تثبیت در مرحله دهانی، نوزادتان را سیراب کنید

کودکی که کمتر از یک ساعت شیر می خورد، احتمال دارد دچار تثبیت دهانی (Oral Fixation) شود.

کودکی که کمتر از یک ساعت شیر می خورد و یا علاوه بر خوردن شیر مادر یا شیر خشک، انگشت خود را نیز می مکد و یا روزی بیشتر از چهار ساعت شیر می نوشد، احتمال دارد دچار تثبیت دهانی (Oral Fixation) شود.

احتمال و امکان هست که این اتفاق بیفتد چه کمتر از یک ساعت و چه بیشتر از سه ساعت. هرچند که تفاوت هایی بین آنها وجود دارد. اما کودکِ گرفتار تثبیت دهانی، انرژی جنسی و جسمی او به جای تغییر کانال انرژی به سمت ناحیه های دیگر، در دهان او باقی می ماند.

نتیجۀ آن این می باشد که با افرادی برخورد می کنیم که این افراد تمایل دارند همیشه در دهان خود حالاتی یا لذایذی را فراهم کنند.

احتمالاً کمی بیشتر حرف می زنند و یا با لبخند و یا جویدن لب خود این را بیان می کنند. آنچه که تند و داغ و سرد و یخ می باشد را دوست دارند، از خوردن تخمه لذت می برند و در منطقۀ دهان انرژی هیجانی و عاطفی را متمرکز و متوقف می کنند.

این تثبیت دهانی نه تنها تظاهرات فیزیکی دارد، بلکه حالات روانی نیز به همراه خود می آورد از جمله:

وابستگی

افرادی که گرفتار حالت تثبیت دهانی می باشند، حتی روز تعطیل نیز به دنبال دوستانی هستند که با آنها ارتباط داشته باشند هرچند روابط کم ارزش و کم اهمیت باشد. پس نوعی از وابستگی ها در زمینه های مختلف دارند از جمله احتیاج و محتاج بودن را هدفی جهت طلب و کسب دوستی می دانند.

اصولاً این رابطه مبتنی بر عشق و محبت و اختیار نیست بلکه بر مبنای تکرار و اجبار می باشد تا جایی که نمی توانند از خانواده دور شوند و حتی ازدواج، آنان را دچار اختلال می کند.

پر توقع و پر انتظار

یعنی همه باید مطابق میل آنها عمل کنند. غالبِ اوقات نقش و وظیفه و مسئولیتی را که دارند، انجام نمی دهند و از دیگران این انتظار را دارند که، دیگران از حالات آنها بفهمند نیازشان چیست و باید آن را برآورده کنند.

پس با افرادی گله مند و شاکی روبرو هستیم که : چرا تماس نگرفتی؟ چرا نیامدی؟ چرا سر نزدی؟ ...

زخم زبان و نیش زبان

غالب گفتگوهایشان با خود، زهر و سمی دارد و باید به نوعی موجب آزار و سرزنش دیگران شوند. حتی وقتی که از دیگران تعریف می کنند به نوعی این تعریف انتقادی است و یا آهسته آهسته چیزی را از شما پس می گیرند.

بسیار ساده دل هستند

خود و دیگران را به راحتی فریب می دهند و حاضرند هر حرف و نظر و تبلیغی را به راحتی بپذیرند و این ساده دلی تا جایی پیش می رود که حتی حاضر نیستند در رشته و کار خود وقت لازم را ببرند و شک درست و لازم، برای تحقیق و برداشت درست از مسائل را ندارند.

مثلاً اگر در رادیو و تلویزیون وعده و وعید عجیبی داده شود، این افراد را به راحتی باور می کنند و بعداً از این ساده دلی و خوش باوری خودشان ناراحت و پشیمان می شوند.

بنابراین اگر کودک در ۱۴ ماه اول یا بیشتر از حد لازم مکیدن را انجام دهد با این مشکلات فیزیکی و روانی روبرو می شود.

توجه داشته باشیم:

- اگر فرزند خود را شیر می دهید همان مقدار شیر و مدت مکیدن، برای ارضاء تمایل او کافی است و اگر کودک شصت و یا انگشت خود را به دهان می برد بهتر آن است که پستانکی به او بدهید.

به این علت که چون مکیدن شست همیشه در دسترس است، بعدها با ایجاد اضطراب و نگرانی شروع به مکیدن شست خود می کند و برای فرار از این نگرانی و اضطراب به مکیدن شست یا انگشت پناه می برد.

- آسیب دیگری که به کودک وارد می شود، آسیب به دندان های اوست. بنابراین اگر کودک به نوعی روزی 2 تا 3 ساعت را به عمل مکیدن نمی پردازد، اگر شرایط را فراهم کنیم که دست به این عمل بزند، مشکلاتی که احتمالاً ممکن است به وجود بیاید برطرف می شود.

به هر حال این وضعیت را بعد از 4 یا 6 ماهگی از طریق تغذیه موارد دیگر می توان انجام داد، تا از طریق این غذا تا حدودی میل به مکیدن توسط فک و دهان بیشتر شود.

بعد از درآوردن دندان، کودکان خود را با گاز زدن ارضاء می کنند و مسئلۀ دشمنی و یا بدی در آن نهفته نیست بلکه تمایلی است از درون جهت عمل مکیدن.

منبع: کودک آنلاین