فرق نوزاد سزارین با طبیعی، چه مشکلاتی گریبانگیرشان می شود؟

آیا احتمال بروز مشکلات در کودکانی که به روش سزارین متولد می‌شوند بیش تر است؟ چه چیزی بعد از سزارین در انتظار نوزادان است؟ پاسخ این سوالات را می‌توانید در ادامه این مطلب مطالعه کنید:

مشکلات تنفسی

بررسی‌ها نشان می‌دهد نوزادانی که به خواست مادر با روش سزارین متولد می‌شوند، ۴ برابر بیش تر از کودکانی که به طور طبیعی و یا در شرایط ضروری به روش سزارین متولد شده اند دچار مشکلات تنفسی می‌شوند. این نوزادان از تغییرات هورمونی و فیزیکی که در طول درد زایمان برای تکمیل رشد شش‌ها ایجاد می‌شود، محروم می‌مانند. سزارین‌هایی که زودتر از زمان طبیعی اتفاق می‌افتند، احتمال بروز این مشکلات را افزایش می‌دهند. زایمان در هفته سی و هفتم، ۴ برابر، در هفته سی و هشتم، ٣ برابر و در هفته سی و نهم بارداری تا ۲ برابر احتمال بروز بیماری‌های تنفسی را افزایش می‌دهد.

بر اساس بررسی‌های انجام شده نوزادانی که به روش سزارین متولد می‌شوند از مسیر طبیعی خارج نشده و به همین دلیل از تماس با باکتری‌های مفیدی که نوزادان در هنگام زایمان طبیعی با آن‌ها در تماس اند، محروم می‌مانند. از آن جایی که این نوزادان ایمنی طبیعی کم تری از مادر خود دریافت می‌کنند، بیش تر دچار بیماری‌هایی مانند: آلرژی و آسم می‌شوند. قوی بودن سیستم ایمنی کودک تازه متولد شده برای مبارزه با بیماری‌های عفونی بسیار حائز اهمیت است. در روده کودکانی که به روش طبیعی متولد می‌شوند باکتری‌های طبیعی برای تقویت سیستم ایمنی بدن وجود دارد که میزان آن بیش تر از کودکانی است به روش سزارین متولد شده اند.

احتمال بروز بیماری ریوی

در کودکانی که با روش طبیعی و در هفته چهلم بارداری متولد می‌شوند نیز ممکن است بیماری ریوی به نام ریه مرطوب (wet lung) دیده شود. متاسفانه روشی مانند آزمایش و یا سونوگرافی برای تشخیص زود هنگام این بیماری وجود ندارد. احتمال بروز مشکلات ریوی و قرار گرفتن نوزاد در دستگاه، در زایمان‌های قبل از سی و هفت هفتگی بیش تر است. البته در کودکانی که بعد از سی و هفت هفتگی به دنیا می‌آیند نیز این مشکل دیده می‌شود. احتمال بروز این بیماری در کودکانی که به روش سزارین متولد شده اند کمی‌بیش تر است.

بیش تر مادرها برای اواخر هفته سی و نهم وقت زایمان مشخص می‌کنند. در بسیاری از کشور‌های اروپایی برای جلوگیری از سقط نوزاد، هفته سی و نهم را برای زایمان تعیین می‌کنند.

عمل سزارین یک عمل جراحی بسیار حساس بوده و در شرایط لازم باید صورت بگیرد. زمانی که تصمیم به عمل سزارین می‌گیرید، باید احتمال بروز بیماری‌های تنفسی و عدم رشد کامل سیستم ایمنی کودک را در نظر داشته باشید.

در زمان کوتاهی بعد از زایمان، نوزاد باید از سینه مادر شیر بخورد. اما تعدادی از مادرانی که با روش سزارین زایمان کرده اند تمایلی به شیر دادن ندارند. کودک تازه متولد شده باید در ٢۴ ساعت ٨ تا ١٢ بار یعنی هر ٢ تا ٣ ساعت یک بار با شیر مادر تغذیه شود.

