بیماری اوتیسم در کودکان، چگونه است؟
کودکان مبتلا به اوتیسم از تماس چشمی و در آغوش گرفته شدن بیزارند؛ آنها نمی‌توانند احساسات و دردهای خود را بیان کنند.
ایسنا: کودکان مبتلا به اوتیسم از تماس چشمی و در آغوش گرفته شدن بیزارند؛ آنها نمی‌توانند احساسات و دردهای خود را بیان کنند. صدیقه ایلان‌داغی گفت: درخودماندگی یا اوتیسم (Autism) یک اختلال مغزی در کودک است که مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی و رفتاری وی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و فرد را در مهارت‌های ارتباطی و بخش تکلم با مشکل مواجه می‌کند.
این مشاور و روانشناس کودک با بیان اینکه بارزترین ویژگی این اختلال این است که فرد مبتلا مهارت کلامی خوبی ندارد، افزود: علائم اوتیسم می‌تواند با برخی از بیماری‌ها مانند فلج مغزی در نوزادان مشابه باشد و تقریباً از بدو تولد وجود دارد ولی تشخیص آن سخت است.
وی با تأکید بر اینکه کودکان اوتیسمی که تحت عنوان کودکان درخودمانده نیز خوانده می شوند در برقراری ارتباطات اجتماعی با مشکلات بسیار جدی روبرو هستند، تصریح کرد: آنها از تماس چشمی و در آغوش گرفته شدن بیزارند و نمی‌توانند احساسات و دردهای خود را بیان کنند.
استفاده از ضمیر تو به جای من
وی در ادامه خاطرنشان کرد: این افراد از یک نظم خاص و برنامه روتین پیروی می‌کنند، از تغییر بدشان می‌آید و رفتارهای متناقض زیادی دارند، گاهی اوقات منزوی هستند یا برعکس پرخاشگری می‌کنند و ضمایر را به درستی استفاده نمی‌کنند مثلاً به جای ضمیر "من" از ضمیر "تو" استفاده می‌کنند.
ایلان‌داغی در اشاره به مشکلات جسمی این کودکان، عنوان کرد: آنها دارای مشکلات دفعی هستند و در نوزادان عفونت‌های گوش مشاهده می‌شود، خندیدن‌های نابجا دارند، به چیزهای خاصی علاقه نشان می‌دهند؛ به عنوان مثال به یک نوع غذا یا اسباب‌بازی خاص علاقه نشان می‌دهند.
این مشاور کودک با اشاره به اینکه این اختلال بر مهارت‌های تکلمی و حرکتی تأثیر قابل توجهی دارد، تصریح کرد: به طور طبیعی انتظار می‌رود نوزاد بتواند در چهار ماهگی گردن نگه دارد ولی غالب بیماران اوتیسمی توانایی این کار را ندارند.
70 80 درصد از کودکان اوتیسم بهره هوشی کمی دارند
ایلان‌داغی با بیان اینکه از پنج الی شش ماهگی علائم بیماری بروز می‌کند، اضافه کرد: این اختلال در سه سالگی بیشتر قابل تشخیص است چراکه در این سن انتظار تکلم و بیان جملات از کودک داریم و اگر کودک قادر به اینکار نباشد باید نگران شویم.
وی افزود: بیشتر از ۷۰ الی ۸۰ درصد از این افراد از نظر هوشی نیز ممکن است مشکل داشته باشند یعنی سطح هوشی پایین‌تر از حد نرمال دارند.
این مشاور کودک با بیان اینکه این افراد، بیشتر از لحاظ هوش ناتوان هستند، تصریح کرد: آنها به خاطر ضریب هوشی کم قادر نیستند در مدارس عادی تحصیل کنند و نیاز به مراکز تخصصی دارند چراکه این کودکان برای انجام کارهای شخصی‌شان نیاز به کمک دارند.
ایلان‌داغی افزود: با توجه به وجود مسئله کم‌هوشی در این کودکان، ناتوانی در خواندن و نوشتن و اختلال در یادگیری نسبت به همسالان امری بدیهی است.
