنها با یادآوری زمان کودکی خود می دانند که در مقابل همسالان نمیتوان مقاومت کرد.
همین طور به خاطر می آورند که چطور پدر و مادرشان دائما به آنها تذکر می دادند و درباره ی این موضوع سخنرانی می کردند و تقلید از کارهای همسالان را غلط می دانستند : (( اگر دوستت از روی یک پل پایین بپرد آیا تو هم باید همان کار را انجام دهی؟))
تقلید از همسالان در دوران قبل و آغاز نوجوانی انکار ناپذیر است. نوجوانان هنگامی که میخواهند لباس ، مدل مو یا یک نوع موسیقی یا تیم ورزشی را انتخاب کنند از دوستان و همسالان خود تقلید میکنند و الگوی آنها دوستشان است زیرا میخواهند عضوی از گروه باشند.
الگو گرفتن از همتایان بعضی مواقع میتواند مثبت باشد. ممکن است آنها کتاب های خوب به یکدیگر معرفی کنند , رقابت سالم برای درس خواندن ایجاد کنند اطلاعات تازه ای را به دوستان خود بدهند در انجام دادن کارها به همسایه ی خود کمک کنند یا رفتار مودبانه تری در پیش گیرند. پسر دوازده ساله ای به دوستش گفت : (( وقتی از مامانت میخواهی کاری برایت انجام دهد میتوانی از او خواهش کنی.))
مسلما تاثیر همسالان جنبه ی منفی نیز دارد. ممکن است تحت تاثیر گروهی قرار گیرد که با خشونت رفتار میکنند. دوست داشته باشد که عضو گروه آنها باشد و کارهای خطرناک ، خشن و غیرقانونی را از روی بی فکری انجام دهد مثل : تهدید کردن ، ترساندن بچه های کوچک تر ، دزدی از فروشگاه ها ، زد و خورد با بچه ها ، مشروب خوردن ، سیگار کشیدن ، استفاده از مواد مخدر و غیره.
کودکانی که با والدین خود دوست و صمیمی نیستند و از راهنمایی و نظریات مثبت آنها تاثیر نمیگیرند بیشتر مستعد پذیرفتن رفتار همسالان خود هستند. اگر در خانه به کودکی توجه نشود و در موارد مختلف نسبت به او سخت بگیرند و با خشونت با او رفتار کنند ترجیح می دهد به افکار و نظریات دوستانش توجه کند و به حرف های آنها عمل کند و شاید دچار اضطراب شود.
او پیشنهاد بد همسالان و دوستان خود را قبول می کند تا شخصیت خود را باز یابد و از این که مورد پذیرش گروه قرار گرفته احساس رضایت می کند.
باید به این نکته توجه داشت که همه ی کودکان در این سن از نظر دوستی با همسالان خود با مشکل زیادی مواجه نمیشوند.معمولا کودکان دوستی را انتخاب می کنند که رفتارش شبیه به خودشان باشد. البته کودکان ده تا سیزده ساله به سختی قبول میکنند که برخلاف ارزش های خانوادگی خود عمل کنند.
آنها ممکن است در جمع بچه هایی قرار گیرند که درباره ی کارهای بد صحبت میکنند لذا والدین باید از این موضوع آگاه باشند. کودک دوازده ساله ای پنهانی از کلاس ورزش خارج شد و از مقررات پیروی نکرد. او به والدینش گفت : (( دوستانم به من گفتند این کار را بکن.)) او در این مورد فکر نکرده و عواقب آن را در نظر نگرفته بود و فقط به هیجان لحظه ای و لذت بردن در کنار دوستانش توجه کرده بود.
اگر فرزندتان اعتماد به نفس خوبی از خود نشان بدهد و رابطه اش با خانواده خوب و ایده آل باشد کمتر تحت تاثیر رفتار منفی همسالان خود قرار می گیرد. هرچه شما بیشتر با او در ارتباط باشید و با او همدلی کنید او هم بیشتر دلش میخواهد رضایت و خشنودی شما را به دست بیاورد و اگر شخصیت او تا حدودی شکل گرفته باشد احتیاج ندارد که همسالانش او را بپذیرند.
در مورد رفتار و کارهایش حد و مرز تعیین کنید تا بداند از او انتظار چگونه رفتاری دارید و اگر از قانون و مقررات اطاعت نکند چه عاقبتی خواهد داشت. به هر حال اگر او کاری خطرناک و مخرب انجام داده از رفتار ناپسندش اظهار ناراحتی کنید. تنبیه خاصی برایش در نظر بگیرید و بیشتر مواظب رفت و آمد او و دوستانش باشید.
درباره ی تقلید از رفتار همسالانش با او صحبت کنید او را قانع کنید که بعضی مواقع در برابر حرف های یک گروه خاص یا همسالان خود مقاومت کند و وابستگی خود را نسبت به آنها کم کند مسلما این کار دشوار است اما سعی کنید او را با مشکل مواجه کنید و عکس العمل او را ارزیابی کنید: (( وقتی با دوستت به فروشگاه می روی او یک گردنبند بدزد تو چه عکس العملی نشان می دهی؟)) , (( اگر در مدرسه بچه ها در حال اذیت کردن کسی باشند تو چه کار می کنی؟)) باید به او بفهمانید که اگر کسی مستقل زندگی کند دلیل بر این نیست که با زندگی اجتماعی قطع رابطه کرده است.
از او بخواهید تا تشویش و نگرانی خود را با شما مطرح کند و در مورد ارتباط خود با دوستانش با شما صحبت کند. به تدریج که فرزندتان بزرگ تر می شود تقلید از رفتار همسالان و کارهای خطرناک آنها موجل به وجود آمدن مشکلات انکار ناپذیری می شود.
لازم است که در حل مشکلات به او کمک کنید تا هنگامی که او دوران نوجوانی را پشت سر بگذارد. اگر فرزندتان میخواهد همچنان در برابر رفتار همسالان و همراهی با آنها مقاومت کند سعی کنید بیشتر او را راهنمایی کنید و به مراقبت و پشتیبانی خود بیفزایید.