خوابیدن کودک در اتاق والدین، راه ترک عادت

کودکان دوست دارند با والدینشان بخوابند (این برایشان صمیمی، راحت و امن است). بعضی از والدین اصلا اجازه نمی دهند کودکشان به تخت آنها برود، بعضی دیگر می گویند: «فقط یکشنبه.» بعضی دیگر کودک بیمار خود را در طول شب کنار خود می خوابانند تا به او دلداری بدهند و همچنین خودشان هم چرت بزنند. بعضی والدین اجازه می دهند کودکشان به بسترشان بیایند تا زمانی که کامل بخوابد، سپس به آرامی او را به تختش می برند، در حالی که بعضی دیگر از والدین صبح از خواب بیدار می شوند و می بینند که کودکشان روی تخت آنها خوابیده است. هنوز هم والدینی هستند که عادت دارند در یک تخت با فرزندشان بخوابند.
ما معتقدیم اجازه دادن به کودک برای خوابیدن در کنار شما - مگر بعضی مواقع - برای کودک و هم والدین از نظر سلامت، کاری نادرست است. در تجربیات ما و همچنین تجربیات متخصصان سلامت روان، خوابیدن منظم و مداوم کودکان در کنار والدین به مشکلات جدی برای کودک منتهی می شود. ممکن است کاملا وابسته شود و نتواند یک شب را دور از خانه بگذراند. ممکن است به خاطر این عادت خجالت بکشد و از نقش خود در خانواده دچار ابهام شود و در احساسات جنسی خود کنجکاو گردد و در مورد رابطه بین والدین دچار اضطراب و نگرانی شود. ممکن است این نگرانی ها را به زبان نیاورد، اما آنها را همچنان احساس خواهد کرد.
بین اینکه گاهی به کودک خود اجازه دهید کنار شما بخوابد و همیشه این کار را انجام دهید، تفاوت بزرگی وجود دارد. در اکثر موارد، برای والدین سخت است وقتی این عادت را شروع کردند، ناگهان آن را متوقف کنند. این کار را ساده ترین راه برای رهایی از شرایط خسته کننده می پندارند. به نظر راحت تر این است که کودک را در کنار خود بخوابانیم تا اینکه به گریه و خواهش هایش گوش فرا دهیم. گاهی والدین کودکان را به بستر خود می آورند تا راه حل ساده و شاید سربسته برای پرهیز از روابط جنسی و خصوصی آنها با یکدیگر باشد. بنابراین، یک عادت ناسالم برای آنها نیز می باشد.
بهتر است نگذاریم کودکان فکر کنند بستر والدینشان مثل بستر خودشان است. در زیر راه حل هایی را ذکر کرده ایم تا مانع خوابیدن کودکان با والدینشان به صورت یک عادت شویم یا اگر این عادت به وجود آمده است، آن را از بین ببریم.

از شروع، مانع این عادت شوید
اگر کودک نمی خواهد تنها بخوابد، چون میترسد یا در خوابیدن مشکل دارد، به توصیه های ما مراجعه کنید.
وقتی کودک بیمار است، یک دستگاه مخابرهی داخل ساختمان به شما امکان میدهد تا صدای او را بشنوید و یا اگر لازم است احساس بهتری داشته باشید، یکی از والدین می تواند در اتاق کودک بخوابد. اگر به او اجازه میدهید وقتی بیمار است در اتاق شما بخوابد، هنگامی که بیماریش خوب شد، این کار را متوقف کنید.

او را به بسترش بازگردانید
اگر کودک شما در طول شب به اتاق شما می آید، با قاطعیت او را به بسترش باز گردانید و بدون بحث زاید و با اطمینان پتو را روی او بکشید. والدینی که می توانند خیلی قاطع باشند و احساسات کمتری نشان دهند، باید از این روش استفاده کنند.

دیدارگر شب به کار ببرید
بسیاری از والدین گزارش می دهند که کودک شان به درون تخت شان می خزد، در حالی که آنها خواب هستند. اگر این برای شما اتفاق افتاد، راه حل گرفتن بازدید کننده را امتحان کنید قبل از اینکه او به تخت شما بیاید و او را به اتاق خودش باز گردانید.
زنگوله به گردن گربه بیندازید. زنگوله ای بالای در اتاق کودکتان آویزان کنید. در این صورت آمدنش را می شنوید.
روی خود را با پتو بپوشانید. پتو را آنچنان سفت در تخت یا زیر بالشت خود بگذارید که برای کودک غیر ممکن باشد بدون بیدار کردن شما به تخت شما بخزد.
در را مسدود کنید. از یک مانع پر سر و صدا برای مسدود کردن اتاق تان استفاده کنید، به طوری که کودک بتواند با هل دادن در را باز کند، اما با سر و صدا تا شما متوجه شوید.

