اوقات فراغت والدین، فواید داره برای بچه ها؟

نی نی بان، گروه ترجمه: چند روز پیش دوباره دقایقی را به خودم اختصاص داده و از خانه بیرون رفتم. وقتی برگشتم شوهرم پرسید آیا از وقت تنهایی که با خودم داشتم لذت برده ام و پاسخ من مثبت بود. اما احساس گناه می کردم. شوهرم دلیل این احساس را پرسید و به او گفتم دلیل را نمی دانم. شاید احساس می کنم که کارهای زیادی هستند که باید انجام دهم. اوقات تنهایی نوعی اتلاف وقت و تا حدی خودخواهانه به نظر می رسند. شوهرم پرسید «یعنی تو فکر می کنی هیچ موقع نباید برای خودت وقت بگذاری؟ همه به این اوقات تنهایی احتیاج دارند. باید برای خودت وقت بگذاری. این برای بچه ها هم خوب است که ببینند تو از خودت مراقبت می کنی» هیچ موقع قبل از آن به این قضیه فکر نکرده بودم که وقت گذاشتن برای خودم، یک مبارزه ذهنی است. فکر می کنم برای خیلی از مادرها چنین شرایطی وجود داشته باشد. همه می دانیم که به این اوقات تنهایی نیاز داریم. می دانیم که این زمان برای ما خوب است ولی زندگی پرتوقع است و برای همین گاهی اوقات سخت است که به خودمان اجازه فاصله گرفتن از خانه را بدهیم یا وقتی این کار را می کنیم، احساس گناه نکنیم و نتوانیم به طور کامل از آن لحظات تنهایی لذت ببریم. اما شوهرم حق دارد. ایجاد زمان برای پدرها و مادرها خوب است و شاید برای بچه ها به مراتب بهتر هم باشد. این هشت دلیل این ادعا را توجیه می کند.

1. بچه ها یاد می گیرند که از خودشان مراقبت کنند. اگر بچه های شما بزرگ شوند و هرگز زمانی برای انجام کارهایی که دوست دارند نظیر کوه نوردی، عکاسی، باغبانی یا کتاب خواندن نداشته باشند چه می شود؟ اگر بچه های من هرگز نبینند که مادرشان این کار ها را انجام می دهد و استراحت می کند و دنبال علایق و تفریحاتش می رود، آنها با این ذهنیت بزرگ می شوند که در زندگی فقط باید کار کنند و پول پس انداز کنند.

۲. بچه ها استراتژی های مختلف را یاد می گیرند. مهم نیست شما چند سال سن دارید. در مقطعی از زندگی همه ما به زمانی برای تفریح نیاز داریم. یکی از بهترین استراتژی هایی که می توانیم به بچه هایمان یاد دهیم، این است که در شرایط سخت نفس عمیقی بکشیم و کاری که دوست داریم انجام دهیم و دوباره به زندگی عادی بازگردیم. باید به بچه ها نشان دهید که زمان تفریح برای بزرگ تر ها هم ایرادی ندارد.

3.بچه هایتان راههایی برای دوست داشتن همسران خود یاد می گیرند. یکی از راههای که شوهرم علاقه اش را به من نشان می دهد این است که هرازگاهی می گوید که امشب شب پسرهاست و زمان استراحتی به من می دهد. پسرهای من از زمانی که با پدرشان می گذرانند لذت می برند و همیشه از بازگشت من به خانه هیجان زده هستند. بچه هایم می بینند که شوهرم خواسته های من را درنظر می گیرد و با مهربانی با من رفتار می کند. او به بچه هایمان یاد می دهد که همین رویه را در زندگی آینده خود با همسرانشان درپیش گیرند.

۴. بچه ها یاد می گیرند که خانواده و دوستان مهم هستند. برای اینکه اوقات تنهایی داشته باشیم، گاهی اوقات به کمک دیگران از جمله پدربزرگ، عمه، خاله، همسر، دوست یا حتی یک پرستار نیاز داریم. وقتی مجموعه ای از دوستان و خانواده را شکل می دهیم که از یکدیگر حمایت می کنند، به بچه هایمان یاد می دهیم که گاهی اوقات همه به هم نیاز داریم.

5. بچه هایتان یاد می گیرند از بقیه درخواست کمک کنند. لحظاتی در زندگی هستند که اگر درخواست کمک نکنیم، می توانند استرس زا و حتی خطرناک باشند. بچه های ما باید در مسیر بزرگ شدن، کمک خواستن ما را از دیگران ببینند. بنابراین وقتی آنها هم به کمک نیاز دارند، باید به دیگران برای حمایت و کمک آنها اعتماد کنند.

۶. بچه ها یاد می گیرند شجاع و رویا پرداز باشند. گاهی اوقات وقتی برای خودمان زمان تنهایی اختصاص می دهیم این کار به بچه های ما شجاعت می دهد. به عنوان مثال، بهترین راه من برای استراحت کردن، نوشتن و عکاسی است. اینکه من به دیگران اجازه دهم که آنچه می نویستم یا تصویری که ثبت می کنم را بخوانند و ببینند، شجاعت می خواهد. بچه ها شجاعت من را در تعقیب رویاهایم می بینند. به بچه هایتان یاد دهید که شجاع باشند و رویاپردازی کنند. آنها می بینند که مادرشان چه کاری کرده پس آنها هم می توانند این کار را بکنند.

7.بچه هایتان کمی در مورد اینکه شما چه کسی هستید، یاد می گیرند. آنچه ما تصمیم می گیریم در مدت زمان محدودی انجام دهیم، به بچه هایمان امکان شناخت بیشتری از ما می دهد. آنها می توانند جنبه دیگری از شخصیت ما را ببینند. آنها در مورد اینکه چه چیزی توجه ما را جلب می کند و از چه لذت می بریم، یاد می گیرند. شاید هم روزی، یکی از علایق ما، علاقه خود آنها هم باشد. واین عاملی برای نزدیک شدن دوطرف باشد.

۸.این کار زمان مفیدتری دراختیار شما و بچه هایتان می گذارد. اگر من زمان تنهایی نداشته باشم، وقتی با بچه هایم هستم، به چیزهایی فکر می کنم که می خواهم و باید انجام دهم. اگر برنامه ریزی بهتری داشته باشم و هم برای خودم و هم برای بچه وقت بگذارم، می توانم زمان مفیدتری را با آنها بگذرانم.