بهترین شیر خشک برای نوزادان کدام است؟

من نوزادم را با بطری شیر میدهم. کدام روش بهتر است؟ غرق شدن در انبوه شیر خشک های مختلف آسان است. انتخاب خوراک مناسب برای نوزادتان یک تصمیم رژیمی دلپذیر است، و گزینه های زیادی وجود دارد.

وقتی شیر خشک انتخاب میکنید، شکل آن، نوع پروتئین و کربوهیدرات موجود، و دیگر مواد غذایی آن را درنظر بگیرید. در انتها، باید قادر به انتخاب شیر خشکی باشید که برای نوزاد و سبک زندگی شما بهترین است.

شکل های مختلف شیر خشک کدامند؟
شیر خشک ها به سه شکل هستند: آماده مصرف، مایع غلیظ و پودر شده.
- دستور آماده مصرف بدون شک آسانترین است- بدون نیاز به مخلوط کردن یا اندازه گیری، فقط آن را باز کرده و سرو نمایید. این دستور، به گونه ای است که بیمارستانها در بیشتر موارد آن را به نوزادان تازه متولد شده ارائه مینمایند. بهداشتی است و به ویژه وقتی نمیدانید به آب مطمئن دسترسی دارید یا خیر به کمکتان می آید.
- راحتی دستور آماده برای مصرف، قیمت آن است.- قیمت این نوع در هر اونس حدود ۲۰ درصد بیشتر از دستور پودر شده است. ظروف آن نیز فضای بیشتری در قفسه و سطل زباله تان اشغال میکند (مگر اینکه بتوانید آنها را بازیافت کنید).
- وقتی در ظرف باز شد، دستور آماده مصرف طول عمر کوتاهی دارد- و باید در طول 48 ساعت مصرف شود. همچنین، از آنجا که دستور مایع اغلب تیره تر از دستور پودر شده است، بسیاری مادرها شکایت میکنند که بر روی لباسها لک ایجاد میکند.
- دستور مایع غلیظ نیاز به مخلوط کردن قسمتهای مساوی آب و دستور دارد. در مقایسه با دستور آماده مصرف، دستور غلیظ هزینه کمتری دارد و فضای کمتری از شما اشغال میکند. در مقایسه با دستور پودر شده، آماده کردنش ساده تر است ولی هزینه بیشتری به همراه دارد.
- دستور پودر شده اقتصادی ترین و بهترین گزینه از نظر سازگاری با محیط زیست است. کمترین حجم را در حین جابجایی، انبار و در سطل زباله اشغال می کند.

- دستور پودر شده نسبت به دیگر دستورها نیاز به زمان بیشتری برای آماده شدن دارد، و شما باید دستورالعمل را به دقت دنبال کنید، ولی طول عمری یک ماهه پس از باز شدن دارد. مثل دستور مایع غلیظ، می توانید هر زمان که نیاز دارید مقادیر مشخصی را با هم مخلوط کنید. هر مقدار که می خواهید. این مساله به ویژه وقتی شما یک مادر شیرده هستید که تنها گاهی نیاز به بطری کمکی دارید مفید است.

انواع مختلف شیر خشک ها کدامند؟
دستوری وجود دارد که برای نیازهای تمام نوزادان مناسب است. ولی بهترین راه استفاده از یک نوع دستور و مقاومت در برابر تغییر آنست، حتی اگر به نظر برسد نوزاد شما در ابتدا این دستور را به خوبی هضم نمی کند.
مشکلات معمول- مثل برگرداندن، گاز و قولنج- معمولا به رژیم غذایی نوزاد شما مربوط نیست. در اکثر موارد، این مشکلات مربوط به دستگاه گوارش نابالغ فرزندتان مربوط است، نه آنچه می خورد.
بنابراین نوع خاصی از دستور را حداقل برای چند هفته امتحان کنید. سپس، اگر هنوز نوزادتان دچار مشکل است، با پزشکش درباره تغییر رژیم مشورت نمایید.

دستور مبتنی بر شیر گاو:

بیشتر دستورهای موجود در حال حاضر، شیر گاو را به عنوان عنصر اصلی در خود دارند. اکثر نوزادانی که با این دستور تغذیه شده اند یا این دستورها به عنوان مکمل غذاییشان است، آن را بهترین نوع می دانند، چرا که تعادل خوبی بین پروتئین، کربوهیدرات و چربی ایجاد می کند. پروتئین شیر در دستور، سبب هضم آسانتر آن می شود. نوزاد شما تا پس از یک سالگی قادر به هضم شیر گاو نخواهد بود.

