چگونه با بچه ها دوست باشیم؟

نیکی پاک‌بین، کارشناس ارشد بیولوژی؛در این مقاله به نکاتی اشاره می‌شود که شما والدین عزیز بتوانید بهتر و راحت‌تر کودکان دلبند خود را کنترل و تربیت نمایید. سعی کنید با کودکان خود مثل یک دوست رفتار نمایید.

والدینی که بشدت نگران علائق فرزندانشان هستند
نگران کودکتان هستید و او را خیلی مقرراتی بزرگ کرده‌اید؟ یا از او یک ملکه نوجوانی که از ناامیدی متنفر است ساخته‌اید؟ چگونه پدر و مادری هستید؟

والدین نظریات متفاوتی دارند هرکدام شیوه و روش خود را صحیح می‌دانند برخی از آنها هم اشتباهات خود را می‌پذیرند و پیرو روش‌های نوین کارشناسی تربیت نوین فرزند هستند، اما باید گفت رفتار والدین باید به گونه‌ای باشد که نه تنها آرامش خود را حفظ کرده و پدر و مادری باشند که به نظریات فرزندشان احترام بگذارند، بلکه تعادل بین اعمال قدرت و احترام بین فرزندان و والدین را هم بخوبی حفظ کنند.

در این مقاله به چندین مورد مهم در این رابطه اشاره می‌کنیم که شما را به داشتن کنترل بیشتر و بهتر بر روی فرزندانتان کمک می‌کنند
1- بچه‌ها قوانین، محدودیت‌ها و کارهای روتین روزانه را دوست دارند. اغلب والدین ترجیح می‌دهند قوانین و ساختار مخصوصی برای کودکان خود تعریف کنند و آنها را بر اساس اصول و قواعدی که خود صلاح می‌دانند تربیت نمایند اما زندگی واقعی مسیر دیگری دارد.

بچه‌ها علاوه بر خانواده خود در ارتباط با مدرسه، محل کار، خانواده‌های دیگر، فامیل، بستگان، آشنایان و ... خواهند بود، بنابراین مسیر دیگری به قوانین والدین اضافه خواهد شد.

کارشناسان می‌گویند والدین مسوول قوانین هستند و کودکان نیازمند این قوانینی که پدر و مادرها وضع کرده و آنها را محفوظ و ایمن نگه می‌دارد.

وضع قوانین در خانواده و قاعده و قانون داشتن در زندگی برای بچه‌ها و کمی سخت‌گیری در امور، به معنای عدم عشق و مهر و محبت به آنها نیست، نباید هرگز اشتباه برداشت شود.

کودکان باید احساس کنند زمانی که پارامترهای رفتاری مناسب را رعایت کنند و بر اساس قاعده و قانونی رفتار مناسب داشته باشند، بیشتر مورد قبول والدین خود هستند.

2- سعی کنید برای بچه‌های خود نه تنها پدرو مادری دلسوز، بلکه همانند یک دوست خوب باشید.

صحبت از دوستی در این رابطه کردیم، اما رابطه والدین - فرزندی باید با رابطه‌ای که به عنوان مثال با دوست خود دارید متفاوت باشد.

پدر و مادرها امروزه اغلب خیلی راحت‌تر و با آرامش بیشتر با کودکان خود برخورد می‌کنند، زیرا می‌خواهند نتیجه‌ای که از این برخورد می‌گیرند ابراز صمیمیت و محبت دوطرفه بیشتر بین آنها و کودکان باشد، اما باید به خاطر داشته باشند که طوری حد و مرزها را رعایت کنند که احترام خاص آنها نزد فرزندان محفوظ بماند.

3- در ابتدای این بند سوالی مطرح می‌کنیم. تصور می‌کنید همیشه مسوول سرگرمی‌ها و تفریحات فرزندتان هستید؟

آیا تمام اوقات فراغت‌تان را به بچه‌ها و برآورده کردن نیازهایشان اختصاص می‌دهید؟ اگر اینطور است، پس حتما باید در عقایدتان تجدید نظری بنمایید.

اختصاص وقت به بچه‌ها از ضروریات زندگی خانوادگی است، البته بخاطر داشته باشید که اگر مدت زمان زیادی را هم با آنها بگذرانید هم برای شما والدین و هم برای بچه‌ها خسته کننده می‌شود و مناسب نیست.

قطعا وقتی بچه‌ها کوچک‌تر هستند، باید زمان بیشتری را به آنها اختصاص دهیم، چرا که هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی بیشتر به شما نیاز دارند، اما وقتی بزرگ‌تر شدند و به سنین نوجوانی رسیدند، دیگر باید زمان مشخصی را برای وقت گذراندن با آنها از قبل مشخص نمایید، مثلا زمانی خاص برای صرف ناهار در روزهای آخر هفته در کنار یکدیگر را از پیش با آنها تعیین کنید.

