برش عمل سزارین، روی رحم انجام می‌شود؟
اگر نوزادتان به حالت بریچ قرار گرفته باشد به جای با سر بیرون آمدن با انتهای بدن متولد خواهد شد، متخصص زنان و زایمان نوزادتان را بلند خواهد کرد.
برای شروع عمل سزارین ، صفحه ای روی سینه شما قرار داده می شود تا جزئیات عمل را نبینید با این حال می توانید درخواست کنید در زمان تولد نوزاد برداشته شود، متخصص بیهوشی چک می کند که داروهای ضد درد به درستی عمل می کنند.
بعد از بی حس شدن ناحیه، برای شروع سزارین ، جراح یک برش مستقیم روی پوست ناحیه شکم، دو تا سه انگشت بالاتر از استخوان لگن (عانه)، ایجاد می کند. لایه های بافت و عضله باز شده تا جراح بتواند به ناحیه رحم دسترسی داشته باشد. عضلات شکم بیشتر کنار زده می شوند (اصطلاح جراحی=کنده کاری) تا این که برش بخورند، برای نمایان شدن بخش پایینی رحم، مثانه که روی این قسمت قرار گرفته کنار زده می شود.
برشی که برای انجام سزارین روی رحم زده می شود، کوچک بوده و جراح با استفاده از قیچی یا با انگشتان آن را بزرگتر می کند چرا که باعث خونریزی کمتری نسبت به برش تیز می شود، جایی از رحم که باز می شود در بخش پایینی است به همین خاطر است که این عمل تحت عنوان سزارین بخش پایینی (LSCS) هم نامیده می شود.
احتمالا صدای خروج مایعات از محل برش رحم را احساس خواهید کرد و متوجه خواهید شد که کمک جراح برای کمک به تولد نوزاد روی شکم تان فشار می آورد، اگر نوزادتان به حالت بریچ قرار گرفته باشد به جای با سر بیرون آمدن با انتهای بدن متولد خواهد شد، متخصص زنان و زایمان نوزادتان را بلند خواهد کرد.
همه این موارد خیلی سریع اتفاق می افتد و این امکان وجود دارد که ۵ تا ۱۰ دقیقه بعد از شروع عمل سزارین نوزادتان را ببینید، اگر صاحب دو قلو شده باشید درست همانند زایمان طبیعی نوزاد پایینی اول متولد می شود.
در زایمان سزارین نیز گاهی اوقات از پنس برای خروج با احتیاط سر نوزاد استفاده می شود و این تنها در زمانی است که در زایمان سر نوزاد مشکل داشته باشید، این می تواند بدین دلیل باشد که نوزاد به حالت بریچ قرار گرفته یا زودرس باشد.
برش های عمودی روی رحم در کمتر از یک عمل سزارین در هر ۱۰۰ مورد استفاده می شود و در موارد زیر صورت می گیرد:
• نوزاد بسیار نارس باشد یا به صورت عرضی در رحم قرار گرفته باشد
• شرایطی همانند قرارگیری جفت در قسمت پایینی داشته باشید
• اگر چسبندگی یا فیبروئید در قسمت پایینی رحم داشته باشید
در عمل سزارین بعد از تولد نوزاد چه کارهایی صورت می گیرد؟
نوزاد احتمالا به شما داده شده و شما او را در آغوش خود می گیرید، ممکن است ماما یا متخصص اطفال او را چک کند، اگر شما نمی توانید، همسرتان می تواند نوزاد را در آغوش بگیرد، نوزادهایی که با سزارین متولد می شوند نسبت به آن هایی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند کمی بدن شان سردتر است، بنابراین باید با حوله خوب پوشانده شوند.
یک تا پنج دقیقه بعد از تولد نوزاد، نوزاد تحت بررسی رتبه ای آپگار قرار می گیرد ( پارامتر هایی چون رنگ پوست، ضربان قلب، پاسخ های رفلکسی، قدرت عضلات و تنفس مورد ارزیابی قرار می گیرد) تا از نظر سلامت معاینه شود، اگر نگرانی درباره سلامت نوزاد وجود دارد یا اگر بیهوشی عمومی داشته اید، متخصص اطفال بررسی های لازم را انجام خواهد داد، بعضی از نوزادان نیاز به اکسیژن داشته یا برای مدتی نیاز به مراقبت ویژه دارند.
