محدودیت های سازنده برای کودکان، راهنمای والدین

هدف از وظیفه پدر و مادری این است که وقتی بچه ها بزرگ شدند بتوانند از پس زندگی واقعی برآیند.

هدف از وظیفه پدر و مادری این است که وقتی بچه ها بزرگ شدند بتوانند از پس زندگی واقعی برآیند. اگر شما درست به وظیفه تان عمل کرده باشید ، فرزندانتان در آینده می دانند که چطور به یک لیوان نوشیدنی که برای آنها مضر است نه بگویند ، چگونه موقعیتی را که باعث آسیب جسمی و جنسی شان می شود ترک کنند چه زمانی به خواب و چه وقت به غذا احتیاج دارند.

آنها خواهند دانست که چگونه بین کار و تفریح تعادل برقرار کنند ، دوستی و صمیمیت را از شهوت جدا کنند و تفاوت وفاداری و سوء استفاده را از هم تشخیص دهند اما اینها مسائل بسیار پیچیده ای هستند که خیلی از بزرگسالان هم همچنان با آنها دست به گریبان اند.

بنابراین طبیعت یک فرصت ده ساله در اختیار کودکان قرار می دهد تا این مفاهیم را درک کنند و این سالها دوره ی بلوغ نامیده میشوند.

وظیفه پدر یا مادری که نوجوانی در مرحله ی بلوغ دارند این است که ابزارهای درست فکر کردن را در اختیار او قرار دهند تا بتوانند مفاهیمی را که در بالا به آنها اشاره شد ، یاد بگیرد ؛ اما یادتان باشد که این یک روند تدریجی است که به آزمون و خطا و بحث و گفتگوی فراوان احتیاج دارد.

نکته های زیر میتوانند در این مسیر راهنمای شما باشند:

دختران نوجوان سنین 16 یا 17 سالگی و حتی در برخی موارد بالاتر از آن آنقدر بالغ نشده اند که بتوانند فشارها و تنگناهای جنسی را ( چه از جانب خودشان و چه از سوی پسرها) مدیریت و تحمل کنند.

بنابراین باید مراقب حضور فرزندتان در مهمانی هایی که بدون نظارت والدین و حضور بزرگ تر ها و به صورت مختلط برگزار می شود ، خرید رفتن های بی دلیل او ، رفتن به منزل دوستان و... باشید.

اعتماد یک فکر هیچ و پوچ نیست بلکه بر پایه تجربه استوار است . (( ما به تو اعتماد کردیم که اجازه دادیم تا ساعت یازده شب خانه دوستت بمانی ، اما چون تو هم به موقع برگشتی ، بنابراین میتوانی هفته دیگر هم به آنجا بروی)) یا (( گفته بودی بعد از تمام شدن بازی بسکتبال مادر سارا تو را به خانه بر می گرداند ، ولی دیدم که برادرش تو را رساند.

این قرار ما نبود پس اگر می خواهی هفته دیگر هم به خانه آنها بروی باید به من زنگ بزنی تا خودم دنبالت بیایم و چون راه خانه شان خیلی دور است و هزینه رفتن برگشتن به آنجا گران میشود میتوانی با پول تو جیبی ات یک روز ما را به عصرانه دعوت کنی))

آزادی اکتسابی است ، در واقع چیزی است که باید آن را به دست بیاوریم ، این طرز فکر کاملا صریح و مشخص و از زمان های قدیم متداول بوده است. سعی کنید برخوردتان با این مقوله خیلی سرد و بی روح نباشد چون آزادی حسی دوستانه است که باعث قوت قلب می شود و واقعی بودن آن قابل انکار نیست.

بزرگترها در واقع سعی میکنند برعقیده ی خود استوار باشند و کوچک تر ها هم همیشه به دنبال یادگیری هستند. پیامی که باید فرستاده شود این است : هر چقدر مسئولیت پذیرتر باشی ، مسئولیت های بیشتری خواهی داشت.

به یاد داشته باشید که با جوانی سر و کار دارید که همیشه آماده اشتباه برداشت کردن است و بیشتر وقت ها خودش را دست کم می گیرد. پس مواظب نوع رفتارتان با او باشید.

وقتی مشکلی به وجود می آید درباره آن با فرزندتان حرف بزنید و به جای حمله یا سرزنش کردن او با جمله هایی مثل (( من هم....)) شروع کنید.

(( از اینکه وقتی مشغول حرف زدن با معلمت بودم ، فحش دادی خیلی خجالت کشیدم. دلم می خواهد موقعیت خودت را درک کنی و متوجه باشی که همراه چه کسی هستی. تو باید مراقب حرفهایی که از دهانت خارج میشود باشی)).

اگر به فرزند نوجوانتان بگویید که چقدر دوستش دارید ، حتما به او کمک کرده اید. سعی کنید بین جدی و شوخ بودن ، انتقاد و تعریف و تمجید ، ملایمت و سخت گیری ، تعادل برقرار کنید.

هدف این است که دخترتان بفهمد دوستش دارید و برای لذت بردن از حضور او به بهانه ای احتیاج ندارید. با هم به موسیقی های خوبی که از رادیو پخش می شود گوش دهید ، آشپزی کنید ، سر به سر هم بگذارید ، یکدیگر را در آغوش بکشید و در مورد زندگی با هم حرف بزنید.

بعضی از خانواده ها خیلی خشک و جدی هستند و همیشه ذهنشان درگیر تکلیف های مدرسه ، برنامه ی درسی ، کلاس های فوق برنامه ، دغدغه های والدین ، کار و.... است و هر کدام از این مسائل به تنهایی میتوانند نوجوانان را افسرده کنند.

اگر درباره ی زندگی شخصی خود یا فرزندتان دچار استرس و نگرانی هستید ممکن است وضعیت را از آنچه که هست بدتر کنید. در این حالت بهتر است از یک مشاور کمک بگیرید تا از نظر هیجانی از شما حمایت کند و دیدگاه جدیدی به شما بدهد.

گاهی حتی بهتر است با دوستانتان حرف بزنید و تجربه هایتان را با هم رد و بدل کنید ، اما بهترین روش این است که از سرعت زندگی تان بکاهید. بعضی از مسئولیت ها و تعهدهایتان را به دیگران واگذار کنید تا اگر مسئله غیرقابل پیش بینی به وجود آمد آرامش کافی برای مهار کردن آن داشته باشید و یادتان باشد دنیا به آخر نرسیده است.

پس از دوران خردسالی دختران از ابتدای دوران بلوغ تا نیمه های نوجوانی به بیشترین راهنمایی و توجه نیاز دارند و شما باید همیشه متعهد و در دسترسشان باشید. دوران بلوغ زمانی نیست که والدین بتوانند عقب بنشینند و فقط نظاره گر فرزندشان باشند ، اما در عین حال این دوران میتواند بسیار خوشایند باشد و پاداش آن داشتن یک فرزند جوان بالغ و پر توان خواهد بود.

منبع: کودک آنلاین