کارشناسان می‌گویند زمانی که تعدد فرزندان وجود دارد زمان‌بندی بسیار حائز اهمیت می‌شود. بعنوان مثال، نوزادان بیشتر نیاز به والدین و بخصوص مادر دارند.

از سوی دیگر، این مساله نباید باعث شود در رفع نیازها و رشد و نمو کودکان بزرگ‌تر خللی به وجود بیاید.

اینجا است که والدین باید با مشارکت یکدیگر اجازه ندهند خلائی در رشد شخصیتی بچه‌ها بوجود بیاید و در کلیه امور با برنامه‌ریزی‌های مدبرانه، مشارکت لازم را با یکدیگر داشته باشند.

اگر شما و فرزندتان زمان زیادی را با یکدیگر می‌گذرانید، کودک شما ایجاد ارتباط با دیگران از جمله چگونگی دوست شدن با بچه‌های هم سن و سال خودش را خوب یاد نمی‌گیرد، زیرا اکثر وقت خود را با شما می‌گذراند.

بچه‌ها حتی بچه‌های کوچک‌تر نیاز دارند به منظور پرورش اعتماد به نفس بیشتر و بهتر زمانی را با دیگران چه بزرگ‌ترها و چه کوچک‌ترها سپری کنند.

یاد بگیرند چگونه با آنها بازی کنند و چگونه وارد اجتماعی بزرگتر از خانواده خود شوند.

پس نه تنها به آنها فرصت رویارویی با محیط اطرافشان را دهید، بلکه به خودتان هم این مجال را بدهید که زمانی را از آن خود داشته باشید و مجددا کسب انرژی نمایید.

4- خیلی از والدین تمایل دارند که به بچه‌ها قدرت انتخاب و تصمیم گیری بدهند. به عنوان مثال زمانی قرار است طبق تصمیمات مطرح شده خانواده به تعطیلات بروند و یا برای وعده شام چه غذایی قرار است صرف شود.

والدین هلیکوپتری مد نظر ما معمولا در این موارد اخذ تصمیم را به بچه‌ها واگذار می‌کنند یا رای را رای آنها می‌دانند.

به خاطر داشته باشید که در اینگونه موارد بچه‌ها گاهی خارج از کنترل می‌شوند و در تصمیمی ناآگاهانه گاهی اوقات چنان پافشاری می‌نمایند که دیگر راه گریزی برای آن نیست و جایی برای اظهار نظر دیگران نمی‌ماند.

اما باید گفت مدل جدید والدین امروزی بر بیان نظریات بچه‌ها و اظهار نظریات‌شان در موارد مختلف تصمیم‌گیری‌ها تاکید می‌کند نه اینکه رای نهایی را آنها صادر نمایند و حرف حرف آنها باشد.

5- بچه‌ها ممکن است درخواست‌های پشت سر هم برای خرید وسایل الکترونیکی و سرگرمی‌ها و بازی‌های جدید و جدید‌تر داشته باشند.

بخصوص زمانی که خود را با همکلاسی‌های خود مقایسه می‌کنند این خواسته‌ها بیشتر هم می‌شوند. مراقب باشید این دستگاه‌ها را جانشین حضور فعال خود در کنار بچه‌ها ننمایید.

وقت گذاشتن برای کودکان و بازی و تفریح و صحبت با آنها لازم و ضروری بوده و چیز دیگری نمی‌تواند جای آن را پر کند.

ممکن است با خرید این لوازم بچه‌ها خوشحال‌تر بشوند، اما فقط برای مدتی می‌تواند آنها را سرگرم نماید. مساله مهم این است که خلاء ناشی از عدم حضور والدین را پر نخواهد کرد.

و نهایتا به گفته کارشناسان
هنگامی که زمانی را به کودکانتان اختصاص می‌دهید همه وسایل ارتباطی خود را خاموش نمایید و تمام حواس خود را به آنها معطوف نموده و زمان‌تان را صرف آنها کنید.

وضع قوانین را برای بچه‌ها از سنین پایین‌تر آغاز کنید تا به قانون وضع شده عادت کنند.

ضمنا هر چقدر کنترل معقول‌تر و منطقی‌تری روی بچه‌ها داشته باشید، فرزندان شما بیشتر از شما حرف‌شنوی خواهند داشت و به قول معروف از شما بیشتر حساب می‌برند.