کودک بدون مادر، جایی می‍ماند؟

آیا وقتی کودک تان را ترک می کنید، او شروع به بی قراری و گریه می کند؟ باید بدانید که او هنوز در ابتدای فهم و درک این موضوع است که، اگرچه شما را نمی بیند، اما وجود دارید و برای همیشه او را ترک نمی کنید.

به عبارتی او هنوز مطمئن نیست که وقتی شما او را ترک می کنید، بتواند بار دیگر شما را ببیند. در اینجا چند راهکار ارائه شده است که می تواند پذیرش این موضوع را برای کودک آسان تر نماید:

- مراسمی خاص برای خداحافظی ترتیب دهید و هر بار برای خداحافظی و ترک کودک، این مراسم را اجرا نمایید. اگر بعد از شنیدن صدای گریۀ او، دوباره برگردید یا اینکه آنقدر صبر کنید که آرام بگیرد و بعد ترکش کنید، فقط باعث طولانی شدن گریه و بی تابی او می شوید.

- وقتی می خواهید کودک تان را ترک کنید، عروسک، اسباب بازی یا هر چیز دیگری را که مورد علاقۀ اوست در اختیارش بگذارید. بعضی از بچه ها به پتوی خود علاقۀ زیادی دارند به طوری که اگر آن را بغل بگیرند، احساس آرامش می کنند. بعضی دیگر نیز با لباس شما و یا هر چیز دیگری که بوی شما را بدهد، آرام می شوند.
این یکی دیگر از نشانه های نگرانی و تشویش حاصل از جدایی در کودک است؛ وقتی کودک می فهمد که شما همیشه پهلوی او نیستید و گاهی اوقات ممکن است او را ترک کنید، تصمیم می گیرد به چیزی رو بیاورد که همیشه و همه وقت بتواند آن را در کنار خود داشته باشد، بنابراین به یک وسیله وابستگی شدید پیدا می کند.

این حس نگرانی و به نوعی عدم امنیت در کودک، با بعضی از تغییرات مثل عوض شدن پرستار و یا رفتن به خانۀ جدید، تشدید می شود.

- کم کم و آرام آرام افراد و محیط های جدید را به کودک تان معرفی کنید. به او فرصت بدهید تا بتواند با محیط های جدید و یا اشخاص جدیدی که می خواهند از او مراقبت کنند ، البته در زمانی که شما هنوز در کنارش هستید، آشنا شود.
اگر می خواهید کودک تان را با کسی تنها بگذارید تا از او مراقبت کند، ابتدا برای مدتی کوتاه این کار را انجام داده و بعد به تدریج زمان آن را افزایش دهید.

همچنین در مورد محیط های جدید، اول با کودک تان چند بار با هم به آنجا بروید و سپس، می توانید برای مدت های طولانی تری او را در آنجا تنها بگذارید.

- هیچوقت او را وقتی خسته، گرسنه و یا مریض است، تنها نگذارید.

- شما الگوی رفتاری تمام و کمال کودک تان هستید. بنابراین اگر هنگام ترک کردن او هرگونه احساس ناراحتی، پریشانی و یا شرمندگی بکنید، او نیز چنین احساسی را تجربه خواهد نمود.

توصیه های مفید
وقتی کودک شما را می بیند که در حال ترک کردن او هستید، یاد می گیرد که چگونه باید از عهدۀ مسائل مختلف برآید. به عبارتی می توان گفت این عمل، نوعی مکانیزم مقابله با مشکلات را در کودک شکل می دهد و گامی مهم در پرورش و تکامل کودک می باشد.

پس در مورد این موضوع باید کمال دقت را داشته باشید. هیچ وقت بی خبر و پنهانی کودک تان را تنها نگذارید. این کار تنها، کودک را در این ابهام می گذارد که شما کجا رفتید و چه بالایی بر سر شما آمده که الآن در کنار او نیستید.

پس حتماً بگذارید که شما را در هنگام ترک کردن ببیند و با دست تکان دادن از او خداحافظی کنید. اگر او شما را ببیند که دارید سوار ماشین می شوید و می روید، می فهمد که شما رفته اید و دیگر در خانه دنبال تان نمی گردد. به این ترتیب شما نسبت به کودک تان صادق بوده و او نیز در مقابل نسبت به این کار شما پاسخ بهتری می دهد.
کودک در این سن، می تواند چیزهای کوچک را در بین انگشت شست و اشاره اش محکم نگه دارد. همچنین او عمق چیزهای مختلف را، دقیق تر از قبل تشخیص می دهد.
هر دوی این مهارت ها باعث می شود تا کودک بتواند هر چیزی را، از اسباب بازی مورد علاقه اش گرفته تا خرده های غذایی را که روی کف خانه پیدا می کند، بردارد.

کودک در این سن کم کم شروع به پاسخ دادن به دستوراتی می کند که به او داده می شود. مثلاً اسباب بازی اش را به مادرش می دهد و یا اگر از او خواسته شود، غذایش را نیز با مادرش قسمت می کند.

توانایی های دیگری که کودک در این سن به دست می آورد عبارتند از:
توانایی نشستن بدون کمک گرفتن برای مدت ۱۵ دقیقه و همچنین دراز کردن دست برای گرفتن اسباب بازی همراه با حفظ تعادلش می باشد؛ توانایی که باعث خوشحالی بیش از اندازۀ شما خواهد شد.

کودک در این سن احتمالاً می تواند با گرفتن دستش به جایی، خود را به سمت بالا بکشاند و بدون اینکه دستش را به جایی بگیرد، به چیزی تکیه دهد.

می توانید با قرار دادن پتو و یا چیزهای نرم دیگر در کنار اسباب و لوازمی که او برای حفظ تعادلش از آنها استفاده می کند، افتادن های او را ایمن کنید.
کودک تان را در مواقع خواب بیشتر مورد مراقبت قرار دهید چرا که او در این سن شروع به ایستادن روی تختخواب و بالا کشیدن خود از نرده های تخت می کند. با کوتاه کردن تشک، از افتادن کودک در اثر ایستادن و یا تکیه دادن به کناره های تختخواب، جلوگیری کنید.

اکنون کودک شما کم کم توانایی برداشتن اولین قدم هایش را پیدا می کند. شاید حالا یاد گرفته باشد که چطور به چیزی تکیه دهد و یک پای خود را برای برداشتن اولین قدم ها از روی زمین بلند کند.

اگر کودک مهارت لازم را در چهار دست و پا رفتن و ایستادن با کمک گرفتن از وسایل مختلف پیدا کرده باشد، پس به مرحلۀ راه رفتن - البته با تکیه بر چیزی - بسیار نزدیک شده است.
کودک عاشق راه رفتن در کنار اسباب و اثاثیه خانه است. او در حالی که دستش را به اثاثیه خانه می گیرد، قادر است اولین گام هایش را بردارد.
اکنون ماهیچه های پشت و شکم کودک شما، بیش از پیش در حال قوی شدن هستند و او حالا بهتر از قبل می تواند تعادلش را حفظ کند.
همچنین می تواند خود را در حالی که بر روی شکم خوابیده، به تنهایی به وضعیت نشسته درآورد و در حین نشستن تعادلش را به خوبی حفظ نماید. وقتی چهار دست و پا راه می رود، می تواند تعادلش را روی یک دستش حفظ کند و دست دیگرش را برای گرفتن چیزی دراز کند و بالا بیاورد.