بیماری ایدز در کودکان، علائم و پیشگیری

بیماری ایدز از مشکلات و معضلات مهم بهداشتی در سطح جهان و کشور ماست. این بیماری، بخصوص در کودکان بسیار خطیر است. با تشخیص نوزاد متولد شده از مادر مبتلا به ایدز می‌توان با انجام تدابیر درمانی از ابتلای نوزاد جلوگیری به عمل آورد.

شناسایی این بیماری در مادران باردار از اولویت‌های بسیاری از جوامع است و این امر در مادران با رفتارهای پرخطر یا مادران معتاد لازم است.

از طرف دیگر مشکل این بیماری در کودکان خیابانی بسیار بالاست. معاون بهداشتی وزیر بهداشت نیز از بروز و شیوع ایدز در کودکان کار و خیابانی ابراز نگرانی کرده و اعلام کرد، شیوع ایدز در کودکان خیابانی در ایران ۴.۵ درصد بوده است.

این در حالی است که شیوع این بیماری در جمعیت عموم کشور یک‌دهم درصد است. همچنین ۷۲ درصد این کودکان عنوان داشته‌اند که دوستانشان سوءمصرف مواد مخدر داشته‌اند و این نشان می‌دهد که این کودکان با مواد مخدر آشنا هستند.

۱۵ درصد این کودکان نیز اعلام کرده‌اند که خودشان مواد مخدر مصرف کرده‌اند. ۴.۶ درصدشان نیز عنوان داشتند که مواد تزریقی استفاده کرده‌اند البته آنچه در حال حاضر در جامعه ما در جریان است این است که انتقال بیماری ایدز از طریق تزریق جای خود را به آمیزش جنسی داده است.

میزان انتقال ویروس اچ‌آی‌وی از مادر به جنین هم‌‌اکنون در کشور ۰.۸ درصد است که با اجرای صحیح برنامه سوم کشوری کنترل و مبارزه با ایدز این میزان باید به صفر برسد.

میزان زنده ماندن کودکانی که تحت بررسی و غربالگری بیماری ایدز قرار می‌گیرند نسبت به کودکانی که ایدز در آنها دیر تشخیص داده می‌شود، ۷۵ درصد بالاتر است.

کودکان مبتلا به عفونت اچ‌آی‌وی دچار عفونت‌های مکرر در ریه و دیگر ارگان‌ها می‌شوند. احتمال بروز بدخیمی‌ها در این کودکان بسیار بالاست.

این کودکان از رشد کافی برخوردار نیستند و دچار مشکلات متعدد ذهنی و اختلال در عملکرد مغزی هستند.

علائم این بیماری در کودکان مبتلا در زمان تولد متفاوت است و به سه دسته تقسیم می‌شود. یک‌چهارم کودکان مبتلا به عفونت اچ‌آی‌وی به طور زودرس در ۱.۵ سالگی دچار علائم بیماری می‌شوند و رشد بیماری در این کودکان نسبتا سریع است و عاقبت خوبی ندارد.

دومین گروه، کودکانی هستند که دارای دوره‌های تهاجمی از ایدز هستند. این کودکان در ابتدای زندگی دارای علائم گذرا و خفیفی از بیماری هستند، علائم بیماری در آنان دیررس‌تر است و تا سن سه تا پنج سالگی زنده می‌مانند؛ ولی در کل نیمی از کودکانی که در زمان تولد مبتلا به عفونت اچ‌آی‌وی هسستند تا قبل از سن سه سالگی فوت می‌کنند.

گروه سوم، کودکانی هستند که تا سنین آغاز نوجوانی زنده خواهند ماند بنابر دلایل ناشناخته دوره‌های بیماری در این افراد خفیف‌تر است و به همین دلیل بیماری این کودکان تا قبل از سنین ۹ تا ۱۱ سالگی تشخیص داده نمی‌شود.

با توجه به تاثیر بسیار مخرب بیماری ایدز در رشد و سلامت کودک و مشکلات شدید خانواده‌هایی که در آن پدر یا مادر مبتلا به این بیماری هستند، توجه به این بیماری و کنترل آن بسیار مهم است.

این کودکان در موارد زیادی پدر و مادر خود را هم به علت بیماری از دست می‌دهند که این مساله نیاز به انجام فعالیت‌های مربوط به درمان و ناتوانی این کودکان را بیشتر می‌‌کند.