روانشناسی فرزند اول، اعتماد به نفسشون در چه حاله؟

اگر کودک با آگاهی از ارزشهای خود اعتماد به نفس داشته باشد از زندگی لذت می برد.

اگر کودک با آگاهی از ارزشهای خود اعتماد به نفس داشته باشد از زندگی لذت می برد. والدین باید عشق و علاقه خود را به کودک ابراز کنند و با ارزش نهادن به وی در او اعتماد به نفس و رضایت خاطر به وجود آورند.

این احساس را میتوان قبل و بعد از تولد نوزاد در کودک ایجاد کرد. رعایت این نکته و توجه به کودک به رشد و تکامل وی نیز کمک می نماید و باعث می شود که او خود را فردی مهم و رشید بداند.

خودشناسی اعتماد به نفس مانع از آن می شود که کودک خود را با نوزاد مقایسه کند و او را رقیب خود به حساب آورد. کودک با شناختن ارزشهای خود نه تنها از رسیدگی و توجه والدین به نوزاد احساس بدی ندارد بلکه خود نیز سعی می کند از او مراقبت نماید.

یکی از راههای مناسب برای ایجاد اعتماد به نفس در کودک تشویق او به رفتار و کارهای پسندیده است. والدین معمولا رفتار و کارهای خوب کودک را امری عادی تلقی میکنند و نسبت به آن بی توجه هستند و تنها وقتی واکنش نشان می دهند که رفتار نامناسبی از او سر بزند.

به عبارت دیگر در کار تعلیم و تربیت کودک تنبیه را مهمتر از تشویق می دانند. کودک با مشاهده این وضع نتیجه می گیرد که فقط با رفتاری ناپسند میتواند توجه والدین را به خود جلب نماید . پس از تولد نوزاد که کودک خود را فراموش شده و دور از توجه والدین می بیند این روش را به عنوان بهترین راه جلب توجه انتخاب می کند.

اگر قبل از تولد نوزاد با تشویق و شناساندن ارزشها در کودک اعتماد به نفس به وجود آورید پس از زایمان با نوزاد رفتار بهتری خواهد داشت.

بعضی از والدین تشویق کودک را منحصر به دادن هدیه و جایزه به او می دانند که معمولا کاری پر هزینه و غیرعملی است. باید دانست که تشویق و ترغیب کودک به رفتار پسندیده همیشه مستلزم هزینه ای نیست که از عهده پدر و مادر خارج باشد.

جایزه می تواند یک تشویق زبانی و گفتار محبت آمیز باشد. گفتن (( آفرین )) به کودک وقتی که او به حرف پدر و مادر گوش می کند تکلیفش را به موقع تمام می کند و هنگام حمام کردن و شستن دست و روی خود بدون پاشیدن آب به اطراف کارش را خوب انجام می دهد یک تشویق است.

در طول روز یک کودک کارهای زیادی را بدون زحمت و به درستی انجام می دهد که برای والدین مورد قبول و قابل تحسین است.

اگر کودک به خاطر رفتار خوب به طور مرتب تشویق شود رفته رفته رفتار پسندیده خود را تقویت می کند و با ترک رفتار ناپسند و احساس رضایت خاطر تمایل بیشتری به همکاری با بزرگتر ها نشان می دهد.

بیشتر بچه های اول برای این که خواسته های خود را به دست آورند عادت ندارند مدت زیادی صبر کنند ولی پس از به دنیا آمدن نوزاد مجبور هستند برای تقاضاهای خود منتظر بمانند. اگر کودک منتظر ماندن را به معنی بی توجهی والدین نسبت به خود تلقی کند از بابت این انتظار و تاخیر در رسیدن به خواسته هایش ناراحت خواهد شد.

والدین باید این باور غلط را در ذهن کودک از بین ببرند و با یاد دادن صبر و حوصله به او در رفع ناراحتی او بکوشند. شاید توجه کرده باشید که کودک پس از مدتی انتظار کشیدن ، با بی حوصلگی شروع به بهانه گیری میکند.

والدین معمولا در این شرایط بدون توجه به احساسات کودک به کار خود ادامه می دهند و تا پایان کار آنقدر کودک را منتظر می گذارند که از تحملش خارج است و او را عصبانی می کند.

والدین می توانند کودک را یاری نمایند تا صبر و حوصله بیشتری پیدا کند. برای این کار بهتر است او را زیر نظر بگیرند و با ظاهر شدن اولین نشانه های بی صبری ، به او توجه نمایند. از این که توانسته است قدری صبر کند و ساکت بماند او را تشویق کنند و رضایت خود را از صبر و حوصله او به زبان آورند.

کلمات محبت آمیز برای کودک تشویق خوبی به حساب می آید و رفتار پسندیده را در او تقویت میکند. والدین پس از این که کودک را به خاطر صبر و تحمل او ستودند باید به سرعت کار خود را تمام کنند و به خواسته ها و حرف های او گوش دهند. با این روش کودک لذت و ارزش صبر کردن را می چشد و می فهمد که صبر نتایج شیرینی دارد.

پس از مدتی تمرین این شیوه یعنی توجه به رفتار کودک و تعریف و تمجید از رفتار خوب او در خانواده به صورت عادی در می آید . این روش حتی در تقویت روحیه و اعتماد به نفس برای بچه های بالغ هم موثر است.

بزرگترها هم به تعریف و تقویت روحیه نیاز دارند و با آگاهی از این که کار مفیدی انجام داده اند زندگی خود را روشن تر و امیدوار کننده تر می بینند.

منبع: کودک آنلاین