تاثیر تلویزیون بر کودکان، سه مورد مهم

اگر زمان کودک بیشتر جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بگذرد، تا نزد پدر و مادر، به‌ نظر شما کدام‌ یک بر او تاثیر بیشتری خواهند داشت؟ میزان اثرگذاری تلویزیون یا کامپیوتر بر موفقیت کودک به‌شیوۀ کنترل پدر و مادر و آموزگاران بستگی دارد. در این مقاله نگرانی‌هایی را که در این باره وجود دارد، همچنین راههایی را آورده‌ایم، که پدر و مادر بتوانند تاثیر رسانه‌ها را کنترل کنند:
براساس پژوهش‌ها مشخص شده است، کودکانی که زمان بیشتری جلوی تلویزیون می‌گذرانند، رفتار پرخاشگرانۀ بیشتری بروز می‌دهند. از یک‌سو، دیدن صحنه‌های خشونت‌آمیز برنگرش‌ها، لرزش‌ها و رفتار پرخاشگرانۀ کودک می‌افزاید.
همچنین باعث می‌شود کودکان خشونت را راه کارآمدی برای رویارویی با تعارضات بدانند. از سوی دیگر، این کودکان از نظر عاطفی در برابر خشونت زندگی واقعی حساسیت‌شان را از دست می‌دهند؛ اما کودکانی که در تحصیل موفق‌اند، زمان کمتری جلوی تلویزیون یا کامپیوتر نشسته‌اند.

به‌ کودکان از زندگی واقعی شناختی نادرست می‌دهد
به‌یاد داشته باشید یکی از راههای ساختن کودکی موفق این است، که به‌او دربارۀ معیارها و گزینه‌های ارزشمند زندگی درک و شناخت سالمی بدهیم؛ اما رسانه‌ها مخالف این هدف تاثیر می‌گذارند. تلویزیون بر میزان رفتار نابهنجار می‌افزاید.
کودکانی که برای تماشای تلویزیون بسیار زمان می‌گذارند، واقعیت زندگی را درست و مناسب نمی‌فهمند. با دیدن فیلم‌های نادرست، زندگی را بی‌ارزش‌تر و ترسناک‌تر از آنچه به‌راستی هست، درک می‌کنند.
کودکان زیر هشت سال - که توانایی ذهنی ندارند خیال را از واقعیت جدا سازند؛ به‌ویژه وقتی داستان فیلم به‌زندگی واقعی نزدیک باشد - به‌مشکل برمی‌خورند.
بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی، از جمله خبرها و برنامه‌های مستند به‌آنان جهان را جای پرخشونت و بی‌ارزشی می‌نمایاند. این دیدگاه، شادکامی و خشنودی زندگی بزرگسالی آنان را تضمین نمی‌کند.
برای اینکه کودکان رشد هیجانی سالمی داشته باشند، باید به‌این نتیجه برسند که زندگی آرام و شادی‌بخش به‌محرک دائم و مادیات، چندان نیازی ندارد. این عقیده برخلاف ارزش‌هایی است که رسانه‌ها بازتاب می‌دهند، زیرا آنها مادیات را از روابط خانوادگی مهم‌تر به‌شمار می‌آورند.

تاثیر بر سلامت فیزیکی
کودکان با دیدن فیلم‌های تلویزیون به‌دریافت‌گری منفعل تبدیل می‌شوند؛ همچنین بر رشد و سلامت دیداری‌شان نیز اثرات بدی می‌گذارد؛ زیرا صحنۀ تلویزیون بسیار تماشا می‌کنند، برای رشد شناخت درست و ژرف از تصویرهای سه بعدی فرصت کافی ندارند.
چشم پزشکان معتقدند، تماشای بیش از اندازۀ تلویزیون، رشد مناسب مکانیسم چشم را محدود می‌کند. هنگام تماشای تلویزیون با مشکل روبه‌رو می‌شود. به‌علت تصویرهای پی در پی و فراوان تلویزیون، گاهی به‌گوش کردن نیاز دقیقی نیست. گفتار - درمانگران نیز برای تاثیر تلویزیون بر یادگیری زبان کودکان نگران هستند.
یکی از ابزارهای ارتباطی موفق، هنر گوش دادن فعال است، که باعث می‌شود هنگام شنیدن، تصویرهای هر موضوع را در ذهن تصور کنیم. کودکان نیاز دارند با تمرین به‌گوینده توجه کنند. سپس هم‌زمان تصویر ذهنی هر چیزی را که می‌شنوند، در تخیل خود بسازند.
زمانی که کودکان با تماشای تلویزیون چندین تصویر را پشت سرهم می‌بینند، توانایی‌شان برای ساختن اصویرهای خیالی محدود می‌شود.

کاهش گسترۀ توجه
مشکلات مربوط به‌توجه در میان دانش‌آموزان بسیار شایع است. تماشای تلویزیون چندان به‌توجه نیازی ندارد؛ درست برخلاف تمرکز لازم برای درس خواندن، کتاب خواندن و گوش دادن سرکلاس.
پژوهش‌ها روی امواج مغزی کودکان و بزرگسالان هنگام تماشای تلویزیون نشان داده است، که هنگام تماشای تلویزیون، فعالیت مغزی از امواج بتا (امواجی که به‌گوش به‌زنگی و توجه انسان کمک می کند) به‌امواج آلفا تغییر می‌یابد.
امواج آلفا نوعی فعالیت مغزی است، که هنگام خواب‌ آلودگی و خستگی دیده می‌شود. میان گذاشتن زمان بسیار برای تماشای تلویزیون و کاهش گستردۀ توجه ارتباطی قوی وجود دارد.