دستورهای هیدرولیز شده به صورت کم یا زیاد:

در این دستورها پروتئین به بخش های کوچک (هیدرولیز شده به صورت کم) یا حتی کوچکتر (هیدرولیز شده به صورت زیاد) شکسته می شود، تا برای هضم به وسیله نوزاد شما نسبت به مولکول های بزرگتر پروتئین، ساده تر باشد. اگر نوزاد شما به پروتئین شیر حساسیت دارد یا در جذب مواد غذایی دچار مشکل است (که مشکلی متداول برای نوزادان نارس است) ممکنست نیاز به دستور هیدرولیز شده داشته باشد. علاوه بر این، ممکنست در صورت مشکلات پوستی مثل اگزما، پزشک استفاده از دستور هیدرولیز شده را توصیه کند.

دستور مبتنی بر سویا:

این دستورها از پروتئین گیاهی مثل پروتئین شیر گاو درست شده اند که برای هضم بهتر اصلاح شده است. هرچند دستورهای مبتنی بر سویا گزینه مناسبی برای خانواده های گیاه خوار هستند، دلایل پزشکی اندکی برای استفاده از آن ها وجود دارد. این دلایل عبارتند از:

کمبود موقت لاکتور:

عدم تعادل موقت لاکتوز ناشی از عفونت دستگاه گوارش

حساسیت مرتبط با ایمونوگلوبین به شیر گاو:

حساسیتی به شیر گاو که سبب ایجاد نشانه های سریع مثل خس خس کردن، کهیر و خارش پوست، می شود. بسیاری از نوزادان با حساسیت شیر مرتبط با IgE نیز به پروتئین سویا حساسیت دارند، بنابراین دستور سویا را مگر در صورت توصیه پزشک به این کودکان ندهید.

گالاکتوزمیا:

یک اختلال نادر ارثی که در آن نوزاد قادر به شکستن شکر شیر (گالاکتوز) برای تولید انرژی نیست.

کمبود مادرزادی لاکتاز:

اختلالی بسیار نادر و ارثی است که در آن کودک با مقدار بسیار اندک یا بدون آنزیمی متولد می شود که مسئول شکستن لاکتوز شکری موجود در شیر است، و سبب ایجاد نشانه های تهدید کننده زندگی عدم تحمل لاکتوز می شود.

دستور بدون لاکتوز:

مورد عدم تحمل لاکتوز یا ناتوانی در هضم لاکتوز- شکری که عموما در شیر یافت می شود- نادر است. اگر نوزاد شما عدم تحمل لاکتوز دارد، ممکنست پزشک او یک دستور سویا یا دستوری دیگر پیشنهاد کند که در آن لاکتوز با یک شکر متفاوت مثل شهد ذرت جایگزین شده است.

شیر خشک برای نوزادان نارس یا نوزادان با وزن کم در زمان تولد:
این دستورها اغلب حاوی کالری و پروتئین بیشتر و انواع چربی آسان جذب شونده به نام تری گلیسریدهای با زنجیره متوسط (MCT) است. مقدار MCT در این دستورها بسته به نوع برند متفاوت است. پزشک نوزادتان به شما در انتخاب آنچه به وزن گیری نوزادتان به میزان مورد نظر کمک می کند، یاری خواهد رساند.
تقویت کننده شیر مادر:
این محصول به منظور غنی کردن مواد غذایی موجود در شیر مادر برای تغذیه نوزادانی که نیازهای خاص دارند، به کار می رود. برخی از این محصولات برای ترکیب با شیر مادر طراحی شده اند و برخی به منظور کاربرد به صورت جایگزین شیر مادر.
شیر خشک سوخت و سازی:
اگر نوزاد شما دچار نوعی بیماری است که مواد غذایی خاص نیاز دارد، ممکنست یکی از این شیر خشک ها توسعه داده شده خاص برای او موثر باشد.
شیر خشک آلی:
براساس نظر آکادمی طب اطفال آمریکا (AAP)، تاکنون هیچ پژوهشی اثبات نکرده که شیر آلی از شیر معمولی برای نوزاد سالم تر است. از آنجا که شیر خشک استاندارد براساس شیر است، والدین ممکنست بخواهند بررسی کنند که آیا شیر خشک آلی با قیمت بیشتر ارزش دارد یا خیر.
شیر خشک های تخصصی دیگر:
شیر خشک های جدید همواره در حال پیشنهاد شدن و ورود به بازار هستند تا به مادران در کاهش مشکلات گوارشی نوزاد مثل قلنج یا رفلاکس اسیدی کمک کنند. این دستورها نسبت پروتئینی معادل شیر مادر دارند و از نظر ترکیبات نسبت به دستورهای معمول اندکی متفاوت هستند - ولی برخی متخصصان معتقدند ممکنست اصلا بهتر نباشند.
ک.ت. پارک، یک متخصص بیماری های گوارشی اطفان در بیمارستان کودکان استانفورد لوسیل پکارد می-گوید: "در اغلب موارد و نه همیشه، شیر خشک های تخصصی گران تر بوده و از نظر ارزش مواد غذایی اساسی تفاوت قابل توجهی ندارد." "سیستم گوارشی کودکان در طول شش ماه اول زندگی دستخوش تغییرات قابل توجهی می شود، که طبیعی است. سناریوهای کمی وجود دارد که در آن نوزادان نیاز به شیر خشک های پرهزینه تری دارند."