علل ابتلا به اوتیسم
وی با بیان اینکه بسیاری از مسائل با این موضوع مرتبط هستند، تصریح کرد: عواملی مثل عوامل ژنتیکی و برخی از بیماری‌های عفونی در دوران بارداری می‌تواند در ابتلا به این اختلال مرتبط باشد ولی علت اصلی مشخص نشده است.
این روانشناس کودک در ادامه خاطرنشان کرد: در گذشته باور بر این بود که والدین سرد و غیرعاطفی در ایجاد احساس تنهایی و در خود فرورفتن بچه‌ها نقش مهمی دارند، ولی این عامل امروزه رد شده است.
ایلان‌داغی در اشاره به سایر عوامل مؤثر در ایجاد این اختلال، گفت: در حال حاضر؛ ابتلا به این بیماری می‌تواند با مسائل ژنتیکی، عفونت‌های دوران بارداری، بیماری سرخچه، استفاده از برخی داروها و حوادثی که برای مادر باردار رخ داده است، ارتباط داشته باشد.
وی با اشاره به اینکه آمار دقیقی از تعداد مبتلایان به اوتیسم وجود ندارد، گفت: بعضی آمارها نشان می‌دهد از هر 100 الی 150 تولد یکی احتمال دارد به این بیماری دچار شده باشد.
وی یکی از مشکلات را تأخیر در اطلاع والدین از بیماری کودک عنوان کرد و افزود: در این شرایط نیز والدین پس از اطلاع از ابتلای کودک به این بیماری دچار شوک و ناراحتی شدیدی می‌شوند چراکه هیچ شناختی از این بیماری نداشته‌اند.
والدین واقعیت را بپذیرند
ایلان‌داغی اظهار کرد: این بیماری که بیشتر مربوط به دوران خردسالی است اگر به موقع تشخیص داده شود قابل کنترل است و از عوارض آن می‌توان پیشگیری کرد.
این روانشناس افزود: به طور معمول براساس نظر پزشک متخصص هفت یا هشت علامت همزمان باید وجود داشته باشد تا بتوان وجود بیماری را با اطمینان تشخیص داد.
ایلان‌داغی افزود: نکته قابل توجه این است که والدین گاهی از واقعیت فرار می کنند در حالیکه اگر این اختلال به موقع تشخیص داده شود کودک می‌تواند همراه با یک سری درمان‌های مناسب زندگی عادی داشته باشد.
وی تأکید کرد: اگر این بیماری دیر تشخیص داده شود، کودک تا آخر عمر برای انجام امور عادی به کمک دیگران متکی خواهد بود.
وی تأکید کرد: ارتقاء مهارت‌ها باعث می‌شود جدا شدن کودک از جامعه و حملات ناشی از این اختلال کاهش یابد.
اوتیسم در پسران شایع‌تر از دختران است
این مشاور کودک با بیان اینکه اوتیسم در پسران شایع‌تر از دختران است، خاطرنشان کرد: دلایل شیوع در پسران چندان مشخص نیست؛ شاید یکی از دلایل این باشد که کروموزوم‌های موجود در ژن نوزاد پسر، او را در برابر این بیماری آسیب‌پذیرتر می‌کند.
ایلان‌داغی دلیل ناآشنایی والدین و در کل، جامعه با این بیماری نسبت به اختلالات دیگر مثل بیش‌فعالی را ناشی از کم بودن تعداد ابتلا و بروز علائم اوتیسم در جامعه دانست و گفت: شایع‌تر بودن اختلال رفتاری بیش‌فعالی باعث می‌شود والدین بیشتر به دنبال شناسایی این اختلال باشند.
وی علاوه بر نادر بودن بیماری اوتیسم، دیر شناخته شدنِ آنرا یکی از دلایل دیگر ناآشنایی افراد با این اختلال دانست.
این روانشناس در خصوص درمان این اختلال گفت: بیماری اوتیسم، درمان صددرصد قطعی ندارد و خانواده‌ها باید آنرا بپذیرند و کمک کنند با شیوه‌های درمانی مناسب علائم بیماری کاهش یابد.
این روانشناس در اشاره به روش‌های درمانی خاطرنشان کرد: اگر اوتیسم به موقع در سن سه الی چهار سالگی تشخیص داده شود، انجام گفتار درمانی، و کاردرمانی برای اعضای مختلف حرکتی، همراه با دارو درمانی می‌تواند بسیاری از مشکلات فرد را کاهش دهد.
