شکل گیری اعتماد به نفس در کودکان، نقش تشویق

دانش آموز شایسته و سخت کوش ، که مورد تشویق و تحسین والدین قرار میگیرد قطعا این توانایی را در آینده نیز بروز میدهد.

اعتماد به نفس با وجود ادراک و باورهای مثبت فرد نسبت به خودش در او آغاز میگردد. همه ی ما از سنین کودکی با دریافت ایده و نظرات دیگران پیرامون خودمان شروع به ساختن این باورها و ادراک میکنیم. والدین اولین و صمیمی ترین کسانی هستند که با کودکان ارتباط برقرار میکنند و چون میان آنها ارتباطات عاطفی گرمی وجود دارد فرزندان بیشتر از والدین تاثیر می پذیرند تا دیگران.

در واقع نظرات پدر و مادر بیشتر از دیگران مورد پذیرش کودکان قرار می گیرد و این فرصت مناسبی است که والدین رفتارهای خوب و ویژگی های مثبت فرزندان را مورد ستایش قرار دهند.

اگر چنین تحسین و ستایشی به طور خود به خود و همراه با عشق و علاقه باشد بیشتر موثر واقع میشود و برعکس اغراق و ریاکاری و عدم صداقت سبب آسیب روحی به کودک میگردد. والدین در ایجاد ادراک و باور کودکان نقش مهمی دارند و میتوانند اعتماد به نفس کودکان را پرورش دهند.

به طور مثال اگر کودک در مهمانی رفتار خوبی داشته است والدین باید با تحسین کودک او را متوجه آگاهی خود نسبت به رفتار فرزند بکنند و یا اگر فرزند بعد از بازی کردن اتاق خود را مرتب کرد والدین باید با اجازه دادن به او برای تماشای تلویزیون او را متوجه سازند که پدر و مادر از انجام کار شایسته ی او آگاهی دارند و او را تحسین میکنند.

هنگامی که والدین از توان فرزند خود پیرامون تکالیف و پروژه های مدرسه آگاهی دارند و فرزند را بخاطر این سعی و تلاش مورد تحسین قرار میدهند حسی را در کودک ایجاد میکنند که زمینه ساز بروز اعتماد به نفس در او میگردد. فرزند در این هنگام به تلاش و جدیتش افتخار میکند و احتمالا در آینده سعی و تلاش بیشتری را برای بهتر بودن به انجام می رساند.

این واکنش والدین سبب میشود که انگیزه ی فرزند برای انجام تکالیف ، بیشتر شود و باور و نگرش مثبتی را نسبت به خود پیدا کند و خود را به عنوان فردی مسئولیت پذیر بشناسد.

تصویر مثبتی که کودک در ذهن خود میسازد بر روی نگرشش نسبت به والدین ، اولیای مدرسه و خود تاثیر میگذارد و موفقیت ناشی از تلاشش ، سبب ایجاد حس توانایی در او میگردد. همچنین ابراز حس مهربانی ، عشق و علاقه و افتخار نسبت به فرزند سبب میشود که در او احساس پذیرفته شدن مورد عشق و علاقه قرار گرفتن و دوست داشتن شکل میگیرد.

عکس مورد بالا نیز صادق است. اگر والدین تلاش فرزند را نادیده بگیرند و کار بزرگی در نظر نگیرند کودک هرگز احساس اعتماد به نفس ، صلاحیت و توانایی ، موفقیت و نگرش مثبت پیدا نخواهد کرد.

دانش آموز شایسته و سخت کوش ، که مورد تشویق و تحسین والدین قرار میگیرد قطعا این توانایی را در آینده نیز بروز میدهد اما کودکی که توانایی های خود را باور ندارد و والدینش نیز هرگز به تلاش های او توجهی نمیکنند در آینده نتیجه ی مطلوبی پیش رو نخواهد داشت.

ویژگی های خوب

پیرامون موضوع (( ادراک مثبت )) هدف اصلی والدین آگاه ساختن فرزندان از قدرت ، ارزش و ویژگی های خوب درونی شان است. این موضوع به معنای نادیده گرفتن رفتارهای مشکل ساز نیست .

رفتارهای ناشایستی همچون دروغ گفتن ، دزدی و استفاده از الکل باید مورد برخورد و توجه قرار گیرد ولی همواره باید این انتظار را از کودکان داشته باشیم که قادرند خود را اصلاح کنند و رفتارهای بهتری از خود بروز دهند. پدر و مادر میتوانند مشکلات را شناسایی کنند و به حل و فصل آنها بپردازند و در عین حال روی این موضوع تاکید بورزند که مشکلات و رفتارهای ناشایست همواره مغلوب ماهیت دوست داشتنی ، رفتار همراه با مسئولیت پذیری و خصوصیات مثبت کودک است.

در واقع پدر و مادر باید روی توانایی های کودک تاکیدکنند نه اشتباهاتش و همچنین رفتارهای مثبت او را تحسین کنند و به سرزنش رفتارهای بد او نپردازند.

منبع: کودک آنلاین