اگر شما فکر می کنید نوزادتان باید از یک شیر خشک تخصصی استفاده کند، پیش از اقدام با پزشک او مشورت کنید.

شیر خشک ها چگونه تغییر می کنند؟
پنج گروه اصلی شیر خشک شامل: کربوهیدرات، پروتئین، چربی، ویتامین و مواد معدنی، به همراه دیگر مواد غذایی به میزان کم.
آنچه یک برند شیر خشک را از دیگری متفاوت می کند کربوهیدرات های خاص و پروتئین ها و هرگونه ماده افزودنی هستند. برای مثال، ماده پروتئین شیر (casein) و وی (whey) دو نوع از پروتئین های شیر گاو هستند که با نسبت های مختلف در برندهای متفاوت شیر خشک مبتنی بر شیر گاو موجود است. ممکنست لیست موارد ذکر شده در برچسب مواد افزودنی گیج کننده باشد. در ادامه معرفی این مواد و مقایسه ای با آنچه در شیر مادر یافت می شود، ارائه شده است.
کربوهیدرات:
لاکتوز کربوهیدرات اصلی در شیر مادر و دستورات غذایی ساخته شده از شیر گاو است. مالتودکسترین ذرت گاهی اوقات به عنوان منبع ثانویه کربوهیدرات در شیر خشک به کار می رود. دستورات بدون لاکتوز، سویا و دستورات غذایی خاص حاوی یک یا چند کربوهیدرات از موارد زیر هستند: ساکاروز، مالتودکسترین ذرت، نشاسته ذرت اصلاح شده یا مواد جامد شربت ذرت.
پروتئین:
- شیر مادر حاوی حدود 60 درصد وی و 40 درصد ماده پروتئین شیر است. بیشتر دستورات غذایی مقدار پروتئین مشابهی دارند. دیگران حاوی 100 درصد وی هستند.دستورات هیدرولیز شده به صورت جزئی، محرک حساسیت نیستند- اگر نوزاد شما به پروتئین حساس است یا حتی مظنون به آن هستید، از این مواد استفاده نکنید. با این حال، در مقایسه با دستور شیر گاو استاندارد، مطالعات نشان داده که دستورات وی هیدرولیز شده به صورت جزئی سبب کاهش اگزما می-شود.
- دستورات هیدرولیز شده به صورت زیاد حاوی پروتئین هایی هستند که کاملا به بلوک های ساختمانی خود (آمینواسیدها) شکسته شده اند، و به آن ها اجازه جذب آسان داده می شود. این دستورات به عنوان محرک حساسیت شناخته می شوند و برای نوزادانی که به پروتئین حسیاست دارند، به کار می روند.
- دستورهای سویا حاوی پروتئین سویا هستند - یک ماده فراوری شده از دانه سویا که تقریبا پروتئین خالص است (حداقل 90 درصد). برخی برندها از پروتئین سویای هیدرولیز شده به صورت جزئی (پروتئین به صورت جزئی شکسته شده است) برای هضم ساده تر استفاده می کنند.
چربی:
شیر ماده حاوی ترکیبی از چربی های غیراشباع منفرد، غیراشباع چندگانه و اشباع تشکیل شده است. شیر خشک ها از ترکیبی از روغن ها برای ایجاد چربی موجود در شیر مادر استفاده می کنند. این روغن ها شامل روغن سویا، روغن نارگیل، روغن پالم یا نمک آلی گلیسرول و اسید اولئیک پالم و روغن آفتابگردان با نمک آلی گلیسرول و اسید اولئیک زیاد هستند. هرچند روغن پالم و نمک آلی گلیسرول و اسید اولئیک پالم به طور گسترده استفاده می شوند، تحقیقات نشان داده است که این چربی ها می توانند سبب کاهش جذب چربی و کلسیم شوند. این مساله بدان معناست که نوزاد شما به اندازه ای که باید، از دستوری که این روغن ها را دارا نیست، چربی و کلسیم جذب نخواهد کرد.
تری گلیسریدهای با زنجیره متوسط برای هضم نیاز به تلاش کمتری دارند و آسان تر جذب می شوند. این مواد در دستورات خاصی برای نوزادان نارس و برای نوزادانی که مشکل هضم و جذب مواد غذایی دارند توصیه می گردند.
اداره غذا و داروی فدرال (FDA) افزودن دو اسید چرب با زنجیره طولانی را به شیر خشک تایید کرده است: DHA (اسید دوکوزاهگزانوئیک) و ARA (اسید آراکیدونیک)، که در حال حاضر جزء مواد افزودنی استاندارد در شیر خشک هستند. هردوی این مواد در شیر مادری که رژیم غذایی مناسب دارد یافت می-شوند و برای توسعه مغز و بینایی مهم هستند.
