رفلاکس معده در نوزادان، دانستنی های لازم

اکثر نوزادان را دیده ایم که در روز به تعداد بالا عمل تف کردن شیر از دهان خود را انجام می دهند. این عمل به عنوان رفلاکس معده در نوزادان شناخته شده است. این رفلاکس در نوزادان طبیعی بوده و در بین آنان شایع می باشد و به ندرت جدی می باشد.
رفلاکس معده عادی در کودکان (GER) زمانی اتفاق می افتد که محتویات معده شسته شده و دوباره به لوله غذای کودک (مری) برگردد. این به معنای رفلاکس بدون مشکل است و معمولا خود به خود می شود.
گاهی اوقات، یک فرم شدیدتر و طولانی مدت از رفلاکس معده به نام رفلاکس معده مزمن (GERD) وجود دارد که می تواند موجب مشکل در نوزادان بشود .

علل رفلاکس معده در نوزادان
عضله ای در انتهای پایین مری به نام اسفنکتر وجود دارد. این عضله برای رسیدن غذا به معده در هنگام بلع غذا منبسط می شود تا غذا را به معده برساند و از برگشتن غذا و اسید معده به مری و به سمت بالا هم جلوگیری می کند.
اگر این عضله به طور کامل بسته نشود ، مایع از معده به داخل مری منتقل می شود. این فرآیند می تواند در همه افراد وجود داشته باشد ، اما در نوزادان زیر سن 1 سال بیشتر اتفاق می افتد.
رفلاکس معده در کودکان گاهی نا خوشایند است چرا که مایه برگشت خرده از معده موجود در مری ، موجب زخم شدن مری می شود.
رفلاکس در کودکان و نوزادان بین 3 تا 4 ماهه بیشتر شایع می باشد. این پدیده در برخی از کودکان حداقل یک بار در روز بروز می کند در حالی که با خوردن مواد غذایی دیگر از بین می رود.
گرچه بیشتر در بزرگسالان، رفلاکس معده می تواند به رفلاکس معده مزمن تبدیل شود. این وضعیت ممکن است علائم و عوارض پیچیده تری را نیز به همراه داشته باشد. علائم شامل میزان کم افزایش وزن ، تحریک پذیری، گریه و اختلالات خواب است. رفلاکس معده مزمن را برای جلوگیری از آسیب به بافت مری باید که درمان کرد.

عوامل خطر برای رفلاکس معده در نوزادان
اکثر عوامل خطر برای رفلاکس معده کودکان اجتناب ناپذیر هستند و شامل موارد زیر می شوند:
- آرام سازی موقت اسفنکتر مرطوب بعد از تغذیه
- تغذیه با حجم زیاد
- کوتاه بودن طول مری
شرایط زیر خطر ابتلا به رفلاکس معده مزمن را در نوزاد را افزایش می دهد:
- اختلالات نوروپاتولوژی
- فیبروز کیستیک
- صرع
- اختلالات مادرزادی در مری
- آسم
- تولد زودرس
- چاقی
- تاریخچه ریفلاکس در والدین

