نقش ژنتیک در اوتیسم، چقدر است؟

بنابربررسی بیش از ۲ میلیون نفر از ۵ کشور، محققان سوئدی به این نتیجه رسیدند که ژنتیک، در ابتلای افراد به اختلال طیف اوتیسم، ۸۰ درصد نقش دارد.
این بررسی نشان می‌دهد که عوامل زیست‌محیطی فقط ۲۰ درصد خطر ابتلا به اوتیسم را بالا می‌برند. در آمریکا از هر ۵۹ کودک، ۱ نفر به اوتیسم مبتلاست و این یافته کمک می‌کند تا دلایل ژنتیکی این بیماری بیشتر از سابق مورد بررسی قرار بگیرند.
همچنین نگرانی زنان باردار را نسبت به عوامل ایجاد کننده اوتیسم مرتبط با مادر- مانند وزن، روش و زمان زایمان یا تغذیه- کم می‌کند. این تحقیق نشان می‌دهد، عواملی که موجب بیماری اوتیسم در کودک می‌شوند، ربط چندانی به وضعیت سلامت مادر هنگام بارداری ندارد یا اگر هم ارتباطی وجود دارد، بسیار کم و ناچیز است.
بنابه گفته محققان همه‌گیرشناسی موسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد، بیشترین خطری که کودکان را در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم قرار می‌دهد، عوامل ژنتیکی است.
همچنین این تحقیق می‌تواند نگرانی بی‌مورد افرادی را که واکسیناسیون را عامل ابتلا به اوتیسم می‌دانند که البته هیچ دلیل علمی هم ندارند، برطرف سازد.
به گفته این محققان، عوامل زیست‌محیطی در ابتلای افراد به اختلال طیف اوتیسم بسیار کمتر از عوامل ژنتیکی است. اما متاسفانه هنگام بررسی این بیماری توجه چندانی به ژنتیک افراد نمی‌شود و مردم و رسانه‌ها بیش از ژنتیک، عوامل زیست‌محیطی را مقصر می‌دانند.
این تحقیق، اولین بررسی گسترده‌ای است که تاریخچه پزشکی بیش از ۲ میلیون کودک از ۵ کشور جهان را ارزیابی کرده است. حداکثر سن این کودکان ۱۶ سال بوده است. از میان این کودکان کمی بیش از ۲۲ هزار نفر به اختلال طیف اوتیسم مبتلا بودند.
بنابر داده‌های به دست آمده، ۸۰ درصد این کودکان بر اثر عوامل ژنتیکی، به این بیماری مبتلا شده بودند. درضمن، فقط ۱ درصد این خطر به وضعیت مادران هنگام بارداری مرتبط بود.
محققان سوئدی می‌گویند، اگرچه عوامل زیست‌محیطی موثر در ایجاد اوتیسم را نباید کاملا نادیده گرفت، هنگام بررسی این بیماری و کنترل آن، باید توجه بسیاری به ژنتیک و ناهنجاری‌های ژنتیکی نشان داد.
این بررسی کمک می‌کند که محققان با انجام دادن بررسی‌های ژنتیکی، علت اصلی اوتیسم را هدف قرار داده و از تولد کودک مبتلا به این اختلال پیشگیری کنند.