از روش های شلوغ کردن استفاده کنید
او را پس بزنید. اگر بیدار شدید و دیدید کودکتان درون تخت خواب شما آمده است وانمود کنید همچنان خواب هستید و به طرف او غلت بزنید. در حالی که هنوز خواب هستید، دست خود را روی بینی او بگذارید و یک لگد آرام به او بزنید. اگر بین شما است.
هر دو می توانید آرام به طرفش بغلتید و فضای کم و کمتری برای او باقی بگذارید. اگر در یک طرف شما و لبه ی تخت است، به اطراف بکوبید و به آرامی با آرنج به او بزنید و او را به طرف لبه ی تخت برانید .
یک زوج برای کمک به ما مراجعه کردند چون خسته شده بودند از اینکه هر چیزی که میدانستند را به کار بردند تا دختر نه ساله شان در تخت خودش بخوابد. از او خواهش و التماس کردند و او را تنبیه کردند. حتی سه بار دکور اتاق را عوض کردند. ما به آنها گفتیم او را به طرفی بیرون تخت به زور هل بدهند. این روش مؤثر بود. سپس او شروع کرد به اینکه در کنار تخت آنها روی زمین بخوابد. ما توصیه کردیم که مادر چند بار در طول شب از خواب بیدار شود و به طور اتفاقی او را لگد کند - البته خیلی آرام - در حقیقت «سندی» فهمید که خوابیدن در اتاق والدینش خیلی خطرناک است.
وانمود کنید بی قرار و ناآرام هستید. هل دادن و فشار آوردن همچنین وقتی مؤثر است که شما اغلب می بینید در اتاق فرزندتان به همراه او خوابیده اید، چون او نیمه شب شما را صدا زد. یک دوست بزرگسال به نام سارا می گوید وقتی کوچک بود، عادت داشت والدینش را صدا بزند و یکی از آنها پیش او درون بسترش می آمدند تا او دیگر از «شیرها و ببرها» نترسد. والدین درون تخت یک نفره و کوچک او می رفتند و خیلی سریع میخوابیدند، سپس خودشان را کش و قوس میدادند و او را به طرف دیوار هل می دادند و می فشردند و بلند خر و پف می کردند. خیلی زود او فهمید ارزشش را ندارد از آنها بخواهد تا در کنار او بخوابند.

پاداش بدهید
به کودکتان به این دلیل که تنها می خوابد پاداش بدهید و او را تشویق کنید، حتی اگر یک سیستم پاداش «رسمی» را انتخاب کرده اید.
از تشویق و محبت استفاده کنید. دقت داشته باشید به فرزند خود بگویید چقدر به او افتخار می کنید و چه پسر بزرگی است که تنها در بستر می خوابد. در روز او را بیشتر در آغوش بگیرید و توجه بیشتری به او بکنید.
از پاداش استفاده کنید. اگر کودکتان برای مدت طولانی با شما در بسترتان می خوابیده برای پیشرفت استقلال شبانگاهی او باید به او پاداش بدهید. با هم، یک جدول شبانگاهی طراحی کنید - شاید به شکل یک تخت خواب - برای شبهایی که به طور نسبی و یا کامل تنها در تخت خواب خودش میخوابد به او امتیاز بدهید. بعضی از پاداش های طبیعی به خاطر تنها خوابیدن می توانند از این قبیل باشند؛ سپری کردن شب با دوستش، بردن یک تلویزیون قابل انتقال به اتاقش برای عصر یا یک پوستر جدید برای اتاقش.

اتاق او را جذاب کنید
اگر چه نیازی نیست اتاق او را به طور کامل تغییر دکور دهید، اما آن را برایش جذاب و دلپذیر کنید. در نتیجه او وابستگی خاصی به اتاقش پیدا خواهد کرد. یک راه ساده برای انجام این کار این است که تصاویری از روزنامه انتخاب کرده و روی دیوار بچسبانید. وقتی زمان تزیین فرا می رسد، از کودک خود بپرسید دوست دارد چه رنگی باشد. او را به نساجی و فروشگاه روتختی ببرید یا اجازه دهید از میان نمونه هایی که شما انتخاب کرده اید، یکی را برگزیند. باهم وسط اتاق بنشینید و مبلمان جدید را مرتب کنید.

از متخصصین کمک بگیرید
اگر راه حل ما مؤثر واقع نشدند، اگر یکی از والدین در حل این مشکل پافشاری می کند و یا اگر متوجه شدید از این عادت استفاده می کنید تا از رابطه ی جنسی خود اجتناب کنید، از یک متخصص در این زمینه کمک بگیرید.