این بیماری پوستی درمان قطعی ندارد
متخصص پوست و مو گفت: پسوریازیس بیماری مزمن و خودایمنی پوست است که با وجود نقش ژنتیک و عوامل محیطی در بروز آن، درمان قطعی ندارد اما با داروهای نوین بیولوژیک قابل کنترل است.
پسوریازیس، یکی از بیماری‌های مزمن پوستی است که با ظاهر شدن لکه‌های ضخیم، خشک و نقره‌ای‌رنگ بر روی پوست شناخته می‌شود؛ اما فراتر از یک بیماری ساده پوستی، اختلالی خودایمنی و التهابی است که می‌تواند زندگی روزمره مبتلایان را تحت تأثیر قرار دهد.
دکتر هوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با تأکید بر نقش پررنگ عوامل ژنتیکی، استرس و سبک زندگی ناسالم، هشدار داد که این بیماری با درمان قطعی همراه نیست و تنها از طریق درمان‌های نگهدارنده قابل کنترل است. او همچنین به نقش تغذیه و پیشرفت‌های نوین دارویی در کاهش علائم این بیماری اشاره می‌کند.
احسانی گفت: بیماری پسوریازیس یک اختلال مزمن، التهابی و خود ایمنی پوست است که به دلایل ناشناخته‌ای در بدن شکل می‌گیرد و در آن سیستم ایمنی به‌طور اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کند، این بیماری معمولاً با بروز پوسته‌های ضخیم، خشک و نقره‌ای‌رنگ در نواحی خاصی از بدن مانند آرنج، زانو، ناحیه تناسلی و پوست سر آغاز شده و در صورت عدم کنترل می‌تواند تمام سطح بدن را درگیر کند.
ژنتیک، استرس و عوامل محیطی در بروز بیماری
وی افزود: با اینکه علت دقیق بروز پسوریازیس هنوز به‌طور قطعی مشخص نشده، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی نقش مؤثری در ابتلاء به این بیماری دارند. همچنین عواملی همچون استرس، مصرف سیگار و قلیان، آسیب پوستی، برخی داروهای قلبی و کورتونی، مکمل‌های بدنسازی حاوی استروئید و عفونت‌ها می‌توانند باعث تشدید علائم شوند یا شروع بیماری را تسریع کنند.
علائم بالینی و اشتباه گرفتن با آرتریت
به گفته احسانی؛ از جمله علائم شایع این بیماری، بروز پوسته‌هایی شبیه به شوره ولی ضخیم‌تر در پوست سر، دردهای مفصلی که ممکن است با آرتریت اشتباه گرفته شود و ضایعات پوستی در نواحی خاص بدن هستند و در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای ریشه‌کن‌سازی این بیماری وجود ندارد و تمامی درمان‌ها نگهدارنده و کنترل‌کننده محسوب می‌شوند.
وی ادامه داد: روش‌های درمانی شامل استفاده از پمادهای موضعی کورتونی و مشتقات ویتامین D، نور درمانی (فتوتراپی) و در موارد شدیدتر، داروهای سیستمیک مانند متوترکسات و داروهای بیولوژیک جدید می‌شود و داروهای بیولوژیک که امروزه در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند، توانسته‌اند نقش مهمی در کنترل بلندمدت بیماری ایفا کنند، هرچند هزینه بالایی دارند و نیازمند نظارت پزشکی دقیق هستند.
احسانی در پایان خاطرنشان کرد: از لحاظ تغذیه‌ای، مصرف برخی مواد غذایی مانند ماهی‌های چرب، زردچوبه و عسل می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند. در مقابل، استعمال سیگار، مصرف قلیان و استفاده از داروهای هورمونی یا مکمل‌های استروئیدی، بروز یا تشدید بیماری را در پی دارند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی داروهای قلبی و کورتونی نیز ممکن است با تشدید علائم همراه باشند.
منبع: مهر