کم شنوایی حسی عصبی، کودکم کر نشه؟

از دست دادن شنوایی در کودکان علل بسیاری دارد. شایع ترین علت های از دست دادن شنوایی در کودکان، کاهش شنوایی هدایتی (CHL) است در حالیکه ناشنوایی عصب یا از دست دادن شنوایی حسی عصبی (SNHL) کمتر شایع است. از دست دادن شنوایی هدایتی به خاطر عفونت های گوش یا مایع پایدار در گوش رخ می دهد. از دست دادن شنوایی حسی عصبی به خاطر ناهنجاری گوش داخلی است که تبدیل امواج صدا به ایمپالس های عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد.

آیا کودک من با این شرایط به دنیا آمده است یا اکتسابی بوده است؟

همانطور که قبلا بیان شد، علل هدایتی از دست دادن شنوایی عمدتا به خاطر عفونت های گوش است. علل کمتر شایع آن ممکن است آسیب به پرده گوش یا استخوانچه های گوش به خاطر عفونت های مزمن گوش باشد. نقایص تولد که بر استخوانچه های گوش یا کانال گوش اثر می گذارد، می تواند CHL باشد. از دست دادن شنوایی حسی عصبی معمولا از بدو تولد وجود دارد و اغلب به خاطر علل ارثی است. مواجهه با صداهای بلند مثل موسیقی اجرا شده با صدای بلند می تواند منجر به SNHL شود. دیگر علل اکتسابی SNHL مواجهه با آنتی بیوتیک های داخل وریدی خاص، تروما و اختلالات خودایمنی است.

چه تست هایی باید برای تعیین بیشتر علت و شدت انجام شود؟

در بیشتر ایالت های آمریکا غربالگری کلی نوزادان برای تعیین از دست دادن شنوایی مادرزادی انجام می شود. کودکانی که نمی توانند غربالگری شوند برای پاسخ ساقه مغز شنیداری (ABR) یا تست انتشار اتو آکوستیک (OAE) ارجاع داده می شوند. هر دوی این تست ها مقیاس های الکتروفیزیولوژیک شنوایی هستند. در حالیکه به اندازه تست رفتاری دقیق نیستند، ABR و OAR تست نوزادان، خردسالان و کودکان دیگر با تاخیر های رشدی است که نمی توانند به تست رفتاری پاسخ دهند. اگر کودک در تست غربالگری شکست بخورد، برای تست گسترده تر ارجاع داده می شود. نوزادان و کودکان کم سن و سال ممکن است با ABR یا OAE تست شوند. برای کودکان بزرگتر، تست رفتاری انجام می شود.

آیا درمانی برای این اختلال وجود دارد؟

در کل، از دست دادن شنوایی هدایتی قابل برگشت است در حالی که از دست دادن شنوایی حسی عصبی این طور نیست. CHL به خاطر عفونت های گوشی ممکن است به صورت طبی درمان شود( با آنتی بیوتیک ها یا داروهای آلرژی) یا با جراحی( قرار دادن لوله ای در گوش). برای اختلالات مزمن گوش که بر روی استخوانچه های گوش یا پرده گوش اثر می گذارد، جراحی بازسازی پرده گوش ممکن است لازم باشد. در حالیکه هیچ درمانی برای SNHL در دسترس نیست، درمان توانبخشی در دسترس است. برای از دست دادن شنوایی عمیق (کری عصبی کامل) کاشت حلزونی در دسترس است. ایمپلنت حلزونی امواج صدا را به ایمپالس های الکتریکی تبدیل می کند که پایانه های عصبی عصب حلزونی (شنوایی) را تحریک می کند. از دست دادن شنوایی چه CHL یا SNHL با سمعک قابل درمان است.

آیا این شرایط قابل اصلاح است؟

در کل علل هدایتی از دست دادن شنوایی مثل مایع گوش میانی ( otitis media، موم گوش فشرده شده و شرایط مزمن گوش میانی می تواند به صورت جراحی درمان شود و کاهش شنوایی اصلاح می شود.

آیا فرایند یادگیری کودک من تحت تاثیر قرار گرفته است؟

از دست دادن شنوایی چه هدایتی و چه حسی عصبی می تواند منجر به تاخیر های رشدی یا یادگیری شود. در کودکان کم سن و سال تر تاخیر های صحبت کردن ممکن است اتفاق بیفتد. از دست دادن شنوایی ممکن است تاخیر هایی در کودکانی که از قبل تاخیر رشدی داشته اند را تشدید کند. در کودکان سن مدرسه، از دست دادن شنوایی می تواند یا با خواندن یا با هجا کردن تداخل ایجاد کند. از دست دادن شنوایی در سن کم، مثل از دست دادن شنوایی هدایتی به خاطر مایع گوش میانی ممکن است به مشکلات با پردازش شنیداری در کودکان سن مدرسه دامن بزند. اختلالات پردازش شنوایی بر چگونگی شنیدن کودک و درک آنچه گفته می شود اثر می گذارد. این اختلال می تواند منجر به مشکلات گوش دادن در مدرسه یا در خانه شود.

آیا کودک من باید به متخصص گوش و حلق و بینی یا متخصص شنوایی مراجعه کند؟

پزشک کودک شما تعیین می کند که آیا ارجاع به پزشک گوش و حلق و بینی ضروری است یا خیر. متخصص گوش و حلق و بینی همراه با متخصص شنوایی باید کودکان تعیین شده با از دست دادن شنوایی را ارزیابی کند تا طبیعت دقیق و علت از دست دادن شنوایی هدایتی تعیین شود. زمانی که نوع و علت از دست دادن شنوایی تعیین شد, درمان می تواند شروع شود.

چه موقع می خواهید کودک مرا دوباره برای این شرایط ببینید؟

پیگیری از دست دادن شنوایی بستگی به نوع از دست دادن شنوایی دارد. برای کودکان با از دست دادن شنوایی هدایتی به خاطر مایع گوش میانی، پیگیری هر چهار تا شش هفته تا زمانی که شرایط برطرف شود با درمان جراحی (قرار دادن لوله های گوش) یا دارویی (آنتی بیوتیک ) توصیه می شود. در مورد از دست دادن شنوایی حسی عصبی، پیگیری به صورت سالیانه یا هر دو سال یک بار زمانی که از دست دادن شنوایی تثبیت شده است توصیه می شود.