نوزادانDHA وARA را از مادر خود در طول دوره ای سه ماهه دریافت می کنند، ولی این انتقال وقتی نوزاد به صورت ناقص متولد شود دچار نقصان می گردد. تمامی نوزادان نیاز به تامین ماندگار هر دو ماده در تمام سال اول زندگی خود دارند.
مطالعات زیادی موید استفاده ازDHA وARA تکمیل آن در شیر خشک است. یکی از گزارش های منتشر شده در مجله آمریکایی تغذیه کلینیکی نشان داد که نوزادانی که کاملا با دستورهای مکملDHA- وARA- تغذیه شده اند بینایی بسیار بهتری نسبت به آنان که این مکمل را دریافت نکرده اند، دارند. و یک مطالعه منتشر شده در مجله طب اطفال بیان کرد کهDHA وARA رشد فیزیکی و شناختی را در نوزادان غیر نرمال افزایش می دهد.
هیچ مطالعه طولانی مدتی وجود ندارد که موید ایمن بودن این مواد باشد، هرچند هیچ گواهی نیز دال بر اینکه این افزودنی ها برای نوزادان مضر هستند دیده نشده است. AAP درباره اینکه این اسیدهای چرب باید به شیر خشک افزوده شوند هیچ موضعی اتخاذ نکرده است، ولی این سازمان اشاره نکرده که معتقد است این مواد در توسعه بینایی و مغز مهم هستند.
ویتامین ها و مواد معدنی:
بیشتر حروف روی برچسب عناصر سازنده بیانگر ویتامین ها و مواد معدنی است. فهم این کلمات دشوار است- مثلا فروس سولفات به معنی آهن است. سدیم آسکوربیت ویتامین C است و کلسیم پنتوتنات معرف ویتامین B۵ است.
AAP توصیه می کند که تمامی نوزادان سالم که با شیر مادر تغذیه نشده اند، باید تا اولین سال تولد خود به وسیله دستور غنی از آهن تغذیه گردند. مهم است که نوزادان حداقل مقدار توصیه شده آهن (27/0 میلی گرم در روز برای نوزادان 0 تا 6 ماهه؛ 11 میلی گرم در روز برای نوزادان 7 تا 12 ماهه) را دریافت کنند تا از کم خونی ناشی از نقص آهن جلوگیری شود.
آهن برای توانمند کردن خون نوزاد در چرخش اکسیژن حیاتی است، چرا که تمامی سلول های نوزاد نیاز به عملکرد مناسب دارند. مطالعات نشان داده اند که کسب مقادیر کافی آهن در سال اول زندگی برای رشد مغز ضروری است. آهن مغز نوزاد در سومین ماه ایجاد می شود، بنابراین نوزاد نارس نیاز به کمک اضافی در جذب موارد بیشتر آهن دارد.
بیشتر دستورها حداقل حاوی 4 میلی گرم آهن در هر لیتر هستند، هرچند دستورهای با "آهن کم" هنوز وجود دارند. این ها چندین سال پیش در پاسخ به سوءتفاهمی که آهن سبب یبوست می شود ایجاد گردیدند. AAP تمایل دارد که این دستورها ادامه داده نشود یا به عنوان ماده حاوی مواد غذایی ناکافی برچسب گذاری گردد.
نوکلئوتید:
این ها بلوک های ساختمانی DNA و RNA هستند، که به صورت طبیعی در شیر مادر حاضرند. آن ها چندین کاربرد داشته و در توسعه سیستم ایمنی کمک می کنند. برندهای مختلف شیر خشک مقادیر مختلف نوکلئوتیدهای افزوده شده را دارا هستند.
نشاسته برنج:
نشاسته برنج به دستورهای "ضد استفراغ" افزوده می شود. پزشک شما ممکنست این نوع از دستور غذا را برای کاهش رفلکس اسیدی نوزادتان توصیه نماید.
فیبر رژیمی:
فیبر سویا به دستور سویا افزوده می شود تا درمان مقطعی اسهال شود. تنها دستور حاوی فیبر درمان تخصصی سیمیلاک برای اسهال است که از نظر کلینیکی مشخص شده سبب کاهش زمان اسهال می شود.
آمینواسیدها:
آمینواسیدهایی مثل تارین، متیونین و کارنیتین به دستورهای سویا و در برخی موارد شیر خشک شیر گاو اضافه شدند، تا مطابق آمینواسیدهای موجود در شیر مادر شوند.
پروبیوتیک ها و پریبیوتیک ها:
پروبیوتیک ها نوعی باکتری زنده هستند که می توانند به پیشگیری از عفونت های گوارشی و التهابی کمک کنند. پریبیوتیک ها به تعداد زیادی از باکتری های پروبیوتیک در شکم کمک می کنند.

