علت لکنت زبان در کودکان

علت بروز لکنت زبان در کودکان تا کنون بطور دقیقی روشن نشده ‌است. اما چیزی که تا حدودی مشخص است، آن است که این اختلال نمی‌تواند علت واحدی داشته باشد. بلکه همواره معلول علت بدنی، عاطفی، اجتماعی و یا ترکیب این عوامل است.

بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند دچار بعضی از ناراحتی‌های عصبی و ناسازگاری‌های اجتماعی هستند. اما تشخیص اینکه آیا اینگونه ناراحتی‌های روانی علت این اختلال است و یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشکل است. در بعضی از مواقع ممکن است این اختلال حاصل نارسایی‌ها و اختلالات دستگاه عصبی باشد و یا در مواردی از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاری‌های خفیف فیزیولوژیکی پدید می‌آید.

سن، شرایط و ویژگی‌های بلوغ در تغییر شکل یا تشدید لکنت مؤثر است. جنسیت نیز در ابتلا به این اختلال موثر است به طوری که در میان پسران بیشتر از دختران است. تحقیقات نشان می‌دهد که در حدود ۷۰ درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران این اختلال رخ داده است.

کندی زبان در جایی پیش می‌آید که دستگاه‌های تکلم انسان دچار پاره‌ای از تشنج‌هاست؛ از این‌رو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می‌کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می‌دهد. به هنگام چنین رویدادی معمولاً انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده‌است، چندبار تکرار می‌کند. در زیر به عواملی که می‌تواند باعث بروز این اختلال گردد اشاره می‌شود:

- ضربه‌های شدید و شوک‌های عاطفی و روانی
- احساس تهدید و ناامنی در خانواده
- تنبیه بدنی در مدرسه و خانه
- انتقاد شدید از کودک در هنگام زبان باز کردن
- اصرار والدینِ کودک چپ دست برای استفاده از دست راست
- تکرار والدین و اطرافیان در موقعی که کودک کلمات را نادرست بیان می‌کند.
- ابتلا به بیماری‌های شدید عفونی
- آسیب‌های قبل از تولد، حین تولد و دوران کودکی