وی تصریح کرد: در کاردرمانی رفتارهای پرخاشگرانه کودک کاهش یافته و کنترل می‌شود از این رو کودک دست به کارهای آزاردهنده نمی‌زند.
این مشاور و روانشناس کودک با بیان اینکه بارزترین ویژگی این اختلال این است که فرد مبتلا مهارت کلامی خوبی ندارد، افزود: علائم اوتیسم می‌تواند با برخی از بیماری‌ها مانند فلج مغزی در نوزادان مشابه باشد و تقریباً از بدو تولد وجود دارد ولی تشخیص آن سخت است.
وی با تأکید بر اینکه کودکان اوتیسمی که تحت عنوان کودکان درخودمانده نیز خوانده می شوند در برقراری ارتباطات اجتماعی با مشکلات بسیار جدی روبرو هستند، تصریح کرد: آنها از تماس چشمی و در آغوش گرفته شدن بیزارند و نمی‌توانند احساسات و دردهای خود را بیان کنند.
استفاده از ضمیر تو به جای من
وی در ادامه خاطرنشان کرد: این افراد از یک نظم خاص و برنامه روتین پیروی می‌کنند، از تغییر بدشان می‌آید و رفتارهای متناقض زیادی دارند، گاهی اوقات منزوی هستند یا برعکس پرخاشگری می‌کنند و ضمایر را به درستی استفاده نمی‌کنند مثلاً به جای ضمیر "من" از ضمیر "تو" استفاده می‌کنند.
ایلان‌داغی در اشاره به مشکلات جسمی این کودکان، عنوان کرد: آنها دارای مشکلات دفعی هستند و در نوزادان عفونت‌های گوش مشاهده می‌شود، خندیدن‌های نابجا دارند، به چیزهای خاصی علاقه نشان می‌دهند؛ به عنوان مثال به یک نوع غذا یا اسباب‌بازی خاص علاقه نشان می‌دهند.
این مشاور کودک با اشاره به اینکه این اختلال بر مهارت‌های تکلمی و حرکتی تأثیر قابل توجهی دارد، تصریح کرد: به طور طبیعی انتظار می‌رود نوزاد بتواند در چهار ماهگی گردن نگه دارد ولی غالب بیماران اوتیسمی توانایی این کار را ندارند.
70 80 درصد از کودکان اوتیسم بهره هوشی کمی دارند
ایلان‌داغی با بیان اینکه از پنج الی شش ماهگی علائم بیماری بروز می‌کند، اضافه کرد: این اختلال در سه سالگی بیشتر قابل تشخیص است چراکه در این سن انتظار تکلم و بیان جملات از کودک داریم و اگر کودک قادر به اینکار نباشد باید نگران شویم.
وی افزود: بیشتر از ۷۰ الی ۸۰ درصد از این افراد از نظر هوشی نیز ممکن است مشکل داشته باشند یعنی سطح هوشی پایین‌تر از حد نرمال دارند.
این مشاور کودک با بیان اینکه این افراد، بیشتر از لحاظ هوش ناتوان هستند، تصریح کرد: آنها به خاطر ضریب هوشی کم قادر نیستند در مدارس عادی تحصیل کنند و نیاز به مراکز تخصصی دارند چراکه این کودکان برای انجام کارهای شخصی‌شان نیاز به کمک دارند.
ایلان‌داغی افزود: با توجه به وجود مسئله کم‌هوشی در این کودکان، ناتوانی در خواندن و نوشتن و اختلال در یادگیری نسبت به همسالان امری بدیهی است.
علل ابتلا به اوتیسم
وی با بیان اینکه بسیاری از مسائل با این موضوع مرتبط هستند، تصریح کرد: عواملی مثل عوامل ژنتیکی و برخی از بیماری‌های عفونی در دوران بارداری می‌تواند در ابتلا به این اختلال مرتبط باشد ولی علت اصلی مشخص نشده است.
