محیط خانه کودک، تاثیر تغییر آن

تغییر محل سکونت حتی به یک خانه راحت تر ممکن است موجب بروز مشکلاتی برای کودک خردسال شود. تغییر محل زندگی یعنی اختلال در الگوهای آشنا، مصاحبها و دوستان. حتی اگر خانه ی جدید دارای امتیازهایی مانند اتاق های بزرگ تر یا باغچه ای زیبا باشد باز هم هماهنگی و سازگاری اولیه با محیط جدید می تواند مشکل باشد.

اهمیت الگوها
کودک از طریق الگوها می آموزد. برنامه ای روزانه ، پیچیدگی های زندگی روزمره را برای کودک توجیه پذیر میکند. برنامه روزانه صبحگاهی شامل بیدار شدن از خواب ، پوشیدن لباس و آماده شدن و صرف صبحانه است . مراسم شامگاهی شامل دوش گرفتن و داستان وقت خواب است.
الگوها براساس نیازهای فیزیکی دنیای کودک نیز شکل می گیرند.او می آموزد آشپزخانه در کدام قسمت خانه قرار دارد و نیز راه های منتهی به فروشگاه محله و پارک را یاد می گیرد. تغییر محل تمام این الگوها را در هم می ریزد و به همین دلیل ممکن است موجب فشار روانی و استرس زیادی باشد.

قبل از تغییر منزل
تلاش های والدین باید بر پایه به حداقل رساندن اختلال در الگوها و کمک به کودک برای ایجاد الگوهای جدید متمرکز شود.
والدین میتوانند کار را با شرح و توضیح دلایل تغییر منزل شروع کنند. کودکان نه تنها به واقعیت ها بلکه به عقاید والدینشان نیز توجه خواهند کرد. چنانچه والدین دارای عقاید مثبتی درباره نقل مکان باشند کودکان نیز چنین نظراتی خواهند داشت.
والدین همچنین میتوانند صادقانه شک و تردید های خود را با کودکان در میان بگذارند. کودکان از وقوف به اینکه والدینشان احساسات آنان را درباره ی محله و دوستانی که مجبور به ترکشان هستند درک میکنند آرامش می یابند.
در طول این دوره کودکان به توجه فوق العاده ای نیاز دارند. مشاهده درگیر بودن والدین به جزئیات امور و برنامه اسباب کشی ممکن است احساس طردشدگی و ترس را در آنها به وجود آورد. در صورت امکان بهتر است جمع و جور کردن و بسته بندی لوازم منزل ، بعد از به خواب رفتن کودکان در شب انجام گیرد.
کودک میتواند با قرار دادن چند شیء بسیار مورد علاقه اش در جعبه ای علامت دار و مخصوص در این امر همکاری کند. این جعبه باید همراه با خود کودک به منزل جدید برده شود. خارج کردن محتویات این جعبه ی ویژه میتواند در طول مدتی که والدین به شدت سرگرم کارهای اسباب کشی و رتق و فتق امور هستند کودک را سرگرم کند.

اتاق جدید
اجازه دهید کودک بداند اتاقش کدام است. چنانچه او بتواند یک شیء ساده را در یکی از بازدیدها با خود همراه ببرد نسبت به اتاق جدیدش احساس تعلق بیشتری پیدا خواهد کرد. همچنین والدین میتوانند اسباب بازیی را که مدتهاست کودک تقاضای خرید آنها را میکند -سرویس آشپزخانه برای امی - خریداری کنند و در اتاق جدید کودک قرار دهند.
چنانچه اثاثیه اتاق جدید در ابتدا شبیه به اتاق قبلی تنظیم شود مقداری از احساس غربت اولیه کودک را کاهش می دهد و در صورتی که چیدمان اتاق باید تغییر یابد میتوان آن را در فرصت بعدی زمانی که کودک با محیط جدید خو گرفته است انجام داد.

روز اسباب کشی
حتی کودکی که آمادگی بسیار خوبی یافته است در روز اسباب کشی ممکن است به آسانی و با کمترین دلیلی عصبانی شود. مشاهده ی تخلیه ی منزل ممکن است او را آزار دهد. بخش اعظم هویت کودک به متعلقات او بستگی دارد.
دیوارهای عاری از تزئینات و اتاق های خالی فاقد عوامل مرتبط با خانه هستند. به کودک اطمینان دهید تمام وسایل و متعلقات خانواده همراه برده خواهند شد و هیچ وسیله ای در ضمن جا به جایی گم نخواهد شد یا از بین نخواهد رفت.
والدین باید ترتیبی اتحاذ کنند که وسایل و لوازم کودک آخرین وسایلی باشند که در کامیون بارگیری می شود. این امر به معنی دست نخورده باقی ماندن اتاق او تا آخرین لحظه است. این امر به کودک اطمینان می دهد که در مقصد لوازم او بیش از لوازم دیگر در دسترس قرار دارند.
اتاق کودک را باید پیش از سایر اتاق ها مرتب و منظم کرد. مشاهده ی مجدد لوازم آشنا به احساس ساماندهی شدن و تثبیت و امنیت کمک مهمی می کند.
چنانچه منزل جدید در فاصله ی دوری قرار دارد به مدت کوتاهی در طول مسیر توقف کنید. توجه داشته باشید که کودک در ضمن این توقف فرصت انجام کار آشنا و مورد علاقه اش ، مثلا بازی در پارک را داشته باشد.
کودک به دنبال تغییر منزل و اسباب کشی ممکن است تغییرات رفتاری از خود بروز دهد. مثلا احتمال بروز مشکلات خواب یا افزایش اتکا و چسبیدن بیش از حد کودک به دامان پدر و مادر وجود دارد. این تغییرات طبیعی هستند و بعد از چند هفته مرتفع میشوند.