رفتار صحیح با کودک، وقتی ناتنی هستید

زندگی با والد ناتنی شرایط سختی است که بسیاری از افراد خود را در آن تنها و بی‌ تکیه ‌گاه احساس می ‌کنند.
حتی ممکن است شرایط به قدری سخت و غیرقابل تحمل به نظر برسد که به رفتن از خانه و جدا شدن از خانواده فکر بکنید. بسیاری از افراد نمی‌توانند در این مورد با کسی صحبت کنند و احساس تنهایی و ناراحتی‌شان دو چندان می‌شود.
اما شاید شرایط آنقدر که به نظر می‎آید، سخت و دردناک نباشد. درک و شناخت بیشتر نسبت به والد ناتنی و شرایط موجود به شما کمک می‌کند تا سازگاری بیشتری در این زمینه به دست آورید و تا حدودی به زندگی سابق خود بازگردید.

والدین ناتنی هم احساس دارند!
وقتی والدین ناتنی وارد زندگی جدید شما می‌شوند، در ابتدا انتظار مورد پذیرش واقع شدن را ندارند. آن‌ها نیز از مورد نفرت بودن لذت نمی‌برند. اگر خود والد ناتنی نیز فرزندی داشته باشد، سعی می‌کند برای محافظت از فرزند خود تا جای ممکن از مشاجره دوری کند. والدین ناتنی با استفاده از هر روشی سعی می‌کنند تا در مقابل پرخاشگری‌ها و دشمنی‌هایی که کودکان همسر جدیدشان در برابر آن‌ها انجام خواهند داد، مقابله کنند.
آن ها نیز شرایط دشواری را طی می‌کنند؛ باید با زندگی جدید سازگار شده و از طرفی با فرزندی که با نفرت و دشمنی به آن ها نگاه می‌کند ارتباط محبت آمیز برقرار کنند. همچنین نگرانی‌هایی درباره چگونگی برقرار ارتباط با توجه به سن و خلقیات فرزندان همسرشان دارند. به کسی احساس من درباره والدین ناتنی را درک نمی کند!
از دست دادن مادر یا پدر اصلی خودتان و کنار آمدن با جای خالی آن‌ها به تنهایی رنج آور است؛ حال آنکه با حضور یک نفر به عنوان جایگزین نیز روبرو هستید. بعضی از فرزندان به دلیل بلوغ فکری و درک نیاز والد با این قضیه کنار می‌آیند و سعی می‌کنند والد و والد ناتنی‌شان را به حال خود رها کنند.
اما برخی ازدواج مجدد والدین را دلیلی بر بی علاقگی پدر و مادر خود می‌دانند؛ اما مگر والدی می‌تواند از فرزندش تنفر داشته باشداما ایجاد یک رابطۀ عاطفی با فردی که به تازگی جای مادر یا پدر شما را گرفته، مسئله ای عجیب و غیر قابل صحبت است. نه می‌توانید راجع به آن بی اهمیت باشید و نه می‌توانید او را به عنوان جایگزین مادر یا پدر خود قبول کنید. پس بهتر است کمی خونسردی خود را حفظ کرده و اجازه دهید منطق جای هیجانات را بگیرد تا به یک تصمیم منطقی برسید.

واقعا باید والدین ناتنی ام دوست داشته باشم؟
بسیاری از فرزندان با خود فکر می‌کنند ‌که آیا پذیرفتن نامادری در خانه یا قبول محبت از سوی پدرناتنی جدید، نوعی خیانت به مادر یا پدر اصلی آن‌ها نیست؟! اگر مادر ناتنی خود را بغل کنم و احساس خوبی داشته باشم چه ؟!
در صورتی که برادر یا خواهری داشته باشید، صحبت کردن راجع به نامادری برایتان سخت است و معمولا با کینه جویی و پرخاشگری جملاتی کوتاه را بیان می‌کنید.
اگر تنها هستید و برادر یا خواهر ندارید به علت استقلال در تصمیم گیری، آزادی عمل بیشتری دارید و راحت‌تر می‌توانید با قضیه کنار بیایید. در ابتدا فراموش نکنید که بغض‌ها و کینه‌هایی که نسبت به والد خود دارید را نباید وارد رابطه‌تان با والد ناتنی کنید.
والد ناتنی را به عنوان یک فرد جدید و بی ربط به والد مورد بررسی قرار داده و اجازه بدهید زندگی‌تان به حالت عادی برگردد. مادر یا پدر شما که جای خالیش را حس می‌کنید نیز در پی بازگشت شما به زندگی عادی هستند و آرزوی خوشبختی شما را دارند.

زندگی آرام با والدین ناتنی
در ادامه به نکاتی اشاره کرده‌ایم تا بتوانید در کنار والدین ناتنی زندگی آرام تری داشته باشید. داشتن یک خانواده سالم به شما کمک می‌کند تا در ابعاد دیگر زندگی نیز عملکرد مفیدتری داشته باشید.

