ترس در کودکان و راه های درمان آن
ترس بیشترین صدمه را به اعصاب کودک می‌زند به طوری که مغز دیگر نمی‌تواند به‌خوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس‌های شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می‌شوند.
همه کودکان در چند مقطع سنی در زندگی‌شان دچار ترس و وحشت می‌شوند این معمولاً یک بخش طبیعی از رشد آنها محسوب می‌گردد. این ترس‌ها در صورتی غیر طبیعی هستند که به صورت دایمی و به مدت طولانی در کودک باقی بمانند یا ذهن کودک را به طور کامل اشغال کنند، که این ترس‌ها در تمام فعالیت‌های عادی آنها مداخله داشته و تأثیر می‌گذارد و اگر کودک نتواند از آن رهایی یابد مبتلا به بیماری تشویش که همان ترس بی‌مورد و بی‌اساس است، می‌شود.
به طور مثال در اغلب کودکان، در سنین ۶ تا ۸ ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می‌شود و ممکن است تا ۱۸ ماهگی نیز ادامه یابد. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین ۲ تا ۵ سالگی در کودکان ظاهر می‌شود.
ترس از مدرسه به ویژه با آغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می‌شود. ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس‌ها باید تغییر کنند یا به کل از بین بروند در صورتی که این اتفاق نیفتد والدین باید به یاری کودک خود بروند. ترس دایم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا می‌گذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم می‌سازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می‌شود.
اطفال در مقابل ترس‌های شدید، واکنش‌های متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کم‌رویی و افسردگی از خود نشان می‌دهند. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می‌شود. نامطلوب‌ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می‌کند. کودک ترسو اتکای به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی‌شود و کاری را با رغبت انجام نمی‌دهد، زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس می‌شود و گاهی اوقات بی‌تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می‌شود.
دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می‌آید. ترس بیشترین صدمه را به اعصاب کودک می‌زند به طوری که مغز دیگر نمی‌تواند به‌خوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس‌های شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می‌شوند.
والدین می‌توانند به فرزندان‌شان کمک کنند تا با تقویت حس اعتماد به نفس و کسب مهارت‌های لازم با ترس‌های خود مقابله کنند. به طور مثال تشخیص دهید که این ترس واقعی است.
هرچند که به نظر شما مسئله ای بسیار کوچک و پیش پا افتاده باشد، برای فرزندتان حقیقت دارد و باعث اضطراب و ترس او می‌شود. صحبت کردن درمورد آن ترس بسیار کمک کننده است، کلمات گاهی قادرند احساسات منفی را از چیزی بیرون بکشند. اگر درمورد ترس‌ها صحبت کنید، قدرت آنها کمتر خواهد شد.
هیچ‌وقت با کوچک و ناچیز کردن آن مورد، سعی نکنید کودک‌تان را وادار به مقابله با آن کنید. گفتن«مسخره بازی در نیار! هیچ دیوی تو کمد تو قایم نشده!» ممکن است باعث شود فرزندتان بتواند بخوابد، اما ترس را از بین نخواهدبرد.
اسباب ترس را برای فرزندان‌تان فراهم نکنید. اگر می‌دانید فرزندتان از سگ‌ها خوشش نمی‌آید، طوری از خیابان رد نشوید که با آن سگ روبه رو نشوید. این‌کار فقط باعث می‌شود که فرزندتان یقین کند که سگ‌ها موجوداتی ترسناک و وحشت‌آور هستند. در این‌گونه مواقع فقط باید با مراقبت و توجه با کودک‌تان رفتار کنید تا بتواند با آن موقعیت ترس آور روبه رو شود.
به طور کلی راه برطرف کردن ترس‌ها، مقابله با آنهاست. با استفاده از پیشنهاداتی که در این مقاله ارائه شد، اکنون می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بهتر با موقعیت‌های زندگی‌شان کنار بیاید.
به طور مثال در اغلب کودکان، در سنین ۶ تا ۸ ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می‌شود و ممکن است تا ۱۸ ماهگی نیز ادامه یابد. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین ۲ تا ۵ سالگی در کودکان ظاهر می‌شود.
ترس از مدرسه به ویژه با آغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می‌شود. ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس‌ها باید تغییر کنند یا به کل از بین بروند در صورتی که این اتفاق نیفتد والدین باید به یاری کودک خود بروند. ترس دایم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا می‌گذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم می‌سازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می‌شود.
اطفال در مقابل ترس‌های شدید، واکنش‌های متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کم‌رویی و افسردگی از خود نشان می‌دهند. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می‌شود. نامطلوب‌ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می‌کند. کودک ترسو اتکای به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی‌شود و کاری را با رغبت انجام نمی‌دهد، زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس می‌شود و گاهی اوقات بی‌تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می‌شود.
دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می‌آید. ترس بیشترین صدمه را به اعصاب کودک می‌زند به طوری که مغز دیگر نمی‌تواند به‌خوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس‌های شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می‌شوند.
والدین می‌توانند به فرزندان‌شان کمک کنند تا با تقویت حس اعتماد به نفس و کسب مهارت‌های لازم با ترس‌های خود مقابله کنند. به طور مثال تشخیص دهید که این ترس واقعی است.
هرچند که به نظر شما مسئله ای بسیار کوچک و پیش پا افتاده باشد، برای فرزندتان حقیقت دارد و باعث اضطراب و ترس او می‌شود. صحبت کردن درمورد آن ترس بسیار کمک کننده است، کلمات گاهی قادرند احساسات منفی را از چیزی بیرون بکشند. اگر درمورد ترس‌ها صحبت کنید، قدرت آنها کمتر خواهد شد.
هیچ‌وقت با کوچک و ناچیز کردن آن مورد، سعی نکنید کودک‌تان را وادار به مقابله با آن کنید. گفتن«مسخره بازی در نیار! هیچ دیوی تو کمد تو قایم نشده!» ممکن است باعث شود فرزندتان بتواند بخوابد، اما ترس را از بین نخواهدبرد.
اسباب ترس را برای فرزندان‌تان فراهم نکنید. اگر می‌دانید فرزندتان از سگ‌ها خوشش نمی‌آید، طوری از خیابان رد نشوید که با آن سگ روبه رو نشوید. این‌کار فقط باعث می‌شود که فرزندتان یقین کند که سگ‌ها موجوداتی ترسناک و وحشت‌آور هستند. در این‌گونه مواقع فقط باید با مراقبت و توجه با کودک‌تان رفتار کنید تا بتواند با آن موقعیت ترس آور روبه رو شود.
به طور کلی راه برطرف کردن ترس‌ها، مقابله با آنهاست. با استفاده از پیشنهاداتی که در این مقاله ارائه شد، اکنون می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بهتر با موقعیت‌های زندگی‌شان کنار بیاید.
منبع:
روزنامه قانون
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