نحوه برخورد با کودک حساس، چطور باید باشد؟

آیا کودک حساسی دارید؟ او کودکی است که هرچه از شما و دیگران می‌شنود را به دل می‌گیرد؟ کودکی که پوست نازک است و برای همه چیز احساس نگرانی و اضطراب می‌کند، به خصوص درباره مسائلی که خارج از کنترل اوست؟ کودکان حساس از اینکه دیگران درباره آنها چه فکری می‌کنند، احساس نگرانی می‌کنند. آنها می‌توانند خطر را پیش از دیگران حس کنند و پیامدها و عواقب رفتاری را پیش از وقوع می‌بینند. آیا این حساسیت طبیعی است یا غیرطبیعی؟

برآورد می‌شود که ۱۵ درصد از کودکان با خلق و خوی حساس تری متولد می‌شوند، که باعث می‌شوند از محیط اطراف خود و هر تغییری که ممکن است اتفاق بیفتد آگاه باشند. کودکان حساس آنتن هایی قوی برای شناسایی تغییرات ظریف در تغییر حالات افراد اطراف خود دارند. از طرفی این قابلیت برای آن‌ها خوب است، زیرا باعث می‌شود بتوانند خود را با رفتارها و احساسات افراد دیگر وفق بدهند. هرچند کودکان حساس گاهی اوقات حرف ها یا حرکات دیگران را بیش از حد تعبیر می‌کنند.

هر دو جنبه شخصیت او را ببینید
گاهی اوقات والدین آنها حرفی را بدون فکر کردن می‌گویند، یا دوست او برای تمام روز بدون هیچ دلیلی جز اینکه او در خودش بوده است، او را نادیده بگیرد. یک کودک حساس این مسائل را به دل می‌گیرد. آنها ممکن است بارها و بارها به یک موقعیت ساده فکر کنند و آن را تعبیر کنند. به همین دلیل کودکان حساس مضطرب یا خجالتی یا هردوی اینها هستند.

اگر کودک حساسی دارید، باید به هر دو جنبه شخصیتی او توجه کرده و از آن قدردانی کنید. آن جنبه شخصیتی که همواره از او می‎بینیم خجالتی و ترسوی همیشه نگران است، که از نشان دادن احساساتش جلوگیری می‌کند. سمت دیگر او یک کودک مهربان، همدل، احساسی و معمولاً خلاق است.

از آنجاییکه دنیای کودکان در مدرسه شبیه به جنگل است، روح های حساس ممکن است در کنار همسالان خود صدمه ببینند. کودکانی که با احساس و قلب خود پیش می‌روند، گاهی اوقات ممکن است بوسیله حرکات بدون فکر همسالان خود، لحظات سختی را تجربه کنند. تحقیقات اخیر درباره حساسیت کودکان نشان داد که حدود ۴۰ درصد از کودکان حساس نوعی از اضطراب واقعی را تجربه می‌کنند.

راز اینکه ۶۰ درصد از کودکان اضطراب را تجربه نمی‌کند، وجود فاکتورهای محافظتی مشخصی است. در صدر این لیست شیوه‌های فرزندپروری قرار دارد. کودکان حساس از وجود داشتن والدین خوش‌بین و انعطاف پذیری که از آنها حمایت می‌کنند اما به آنها اجازه نمی‌دهند که مسائل را خیلی جدی بگیرند، سود می‌برند. هم‌چنین اگر والدین فرزند خود را برای برخورد راحت تر با ریسک ها و خطرات تشویق کنند، کمک کننده است.

ترکیبی از یک کودک حساس و والدین منفی‌نگر اصلاً ایده‌آل نیست. کودکان به والدینی نیاز دارند که به آن ها یادآوری کند اتفاقات و رویدادهای ناخوشایند وجود دارند، ولی آنها می‌توانند با آن کنار بیایند. آنها به والدینی نیاز دارند که به آنها بگوید دنیا جای خوبی است و پر از خطر و عدم قطعیت نیست.

اگر والدین حمایت کننده باشند ، یا حتی بهتر از آن آنقدر انعطاف ‌پذیر باشند که کودک حساس آن ها بتواند شیوه کنار آمدن با آسیب ها، شکست ها و ناامیدی های زندگی را ببیند، خیلی خوب خواهد بود.

زمانی که کودک حساس به شیوه متعادلی بزرگ می‌شود، در مسیر درستی از رشد قرار دارد که باعث می‌شود در آینده شاد، سالم و خلاق باشد.