انجام تکالیف مدرسه، فرزندتان تنبل است؟

شاید بعضی از بچه‌ها خیلی بی‌ دردسر پروسه روزانه انجام تکالیف مدرسه را پیش ببرند، اما قطعا برخی دیگر از سر تنبلی یا بی‌ توجهی اهمیت چندانی به تکالیف ‌خود نمی‌ دهند و اینجاست که دردسر سر بر می‌آورد. با این وصف شاید وقت آن رسیده که جنگ انجام تکالیف را با استراتژی جدیدی به سمت صلح پیش ببرید.

نبردهای هر شب را تمام کنید
راهی که می‌توانید برای توقف جنگ هر شب بابت انجام تکالیف مدرسه در قبال فرزندتان انجام بدهید این است که نبرد تکالیف را از همین امشب متوقف کنید. به بیان دیگر از این مجادله فاصله بگیرید؛ قدم‌های دیگری را انتخاب کنید یا به طور کلی خودتان را از این میدان نبرد بیرون بکشید. اجازه بدهید تکالیف و ماجراهایش برای کسانی باقی بماند که به آنها مربوط می‌شود یعنی بین معلم و دانش‌آموز! گاهی لازم است شما روی کار خودتان تمرکز کنید تا فرزندتان هم بتواند کار خودش را انجام بدهد. در واقع شما نباید کارهای او را انجام بدهید حتی اگر تنبلی می‌کند!

اعلام تنفس
اگر فکر می‌کنید تنبلی فرزندتان در انجام تکالیف باعث شده بیش از حد واکنش نشان بدهید یا به شدت کلافه‌تان کرده، کمک کردن در این زمینه به او را رها کنید و به خودتان استراحت بدهید. بالا رفتن فشار خون شما از عصبانیت برای هیچکس برد محسوب نمی‌شود!
بنابراین حین این کش و قوس 5 الی 10 دقیقه را برای احیای آرامش به خودتان استراحت بدهید، و اگر احساس می‌کنید فرزندتان هم در این طوفان به هم ریخته است به او هم اجازه بدهید این زمان را استراحت کند.

برای زمان انجام تکالیف قانون بگذارید
محدودیت‌هایی را در حول و حوش زمان انجام تکالیف مدرسه به عنوان قانون مشخص کنید؛ از جمله این قوانین می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- تکالیف باید هر شب در ساعت مشخصی انجام شود.
- تکالیف باید در جمع خانواده انجام شود. یعنی فضایی که همه خانواده حضور دارند.(احتمالا اینکه فرزند شما تنبلی کند و در تنهایی از زیر بار مسوولیت فرار کند وجود دارد!)
- اگر نمرات فرزند شما افت کرد زمان بازی‌ با موبایل، پلی‌استیشن و تماشای تلویزیون را کم کنید و وقت بیشتری برای متمرکز شدن روی انجام تکالیف و یادگیری درس‌ها بگذارید.
- این قانون را مشخص کنید که اگر تکالیف انجام نشود خبری از فعالیت‌های تفریحی آخر هفته نیست. در دوران سال تحصیلی تکالیف در اولویت هستند؛ به بچه‌هایی که تنبلی می‌کنند بگویید آخر هفته زمانی آغاز می‌شود که تکالیفت انجام شده باشد!

انگیزه از احساس مالکیت می‌آید
بسیار مهم است والدین این نکته را درک کنند که انگیزه داشتن و توجه کردن به مسائل (در این مورد خاص، درس و تکلیف) از احساس مالکیت نشات می‌گیرد. اگر شما به فرزندتان اجازه بدهید بیش از اینها مالک زندگی خودش باشد در نتیجه به او انگیزه داده‌اید.
بنابراین گاهی اجازه بدهید خودش بابت نمرات کم ناامید شود؛ بیشتر از او در این مورد احساساتی نشوید.اجازه بدهید خودش انتخاب کند که باید درباره تکالیفش چه کارهایی انجام بدهد یا ندهد، در نتیجه تبعاتش هم باید خود او بپذیرد. حالا فرزند شما نسبت به زندگی خودش احساس مالکیت دارد در نتیجه تنبلی را کنار گذاشته و بیشتر به درس‌هایش توجه می‌کند. اجازه بدهید خودش انگیزه‌‌اش را پیدا کند؛ هرگز کاری نکنید که ترس از شما برای او انگیزه‌ای برای انجام تکالیف باشد. او را راهنمایی کنید اما مانع از پذیرفتن تبعات انجام ندادن تکالیف مدرسه‌اش نشوید. شاید به عنوان والدین دلتان نیاید کمی جدی باشید اما به این نکته فکر کنید که بهتر است فرزند شما عواقب شکست را در 10 سالگی و بابت نمرات نه چندان خوب درک کند و تنبلی را کنار بگذارد تا در 25 سالگی و شغلی که می‌تواند بخش بزرگی از آینده‌اش باشد.

به نمره‌های بد تو اهمیتی نمی‌دهم
بسیاری از والدین ناراحت این هستند که فرزندانشان به نمرات بد درسی خود اهمیتی نمی‌دهند. شاید دلیلش این باشد که والدین به جای آنها به این نمرات و کم‌کاری‌های درسی توجه می‌کنند!
"من اهمیتی نمی‌دهم" جمله‌ایست که می‌تواند بخشی از ابزار والدین در این تقلای درسی باشد! شما نمی‌توانید بچه‌ها را مجبور کنید که به تکالیف درسی خود اهمیت بدهند اما می‌توانید روی رفتارهایی تمرکز کنید که این شرایط را بهبود می‌بخشد. پس بگذارید خودش به جای شما به نمراتش اهمیت بدهد! این به معنای بی‌‌تفاوتی شما نسبت به وضعیت درسی فرزندتان نیست؛‌ قطعا نباید بی‌تفاوت باشید. به او کمک کنید،‌ شرایطش را زیر نظر گرفته و دنبال کنید اما کنترل همه چیز را کاملا در دست نگیرید تا فرزندتان هم احساس مسوولیت کند و تنبلی را کنار بگذارد.

بگذارید فرزندتان صاحب تبعات انتخاب‌هایش باشد
بین قوانینی که شما برای انجام تکالیف می‌گذارید فرزندتان چند انتخاب دارد؛ او می‌تواند انتخاب کند تکالیفش را انجام بدهد تا تنبلی کند و سراغ آنها نرود! باید بگذارید خودش لمس کند که تبعات طبیعی انتخابش متعلق به خود اوست. اگر تکالیفش را انجام ندهد،‌ نمراتش افت می‌کند.
در این شرایط او را قضاوت نکنید بلکه از او بپرسید "آیا از نمراتت راضی هستی؟" یا "من می‌توانم در این مورد کمکی کنم؟"
در چنین موقعیتی است که فرزند شما مجبور می‌شود دست از تنبلی بردارد و برای مواجه نشدن با تبعات نامطلوب نمرات درسی پایین تکالیفش را جدی بگیرد.