احساسات خود را بپذیرید
قرار نیست یک شبه با حضور عضو جدید کنار بیایید. منطقی است که از حضور یک غریبه به جای مادر یا پدر خود ناراحت باشید. حتی احساس تنفر از پدر و مادر خودتان نیز ممکن است طبیعی باشد.
احساسات خود را بپذیرید و ناراحتی‌تان را بروز دهید. در ابراز احساس خود به صورت افراطی عمل نکنید. کنار آمدن با شرایط موجود در تسریع بازگشت شما به زندگی، کمک شایانی می‌کند.

هیجانات خود را کنترل کنید
احساس ناراحتی نباید باعث برخورد تکانشی شما گردد. ابراز هیجاناتی مانند نفرت، خشونت و عصبانیت با توجه به نگرانی‌های والد ناتنی می‌تواند مسئله را به مراتب سخت‌تر کند. فراموش نکنید تنها شما نیستید که چنین شرایطی دارد، بسیارند کسانی که پس از طلاق یا مرگ والدین مجبور به زندگی با والدین ناتنی شده‌اند.

ارتباط با والدین خود را بیشتر کنید
در صورتی که مادر یا پدرتان فوت شده‌اند و جای خالی‌شان شما را آزار می‌دهد برای، آن‌ها نامه ای بنویسید. از پدرتان که به تازگی ازدواج کرده کمک بخواهید و گاهی با او درد و دل کنید و نگذارید فاصلۀ ایجاد شده، رابطه شما را کمرنگ کند.
با والدین خود صحبت کرده و بگذارید بداند که شما علارغم ناراحتی‌ها و سن کمی که دارید، در تلاشید تا خود را با وضعیت پیش آمده وفق دهید.

برای زندگی با والدین ناتنی به خود زمان بدهید
نگران نباشید، زمان قدرت زیادی در درست کردن مسائل دارد. برای اینکه بتوانید محبت والد ناتنی خود را احساس کنید یا رابطه ای احساسی بین شما ایجاد شود، زمان به کمک شما خواهد آمد و شما فقط سعی کنید با دوری کردن یا پس زدن محبت‌های والد ناتنی، قضیه را سخت‌تر نکنید.

روی کمک مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها حساب باز کنید
سعی کنید روزهایی را در کنار مادربزرگ یا پدربزرگ‌تان سپری کنید و از صحبت‌های آن‌ها و چیزهایی که فکر می‌کنند، استفاده کنید. همچنین می‌توانید از آغوش پدر یا مادر بزرگ برای جبران محبت و تخلیه هیجانی استفاده کنید.
نگرانی‌های خود را با آن‌ها در میان گذاشته و سعی کنید خیلی راجع به والد ناتنی بدگویی نکنید چراکه تصویر ذهنی آن‌ها خراب می‌شود.

نادیده بگیرید
وقتی والد ناتنی و پدر یا مادر شما رفتارهایی می‌کنند که شما پیش‌تر این رفتارها را فقط مختص پدر و مادرتان می دانستید؛ ممکن است حس حسادت، چندش، نفرت یا حتی کنجکاوی در شما جریان پیدا کند.
بهتر است به آن‌ها زمان بدهید تا یکدیگر را بهتر بشناسند. سعی کنید این احساسات را نادیده بگیرید و حل شدن آن را به زمان بسپارید. همچنین در رابطه با والد ناتنی نیز سعی کنید ناراحتی‌های جزئی را تا جایی که امکان دارد نادید گرفته و از آن‌ها بگذرید.

با والد ناتنی صحبت کنید
شرایط را برای خودتان ساده تر کنید و به درک والد ناتنی بپردازید. سعی کنید به او بفهمانید که نفرت انگیز نیست. اگر صحبت کردن با والد ناتنی را امری سخت و غیر ممکن می‌بینید، می‌توانید از نوشتن نامه استفاده کنید. شاید نامه نوشتن در نگاه اول کمی مسخره به نظر برسد "عاخه کی دیگه نامه می‌نویسه!".
اما فراموش نکنید که نامه‌ها و نوشته‌ها همچنان قدرت قبل را دارا هستند و مهم‌تر از همه نیازی نیست نگران نوع قضاوت دیگران باشید.
در زمان مناسب نامه ای نوشته و احساسات و هیجانات خود را برای او توضیح بدهید. همچنین برای او بنویسید که هیجانات او را نیز درک می‌کنید. این کار را به منظور دوستی و با لحن مناسب انجام دهید. شما می‌توانید در پایان نامه از والد ناتنی خود بخواهید پاسخ شما را در یک نامه بدهد.

نتیجه
در نهایت اینکه زندگی با والدین ناتنی شاید در ابتدا بسیار سخت و غیرقابل تحمل به نظر برسد اما حقیقت این است که در اکثر موارد به آن بدی که فکر می‌کنید، نیست. به هرحال پدر یا مادر شما به یک همسر نیاز دارد و نمی‌تواند تمام عمر خود را به تنهایی بگذراند. اگر فکر می‌کنید این شرایط بسیار غیرقابل تحمل است و تنش‌ها هر روز بیشتر می‌شود، با یک روانشناس صحبت کرده و از او کمک بگیرید.