کیت میدلتون، چطور به بچه هایش گفت،سرطان دارد؟!

وقتی کیت میدلتون، با انتشار ویدیویی از ابتلایش به سرطان خبر داد، روی این موضوع تاکید کرد که او و شاهزاده ویلیام، زمان زیادی را برای توضیح سرطان به سه فرزندشان اختصاص داده‌اند؛ کاری که می‌توان حدس زد تا چه اندازه برای هر پدر و مادری دشوار است.

اما کیت میدلتون و ویلیامز انتخابشان این بوده که برای جورج 10 ساله، لوئیس 5 ساله و پرنسس شارلوت 8 ساله بگویند، قرار است در ماه‌های بعد با چه وضعیتی روبرو شوند.

توضیح سرطان برای کودکان

با اینکه امروزه سرطان تا حد زیادی قابل کنترل و درمان است اما هنوز بسیاری از ما با شنیدن نام سرطان،تمام امید خود را از دست می‌دهیم و اگر در جایگاه پدر و مادری باشیم که هم مبتلا به سرطان شده و هم خود را باخته است، ضربه سنگینی به کودکانمان می‌زنیم.

کاتلین اینگمن، روانشناس اطفال در موسسه سرطان و خون در بیمارستان کودکان لس آنجلس، می‌گوید: اگر مبتلا به بیماری جدی شدید، حتما باید با کودکان‌تان در این باره صحبت کنید، چرا که کودکان متوجه تغییر شما می‌شوند.

پنهان کردن این موضوع نه تنها کمکی به آنها نمی‌کند که منجر به اضطرابی شدید در آنها می‌شود و علتش قرار گرفتن در شرایطی است که نمی‌توانند حدس بزنند، چه چیزی در اطرافشان در حال رخ دادن است.

 این درست کاری بود که این خانواده سلطنتی انگلستان انجام دادند.کیت میدلتون 42 ساله در ویدیویی که از او منتشر شد، توضیح داد: زمان زیادی را برای توضیح به بچه‌ها، درباره وضعیت پزشکی، روند درمان و بهبودی‌ام پس از جراحی و اینکه حالم خوب می‌شود، صرف کردیم.

اینگمن و لورن اشنایدر، روانشناسان بالینی کودکان که به صورت اختصاصی در زمینه، غم و اندوه کودکان کار می‌کنند، به کسانی که سرطان دارند و در این وضعیت قرار می‌گیرند، توصیه می‌کند:

• حتما کودکان را در بحث و گفت و گوها درباره سرطان شریک کنید، آنها متوجه فضای اطرافشان هستند و کوچکترین تغییرات را احساس می‌کنند.
• وقتی شما کم کم درباره سرطان و یا بیماری که دارید با آنها حرف می‌زنید، این بیماری را از یک خبر بزرگ و شوکه‌کننده، تبدیل می‌کنید به یک خبر معمولی که ترسناکی خودش را از دست می‌دهد. درحالیکه اگر اطلاعات کافی و متناسب با درکش به او ندهید،ترس او را بیشتر می‌کنید.
• کودکی که در این وضعیت قرار می‌گیرد، با تخیل و ترس خودساخته به جاهایی در دنیای درونی‌اش می‌رود که حتی ممکن است از واقعیت بدتر باشد.

روش صحبت کردن با کودکان درباره سرطان

صحبت درباره اینکه یکی از اعضای خانواده بیماری جدی دارد،می تواند بسیار سخت باشد و البته تابع سن و شرایط کودکی است که در مقابل شما قرار دارد.

کارشناسان می‌گویند بهتر است، گفت و گوی خود را حول و حوش مشاهدات کودک جلو ببرید و چنین سوال‌هایی را بپرسید:

• راستی دیدی که پدر چقدر این روزها دکتر می‌رود؟
• متوجه شدی که مادر خیلی حالش خوب نیست؟
• یادت می‌آید از کی بیمار شد؟

بعد از اینکه کودک از مشاهدات خودش گفت، شما در حدی که لازم است برایش توضیح دهید و اگر این توانایی را ندارید از مشاور و روانشناس کودک، کمک بگیرید.

کودکان خود را متهم می‌دانند

زمانیکه اتفاق بدی مانند درگیری یک عضو خانواده با سرطان می‌افتد، از قهر و دعوا و تا بیماری، کودکان این برداشت را دارند که مقصر آنها هستند، خصوصا اینکه اعضای خانواده ممکن است بی‌حوصله شوند و رفتارشان با کودک، خواسته و ناخواسته تغییر کند.

لورن اشنایدر، روانشناسان بالینی کودکان در اینباره توضیح می‌دهد:

باید در میان گفت و گوهای‌تان با کودکان و شنیدن سوال و جواب‌هایشان به آنها اطمینان بدهید که آنچه اتفاق می‌افتد، به هیچ وجه تقصیر او نیست.

کودکان فکر می‌کنند مرکز دنیا هستند و همه اتفاقات به نوعی با آنها مرتبط است، خصوصا اتفاقاتی که برای پدر و مادرشان می‌افتد، شما باید این را درک کنید و در هر زمان و موقعیتی که بدست آوردید، درباره‌اش صحبت کنید.

خیلی مهم است که بدانید، تنها یکبار حرف زدن درباره این وضعیت به هیچ وجه کافی نیست.

از کجا بفهمیم، کودک ما آماده پذیرش ِ بیماری شده؟

وقتی کودکی با شما وارد مکالمه می‌شود و از شما سوال‌هایی در این مورد، مثلا سرطان می‌پرسد، یک نشانه است. نشانه اینکه آنها آماده شنیدن بیشتر هستند.این موضوع به سن کودکان هم مرتبط است.

کودکان خردسال تمایل دارند بارها و بارها یک سوال را بپرسند، سوالی تکراری که شاید جوابی تکراری هم داشته باشد اما آنها با این کار به نوعی اطمینان خاطر می‌رسند.

بسیار مهم است که شما، اطلاعات را به یکباره به کودکان ندهید، آنها را به صورت تدریجی و در موقعیت‌های مختلف با آنها درمیان بگذارید.

این رفتار به کودکان کمک می‌کند تا مطمین شوند، بزرگسالانی که در زندگی‌شان هستند، به آنها دروغ نمی‌گویند، پنهانکاری نمی‌کنند و قابل اعتماد هستند.

با همه اینها پیش از هر اقدامی، بهتر است در زمان درگیر شدن با یک بیماری مانند سرطان، از یک مشاور برای وضعیت روانی خود بیمار و کودکی که با این شرایط درگیر است، کمک بگیرید.