بردن کودک به مهد، مصداق کودک آزاری است؟

پرسش: من یک دختر ۲۳ ماهه دارم که به علت شاغل بودن در اسفندماه سال قبل ( زمانی که یکسال و نیم ) داشت او را مهد گذاشتم اما هرروز از روز قبل زمان خداحافظی گریه هاش بیشتر می شد بعد از یک ماه تصمیم گرفتم از کارم فاصله بگیرم و بیشتر به او برسم و اکنون دوباره سرکار برگشتم به این امید که الان با توجه به اینکه علاقه زیادی به بازی با همسالان خود دارد حتما از محیط مهد کودک خوشش می آید او را به یک مهد که از لحاظ محیط بازی و آموزشی مناسب بود بردم.

روز اول تا وارد شد خوشحال شد و سراغ بازی رفت و حتی ظهر که به دنبالش رفتم دستم راگرفت و اتاق های مهد را نشانم داد اما روز دوم که او را بردم از من جدا نشد و بالاخره تا سرگرم بازی شد از او فاصله گرفتم اما سریع متوجه شد و به گریه افتاد از انجا که او بچه ایی نیست که جیغ و داد و گریه کند و معمولا گوشه ایی آرام اشک می ریزد نگران هستم لطفا مرا یاری نمایید. آیا دوباره باید او را کنار خود نگه دارم و از کارم فاصله بگیرم.

پاسخ: از این که یک نوپای بی‌گناه این قدر زجر می‌کشد بسیار منقلب شدم! مادر عزیز فرزندپروری یک شغل ۲۴ ساعته است و حداقل تا اتمام چهارسالگی باید با فرزندتان زمان بگذرانید. ولی کودک شما به دلیل اینکه متاسفانه، متاسفانه در سن خیلی کم وارد مهد کودک شده ، شاید لازم باشد تا ورود به مدرسه هم از شما جدا نشود.

سیستم دلبستگی بچه ها از انتهای شش‌ماهگی در حال شکل‌گیری جدی است و تا 3 سالگی مهم‌ترین زمان برای دل‌بستگی عاطفی به مراقب است که معمولاً مادر است. شما با این کارتان (جدا کردن زودهنگام) متاسفانه در سیستم دلبستگی کودکتان اختلال ایجاد کرده‌اید. او وقتی به ارامی گریه می‌کند، در واقع چون از مادرش قطع امید کرده است، بی اعتمادی به همة ادم‌ها و دنیا را با تمام وجودش حس می‌کند.

مادر نقطه ی اتکای کودک است. و اعتماد به او مبنایی برای روابط بعدی در سال‌های اتی زندگی است. این کودکان، بزرگ‌سالانی می‌شوند که نمی‌توانند روابط مثبت و بادوامی را شکل بدهند. چرا ؟ زیرا اعتماد به کسی ندارند، چرا که مادر ان‌ها را از سنی که حتی نمی‌توانستند اگر کسی به ان‌ها ازار برساند، به طور کلامی کمک بخواهند، در سنی که کمترین توان را داشتند ان‌ها را رها کرده است.

این رفتار مصداق واقعی کودک آزاری است. مادر محترم! شغل اول شما مادری است، شما باید اولویت اولتان مادری کردن برای کودکتان باشد. متاسفانه گاهی والدین پدر و مادر می‌شوند ولی رفتارهای والدگرانه ندارند. با ادامه این رفتار، رهاکردن در مهدکودک، دیگر میل به شادی و بازی را هم از این بچه می‌گیرید . فلسفه مهدکودک این است که وقتی بچه از عشق سیراب شد و تا پایان ۳ الی ۴ سالگی پیش مادرش بود و اعتماد بنیادی در او شکل گرفت، حالا برای اجتماعی شدن ساعات کمی را در مهد مناسبی بگذراند.

هر چه سریعتر، کودکتان را اگرچه مضطرب و نگران شده نجات بدهید. یادتان باشد، هر چه شما پول در بیاوری، چندین برابر باید خرج کنید تا در سن نوجوانی حال فرزندتان خوب باشد که موفق هم نمی‌شوید. شما متاسفانه تا این کودک کمی حالش بهتر شده نادانسته او را باز آزار دادید.