این روانشناس کودک در ادامه خاطرنشان کرد: در گذشته باور بر این بود که والدین سرد و غیرعاطفی در ایجاد احساس تنهایی و در خود فرورفتن بچه‌ها نقش مهمی دارند، ولی این عامل امروزه رد شده است.
ایلان‌داغی در اشاره به سایر عوامل مؤثر در ایجاد این اختلال، گفت: در حال حاضر؛ ابتلا به این بیماری می‌تواند با مسائل ژنتیکی، عفونت‌های دوران بارداری، بیماری سرخچه، استفاده از برخی داروها و حوادثی که برای مادر باردار رخ داده است، ارتباط داشته باشد.
وی با اشاره به اینکه آمار دقیقی از تعداد مبتلایان به اوتیسم وجود ندارد، گفت: بعضی آمارها نشان می‌دهد از هر 100 الی 150 تولد یکی احتمال دارد به این بیماری دچار شده باشد.
وی یکی از مشکلات را تأخیر در اطلاع والدین از بیماری کودک عنوان کرد و افزود: در این شرایط نیز والدین پس از اطلاع از ابتلای کودک به این بیماری دچار شوک و ناراحتی شدیدی می‌شوند چراکه هیچ شناختی از این بیماری نداشته‌اند.
والدین واقعیت را بپذیرند
ایلان‌داغی اظهار کرد: این بیماری که بیشتر مربوط به دوران خردسالی است اگر به موقع تشخیص داده شود قابل کنترل است و از عوارض آن می‌توان پیشگیری کرد.
این روانشناس افزود: به طور معمول براساس نظر پزشک متخصص هفت یا هشت علامت همزمان باید وجود داشته باشد تا بتوان وجود بیماری را با اطمینان تشخیص داد.
ایلان‌داغی افزود: نکته قابل توجه این است که والدین گاهی از واقعیت فرار می کنند در حالیکه اگر این اختلال به موقع تشخیص داده شود کودک می‌تواند همراه با یک سری درمان‌های مناسب زندگی عادی داشته باشد.
وی تأکید کرد: اگر این بیماری دیر تشخیص داده شود، کودک تا آخر عمر برای انجام امور عادی به کمک دیگران متکی خواهد بود.
وی تأکید کرد: ارتقاء مهارت‌ها باعث می‌شود جدا شدن کودک از جامعه و حملات ناشی از این اختلال کاهش یابد.
اوتیسم در پسران شایع‌تر از دختران است
این مشاور کودک با بیان اینکه اوتیسم در پسران شایع‌تر از دختران است، خاطرنشان کرد: دلایل شیوع در پسران چندان مشخص نیست؛ شاید یکی از دلایل این باشد که کروموزوم‌های موجود در ژن نوزاد پسر، او را در برابر این بیماری آسیب‌پذیرتر می‌کند.
ایلان‌داغی دلیل ناآشنایی والدین و در کل، جامعه با این بیماری نسبت به اختلالات دیگر مثل بیش‌فعالی را ناشی از کم بودن تعداد ابتلا و بروز علائم اوتیسم در جامعه دانست و گفت: شایع‌تر بودن اختلال رفتاری بیش‌فعالی باعث می‌شود والدین بیشتر به دنبال شناسایی این اختلال باشند.
وی علاوه بر نادر بودن بیماری اوتیسم، دیر شناخته شدنِ آنرا یکی از دلایل دیگر ناآشنایی افراد با این اختلال دانست.
این روانشناس در خصوص درمان این اختلال گفت: بیماری اوتیسم، درمان صددرصد قطعی ندارد و خانواده‌ها باید آنرا بپذیرند و کمک کنند با شیوه‌های درمانی مناسب علائم بیماری کاهش یابد.
این روانشناس در اشاره به روش‌های درمانی خاطرنشان کرد: اگر اوتیسم به موقع در سن سه الی چهار سالگی تشخیص داده شود، انجام گفتار درمانی، و کاردرمانی برای اعضای مختلف حرکتی، همراه با دارو درمانی می‌تواند بسیاری از مشکلات فرد را کاهش دهد.
وی تصریح کرد: در کاردرمانی رفتارهای پرخاشگرانه کودک کاهش یافته و کنترل می‌شود از این رو کودک دست به کارهای آزاردهنده نمی‌زند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