بچه های مبتلا به اوتیسم، چه خصوصیاتی دارند؟

نگاهش به خودش است نه به تو و دیگران، به دنیا آنقدر ساده نگاه می‌کند که فکرش از آنچه می‌بیند فراتر نمی‌رود.
مادرش می‌گوید: کودکم حرف نمی‌زند، به چشمانم نگاه نمی‌کند، با خود حرف می‌زند و شاید این سوال در ذهن اطرافیان ایجاد می‌شود که، «آیا او عقب مانده است»؟
اختلالات طیف اوتیسم به مجموعه‌ای از اختلالات رشدی گفته می‌شود که مهارت‌های کلامی و غیرکلامی ارتباطی و تعامل اجتماعی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند، علت اصلی آن ناشناخته است و در پسران شایع تر از دختران است. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد.
در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری، حرکات تکراری (دست زدن و پریدن)، پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء و یا مقاومت در برابر تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود. هسته مرکزی اختلال در خودماندگی و اختلال در ارتباط است.
به طور کلی اوتیسم دارای سه گروه علامت است. مبتلایان به اتیسم در تعاملات خود دچار مشکل می‌شوند، در برقراری ارتباط کلامی با دیگران ناتوان هستند و رفتارهای کلیشه‌ای در آنان دیده می‌شود. نسبت به نام خود واکنش نشان نمی‌دهند و به چشم دیگران نگاه نمی‌کنند، در ایجاد ارتباط با همسالان خود ناتوان هستند و نسبت به برخی اشیاء دل مشغولی دارند.
بچه‌های مبتلا به اوتیسم به جلب توجه دیگران اهمیتی نمی‌دهند، رفتارها و روابط هیجانی بین افراد را به خوبی درک نمی‌کنند، به طور مثال بی علت می‌خندند و بدون علت گریه می‌کنند، هیجان زدگی را به شکل خاصی بروز می‌دهند و هنگام خوشحالی حرکتی شبیه به بال زدن را نشان می‌دهند، بالا و پائین می‌پرند و یا بر خود می‌لرزند.
نوزادان هنگام شیر خوردن به چشم مادرشان نگاه نمی‌کنند و تمایلی به برقراری ارتباط چشمی ندارند و در کل کودک دارای طیف اتیسم همچنان بریده از محیط زندگی خود باقی می‌مانند.
به جهت بررسی هرچه بهتر این بیماری، به جمع افرادی می‌رویم که یا در خانواده خود یک مبتلا به اوتیسم را دارند و یا خود را وقف خدمت به این بیماران کرده‌اند.
نادر خداپسند رئیس هیئت مدیره و موسس انجمن حمایت از بیماران اوتیسم است که با همسر و فرزند خود در این موسسه فعالیت می‌کند. وی با انتقاد از اینکه بیماری اوتیسم هنوز جایگاه خود را در استان پیدا نکرده است، ادامه می‌دهد: دو ماه است که پروانه فعالیت مرکز اوتیسم سینا را دریافت کرده ایم و چشم اندازهائی برای ارتقاء سطح رفاه و بیشتر کردن جمعیت تحت پوشش داریم.
وی محل فعلی نگهداری بیماران را نامناسب ارزیابی کرده و با ابراز امیدواری از اسکان این بیماران در محلی وسیع تر و مجهزتر به کمک خیرین، می‌گوید: در ابتدای کار ۲۰ بیمار اوتیسم را در این مرکز ثبت نام کردیم که ۱۵ نفر آن ها برای دریافت خدمات مراجعه کرده اند و برنامه‌های توان بخشی برای بهبود وضعیت این بیماران تدارک دیده ایم. اما در برنامه خود مرکزی وسیع تر در نظر گرفته ایم که باید حمایت‌های خیرین و مسئولین را در این راستا جذب کنیم.
ملک پور، مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران نیز با تاکید بر اینکه باید صدای ا.تیسم را به گوش جامعه برسانیم تا پتانسیل های موجود را جذب کنیم، می افزاید: نگهداری این بیماران بسیار پر هزینه بوده و توانبخشی که برای بهبود وضعیت آنها بسیار مهم است، هزینه های هنگفتی را در پی دارد.
یکی از بانوانی که در این زمینه فعالیت دارد، با انتقاد از وضعیت پارک این بیماران، می‌گوید: در قسمتی از پارگ ائل گلی، شهرداری پارکی را به نام اوتیسم نامگذاری کرده است که اکثرا محل آمد و شد افراد معمولی است و نگاه های این افراد به بیماران، والدین آن ها را آزار میدهد و باید پارک مستقلی را در نظر گرفت، البته که امکانات این پارک نیز برای این بیماران استاندارد نیست.
طبق نظر پزشکان متخصص زنان و زایمان، می توان گفت کمبود آهن در سال های اولیه زندگی باعث بروز اشکال در توانایی ذهنی و تکمیل مهارت های ارتباطی و کلامی خواهد شد. ماده پر اهمیتی که در رشد و پیشرفت امکانات مغزی طی سال های ابتدایی عمر اثر مثبت می گذارد همانا آهن است و چه بهتر که این ماده از مواد غذایی و به شکل طبیعی به بدن برسد.
بدیهی است که تمامی مادران باردار به سلامت و حیات جنین خود اهمیت بسیار زیادی می دهند . یکی از دل مشغولی ها و نگرانی های مادران باردار در خصوص جنینشان، احتمال اوتیسم بارداری است این بیماری که در برخی جنین ها بروز کرده و پس از تولد تبعات ناشایستی به بار می آورد موجب نگرانی مادران شده است.
طی پژوهش های جدید و تحقیقات انجام شده در این خصوص مشخص شد ه در زنان بارداری که از مکمل های آهن استفاده کرده و در دوران بارداری به این امر مبادرت ورزیده اند، احتمال ابتلا نوزاد به اوتیسم تا حد بسیار زیادی کاهش یافته است.
طی بررسی های تخصصی مشخص شد که مادران باردار بالای ۳۵ سال سن که کمبود آهن داشته اند ، میزان بروز اوتیسم در فرزند آنها ۵ برابر بیش از سایرین است. حتی زنانی که درگیر مسئله متابولیکی بوده اند و با عوارضی همچون چاقی، بالا رفتن فشار خون، دیابت و . . . روبرو بوده اند، امکان ابتلا جنین به اوتیسم بارداری بسیار بیشتر از زنان سالم است.
از سوی دیگر باید برای بیمارانی هم که در جامعه حضور دارند، خدمات متناسب برای این قشر و خانواده های آنان ارائه شود تا بتوانند با کمترین دغدغه به زندگی خود در جامعه ادامه دهند.