مادر و نوزاد را نبوسید

در کودکان به ویژه آن‌هایی که با روش سزارین متولد می‌شوند باید در ۴ ساعت اول و در حین شیر دهی به موارد زیر توجه کرد:

- آب موجود در ریه نوزاد کاملا تخلیه شده باشد.

- تنفس او مرتب و طبیعی باشد.

- از نوزاد صدایی شبیه ناله خارج نشود.

کودک تازه متولد شده نباید مدام توسط دیگران در آغوش گرفته شود. این مراقبت‌ها می‌تواند از ابتلای کودک به بیماری‌های مختلف جلوگیری کند. قبل از این که نوزاد را در آغوش بگیرید باید دست‌هایتان را بشورید. همچنین مادر نیز نباید توسط ملاقات کننده‌ها بوسیده شود. زیرا سلامت مادر ارتباط مستقیمی‌با سلامت کودک دارد.

تلقیح واژینال

ریه‌های نوزاد در رحم مادر پر از مایع است؛ این مایع در حین زایمان طبیعی از ریه خارج شده و با اولین نفس از بین می‌رود. اگر این مایع به طور کامل از بین نرود ممکن است سبب تنفس سریع، نفس تنگی و کبودی در نوزاد بشود. این مشکل بیش تر در کودکانی وجود دارد که:

- با روش سزارین متولد شده اند.

- مادر آن‌ها دچار مشکل دیابت و آسم است.

- مادر آن‌ها سیگار می‌کشد.

- نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند.

- نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند.

معمولا ٣ روز بعد از تولد، ریه‌های نوزاد به حالت طبیعی باز می‌گردد. نوزادانی که از راه واژن متولد می‌شوند چون خیلی زودتر با باکتری‌های موجود در واژن مادر تماس پیدا می‌کنند، سیستم ایمنی آن‌ها سریع تر رشد می‌کند. به همین دلیل تصور می‌شود که می‌توان از روش تلقیح واژینال برای تقویت سیستم ایمنی نوزادانی که به روش سزارین متولد شده اند، استفاده کرد. اما در این زمینه به بررسی‌های علمی‌بیش تری نیاز است.

مشکلاتی که بعد از تولد برای کودکان سزارینی ایجاد می‌شود

فشاری که طی زایمان طبیعی به قفسه سینه نوزاد وارد می‌شود سبب تخلیه کلیه مایعات موجود در ریه خواهد شد. اما در کودکان سزارینی این مایعات در ریه باقی می‌ماند. به همین دلیل نوزاد مدتی بعد از تولد دچار تنفس سریع می‌شود. معمولا کودکان سزارینی زمان بیش تری را در مراقبت‌های ویژه سپری می‌کنند.

دلایلی وجود دارد که ثابت می‌کند احتمال بروز آسم در کودکانی که به روش سزارین متولد شده اند بیش تر است.

- احتمال بروز دیابت در این کودکان بیش تر خواهد بود.

- احتمال بروز زخم‌های زایمان در سزارین بیش تر است.

- از هر ۵٠ کودک، یک کودک در حین سزارین با چاقوی جراحی پزشک زخمی‌می‌شود. اگر این زخم قابل درمان باشد نیز کودک بی دلیل زخمی‌شده است.

دلیل بروز این اتفاقات همچنان نا مشخص است. در این زمینه دو تئوری وجود دارد؛ اولین تئوری بیان می‌کند کودکی که با روش طبیعی متولد شده، باکتری‌های طبیعی موجود در مسیر زایمان را دریافت می‌کند. این باکتری‌ها روده کودک را احاطه کرده و این موضوع در جذب مواد غذایی و مقابله با عفونت‌ها موثر است. تئوری دیگر مطرح می‌کند که استرس مثبت موجود در زایمان طبیعی باعث افزایش میزان هورمون اکسی توسین، کورتیزول و آدرنالین شده و این موضوع با تغییرات اپی ژنتیک، ژن‌های کودک را برنامه ریزی می‌کند.

با گذر زمان زندگی به روش طبیعی از اهمیت بیش تری برخوردار شده است. به همین دلیل اگر ضرورتی برای سزارین وجود نداشته باشد بهتر است تا مادران را به زایمان طبیعی تشویق کرد.