AAP بیانگر آنست که برخی مطالعات نشان داده پروبیوتیک ها و پریبیوتیک ها می توانند نقشی مهم در سالم نگاه داشتن سیستم گوارش نوزاد شما داشته باشند ولی می توانند برای نوزادانی که مشکل سیستم ایمنی و دیگر مسائل پزشکی مشخص دارند، ایجاد خطر کنند، بنابراین بهترین راه آنست که پزشک پیش از استفاده از این دستورات، نوزاد شما را چک کند. هرگونه منفعت حاصل از پروبیوتیک ها و پریبیوتیک ها پس از توقف آن ها، متوقف خواهد شد.

آیا نام های عمومی تر برای شیر خشک از نظر مواد غذایی مناسب هستند؟

نام های عمومی شیر خشک باید موارد بیان شده FDA در زمینه مواد غذایی را تامین کنند، لذا در بسیاری موراد تنها تفاوت بین نام برند و نام عمومی، قیمت است. چه شما نام برند را خریداری کنید و چه نام عمومی آن را، زمانی را برای توجه به برچسب آن پیش از خرید، اختصاص دهید. مواد غذایی خاص از برندی به برند دیگر متغیر هستند و این ممکنست برای نوزاد شما مهم باشد.

آیا من می توانم شیر خشک خودم را داشته باشم؟

پزشکان به شدت نظر مخالف این دارند. اگر دستور خود را دارید، غیرممکن است که تمامی مواد غذایی را به میزان کافی به نوزادتان برسانید. دستور خانگی در وزن گیری به شکست می انجامد و ممکنست منجر به سوءتغذیه یا حتی مرگ شود.

درباره افزودن حبوبات یا شیر به شیر خشک نوزادم چه؟
هرگز هیچ ماده غذایی- از جمله ویتامین، حبوبات، اسیدهای چرب، روغن زیتون، شیر گاو معمولی، یا هرچیز دیگر- بدون توصیه پزشکتان به رژیم غذایی فرزند خود نیفزایید. شیر خشک ماده ای به دقت توسعه یافته است که با مقدار دقیق مواد غذایی در هم آمیخته می شود. افزودن هر چیزی به این دستور می تواند سلامت نوزاد شما را به خطر بیندازد.

مثلا روغن زیتون می تواند منجر به خسارت دائمی به شش ها و حتی مرگ شود، چرا که خطر استنشاق روغن به ریه ها حتی در زمان برگرداندن غذا وجود دارد. از آنجا که هضم شیر گاو نیز برای نوزادان دشوار است، هرگز آن را با رژیم غذایی مخلوط نکنید یا آن را تا پیش از ۱ سالگی به نوزاد ندهید. و اگر نوزادتان تمامی بطری را ننوشد، افزودن شیر مادر به شیر خشک، هدر دادن شیرتان است.

من هنوز نمی دانم چه شیر خشکی برای نوزادم مناسب است، چه کنم؟
اگر تصمیم گرفته اید که فرزند خود را تغذیه کنید و هنوز درگیر گزینه های فراوان موجود هستید، یا اقدام به تغییر دستورها گرفتید، با پزشک نوزادتان مشورت کنید. او با درنظر گرفتن سلامتی، سن و نیازهای تغذیه ای نوزاد، توصیه مناسبی به شما ارائه خواهد داد.
همچنین، او واکنش های نوزادتان را درنظر گرفته و نشانه ها را مورد بررسی قرار می دهد. تلاش نکنید که حساسیتی که در خودتان است را تشخیص دهید. ممکنست شرایطی جدی را از دست بدهید یا از دریافت رژیم غذایی مناسب به وسیله نوزادتان جلوگیری کنید.