تزریق سنتز اکسی توسین (سنتوسینون) از طریق داخل وریدی (داخل سرم) به شما تجویز خواهد شد تا به انقباضات رحم کمک کرده و از میزان خون از دست رفته بکاهد، پزشک به آرامی طناب نافی را کشیده تا جفت را خارج سازد و قبل از بخیه زدن از خروج کامل آن اطمینان حاصل خواهد کرد.
در عمل سزارین شما برای یک ساعت در اتاق عمل خواهید بود، هرچند اگر سابقه سزارین قبلی داشته باشید این زمان افزایش می یابد، این زمان به تعداد باندها و چسبندگی های بافت جوانه ای باقی مانده از عمل های قبلی بستگی دارد.
پزشک برای بخیه کردن رحم باید از بخیه های دو لایه استفاده کند، بخیه عضلات شکم به صورت لایه ای بوده اما نیاز نیست همه لایه بخیه شوند، برش پوست هم با بخیه بسته می شود، زمانی که آماده شدید، به اتاق ریکاوری (بخش) فرستاده شده تا شما، همسر و نوزادتان در کنار هم باشید.
بعد از انجام سزارین احتمالا شروع به لرزیدن خواهید کرد چرا که دمای بدن تان در موقع عمل افت می کند و اتاق عمل معمولا دمای پایینی دارد، این لرزش معمولا ضرری نداشته و به مدت نیم ساعت طول می کشد، ماما به شما پتو و نوشیدنی های گرم خواهد داد تا گرم شوید.
تا جایی که می توانید فرزندتان را در آغوش بگیرید، اگر می خواهید به او شیر بدهید موقعی که هنوز در اتاق ریکاوری هستید می توانید این کار را انجام دهید، تماس نزدیک به برقراری ارتباط با نوزاد و شیر دادن به او کمک می کند، پرستار برای شیر دادن به نوزاد به شما کمک خواهد کرد و بلافاصله بعد از عمل سزارین مراقب تان خواهد بود.
بعد از بی حس شدن ناحیه، برای شروع سزارین ، جراح یک برش مستقیم روی پوست ناحیه شکم، دو تا سه انگشت بالاتر از استخوان لگن (عانه)، ایجاد می کند. لایه های بافت و عضله باز شده تا جراح بتواند به ناحیه رحم دسترسی داشته باشد. عضلات شکم بیشتر کنار زده می شوند (اصطلاح جراحی=کنده کاری) تا این که برش بخورند، برای نمایان شدن بخش پایینی رحم، مثانه که روی این قسمت قرار گرفته کنار زده می شود.
برشی که برای انجام سزارین روی رحم زده می شود، کوچک بوده و جراح با استفاده از قیچی یا با انگشتان آن را بزرگتر می کند چرا که باعث خونریزی کمتری نسبت به برش تیز می شود، جایی از رحم که باز می شود در بخش پایینی است به همین خاطر است که این عمل تحت عنوان سزارین بخش پایینی (LSCS) هم نامیده می شود.
احتمالا صدای خروج مایعات از محل برش رحم را احساس خواهید کرد و متوجه خواهید شد که کمک جراح برای کمک به تولد نوزاد روی شکم تان فشار می آورد، اگر نوزادتان به حالت بریچ قرار گرفته باشد به جای با سر بیرون آمدن با انتهای بدن متولد خواهد شد، متخصص زنان و زایمان نوزادتان را بلند خواهد کرد.
همه این موارد خیلی سریع اتفاق می افتد و این امکان وجود دارد که ۵ تا ۱۰ دقیقه بعد از شروع عمل سزارین نوزادتان را ببینید، اگر صاحب دو قلو شده باشید درست همانند زایمان طبیعی نوزاد پایینی اول متولد می شود.