علائم رفلاکس معده در نوزادان
رفلاکس معده بدون عارضه است و نوزادان با این نوع رفلاکس اغلب "سرخورده های خوشحال" نامیده می شوند. نوزادان مبتلا به رفلاکس معده ممکن است گاهی اوقات استفراغ مکرر، تحریک پذیری، غذا خوردن طولانی یا امتناع کردن از خوردن غذا و یا پشت سرهم خوردن را تجربه کنند.
نوزادان مبتلا به رفلاکس معده معمولی دارای علائم زیر می باشند :
- افزایش وزن طبیعی
- مشکل تغذیه ای
- بدون علائم عصبی و رفتاری
با این حال، در مقابل، علائم رفلاکس معده مزمن در نوزادان عبارتند از:
- افزایش وزن مضر، کاهش وزن و کمبود رشد
- غذا نخوردن یا غذا خوردن طولانی
- تحریک پذیری پس از خوردن غذا
- مشکل بلعیدن یا درد هنگام بلعیدن
- استفراغ مکرر
- درد معده، درد قفسه سینه و درد در ناحیه شکم
- سرفه بلند، خس خس، یا خفگی
- آسم
- لارنژیت تکراری، پنومونی، سینوزیت یا التهاب گوش میانی
نوزادان نمی توانند بگویند که کدام قسمت از بدن آن ها درد می کند ، اما ممکن است نشانه هایی از پریشانی، گریه بیش از حد، اختلالات خواب و کاهش اشتها داشته باشند.
اگر یک نوزاد علائم مربوط به رفلاکس معده مزمن را نشان می دهد، مهم است که حتما به یک پزشک یا متخصص اطفال مراجعه کنید ؛ زیرا سایر بیماری های شدید دیگر نیز ، برخی از علائم رفلاکس در نوزادان را نشان می دهند.

تشخیص رفلاکس معده در نوزادان
آزمایش های تشخیصی معمولا برای تشخیص رفلاکس معمولی و رفلاکس مزمن معده استفاده نمی شود. آزمایشهای تشخیصی قابل اعتمادتر از یک پزشک نیستند که با سؤال و انجام یک معاینه فیزیکی بتوانند بیماری را تشخیص دهند.
اگر نشانه ها ی بیماری بهبود نیافته، وزن نوزاد افزایش پیدا نکند و مشکلات ریه در او وجود داشته باشد ، پزشکان تمایل به استفاده از تست تشخیصی دارند.
روش های آزمایش ممکن است شامل سونوگرافی، آزمایش خون و ادرار، pH مری و نظارت امپدانس، اشعه ایکس و آندوسکوپی از معده و بیوپسی باشد.

درمان رفلاکس معده در نوزادان
اغلب موارد رفلاکس در سال اول نوزاد حل می شود و نیازی به درمان نیست.
تغییر سبک زندگی
رفلاکس در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر است.
تغییرات زیر در تغذیه ممکن است به بهبود رفلاکس در نوزادان کمک کند:
- کاهش حجم تغذیه در شیرخواران
- کم کردن حجم هر وعده غذایی و بالا بردن تعداد وعده ها
- غذا دادن به کودک را مرتبا برای تکان دادن او قطع و سپس مجددا شروع کنید
داروها ی رفلاکس معده در نوزادان
استفاده از داروها برای کودکان مبتلا به رفلاکس توصیه نمی شود. داروهای رفلاکس می تواند عوارضی مانند جلوگیری از جذب آهن و کلسیم در نوزادان و افزایش احتمال ابتلا به عفونت های خاص تنفسی و روده ای داشته باشد.
اگر تغذیه و تغییرات موضعی رفلاکس را بهبود ندهد و نوزاد هنوز با مشکلات تغذیه، خواب و رشد روبه رو باشد ، پزشک معالج ممکن است داروها را برای کاهش مقدار اسید در شکم نوزاد توصیه کند.
عمل جراحی برای رفلاکس معده
روشهای جراحی برای رفلاکس نوزادان ممکن است تنها در موارد شدید مورد توجه قرار گیرد. اگر داروها در بهبود بیماری ناموفق باشند یا عوارض جدی برای نوزاد داشته باشند، در آن صورت ممکن است عمل جراحی انجام شود.

چشم انداز
بسیاری از نوزادانی که شیر مادر می خورند هیچ عارضه ای ندارند و پس از یک سال شیر خوردن از شیر گرفته می شوند . در اغلب موارد رفلاکس معمولی را بدون عارضه خواهد دید.
موارد مبتلا به رفلاکس مزمن در نوزاد را می توان از طریق تغییر در رژیم غذایی و تغییر سبک زندگی تحت هدایت دکتر معالج فرزند تامین کرد. استفاده از داروها برای درمان رفلاکس، سوزش در سر دل و استفراغ توسط دکتر باید به حداقل ممکن برسد.