در زایمان سزارین نیز گاهی اوقات از پنس برای خروج با احتیاط سر نوزاد استفاده می شود و این تنها در زمانی است که در زایمان سر نوزاد مشکل داشته باشید، این می تواند بدین دلیل باشد که نوزاد به حالت بریچ قرار گرفته یا زودرس باشد.
برش های عمودی روی رحم در کمتر از یک عمل سزارین در هر ۱۰۰ مورد استفاده می شود و در موارد زیر صورت می گیرد:
• نوزاد بسیار نارس باشد یا به صورت عرضی در رحم قرار گرفته باشد
• شرایطی همانند قرارگیری جفت در قسمت پایینی داشته باشید
• اگر چسبندگی یا فیبروئید در قسمت پایینی رحم داشته باشید
در عمل سزارین بعد از تولد نوزاد چه کارهایی صورت می گیرد؟
نوزاد احتمالا به شما داده شده و شما او را در آغوش خود می گیرید، ممکن است ماما یا متخصص اطفال او را چک کند، اگر شما نمی توانید، همسرتان می تواند نوزاد را در آغوش بگیرد، نوزادهایی که با سزارین متولد می شوند نسبت به آن هایی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند کمی بدن شان سردتر است، بنابراین باید با حوله خوب پوشانده شوند.
یک تا پنج دقیقه بعد از تولد نوزاد، نوزاد تحت بررسی رتبه ای آپگار قرار می گیرد ( پارامتر هایی چون رنگ پوست، ضربان قلب، پاسخ های رفلکسی، قدرت عضلات و تنفس مورد ارزیابی قرار می گیرد) تا از نظر سلامت معاینه شود، اگر نگرانی درباره سلامت نوزاد وجود دارد یا اگر بیهوشی عمومی داشته اید، متخصص اطفال بررسی های لازم را انجام خواهد داد، بعضی از نوزادان نیاز به اکسیژن داشته یا برای مدتی نیاز به مراقبت ویژه دارند.
تزریق سنتز اکسی توسین (سنتوسینون) از طریق داخل وریدی (داخل سرم) به شما تجویز خواهد شد تا به انقباضات رحم کمک کرده و از میزان خون از دست رفته بکاهد، پزشک به آرامی طناب نافی را کشیده تا جفت را خارج سازد و قبل از بخیه زدن از خروج کامل آن اطمینان حاصل خواهد کرد.
در عمل سزارین شما برای یک ساعت در اتاق عمل خواهید بود، هرچند اگر سابقه سزارین قبلی داشته باشید این زمان افزایش می یابد، این زمان به تعداد باندها و چسبندگی های بافت جوانه ای باقی مانده از عمل های قبلی بستگی دارد.
پزشک برای بخیه کردن رحم باید از بخیه های دو لایه استفاده کند، بخیه عضلات شکم به صورت لایه ای بوده اما نیاز نیست همه لایه بخیه شوند، برش پوست هم با بخیه بسته می شود، زمانی که آماده شدید، به اتاق ریکاوری (بخش) فرستاده شده تا شما، همسر و نوزادتان در کنار هم باشید.
بعد از انجام سزارین احتمالا شروع به لرزیدن خواهید کرد چرا که دمای بدن تان در موقع عمل افت می کند و اتاق عمل معمولا دمای پایینی دارد، این لرزش معمولا ضرری نداشته و به مدت نیم ساعت طول می کشد، ماما به شما پتو و نوشیدنی های گرم خواهد داد تا گرم شوید.
تا جایی که می توانید فرزندتان را در آغوش بگیرید، اگر می خواهید به او شیر بدهید موقعی که هنوز در اتاق ریکاوری هستید می توانید این کار را انجام دهید، تماس نزدیک به برقراری ارتباط با نوزاد و شیر دادن به او کمک می کند، پرستار برای شیر دادن به نوزاد به شما کمک خواهد کرد و بلافاصله بعد از عمل سزارین مراقب تان خواهد بود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