مشکلات در روابط زناشویی، دلیلش چیست؟

اختلالات جنسی یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در زنان و مردان محسوب می‌شود و انواع آنها در زنان و مردان بسیار زیاد است. البته نمی‌‌توان آماری از مبتلایان به اختلالات جنسی در ایران ارائه کرد، اما می‌توان با یک حساب سرانگشتی به عدد قابل‌توجهی رسید.

بد نیست بدانید حدود ۵۰ میلیون از ۷۵ میلیون جمعیت ایران در سنی هستند که ممکن است مسائل زناشویی برای آنها مهم باشد. در جوامع مختلف حداقل ۲۰ درصد مردم دست‌کم از یک مشکل جنسی رنج می‌برند که البته میزان شیوع آن بر حسب سن متفاوت است.

اگر فرض کنیم که از این افراد مبتلا به اختلالات جنسی فقط ۲۰ درصد آنها دنبال برطرف کردن مشکل خود باشند، رقم دو میلیون به دست می‌آید که قابل‌ملاحظه است. متاسفانه این روزها بسیاری از مردم که از این اختلال شایع رنج می‌‌برند، بدون این که بتوانند راه علاجی برای آن پیدا کنند، به دلایل فرهنگی و اجتماعی، بیماری خود را مسکوت نگه می‌‌دارند و از عواقب آن که گاهی طلاق است، غافل هستند.

طبیعی است در این شرایط چون عامه مردم دسترسی به کارشناسان و متخصصان ندارند، منبع کسب آگاهی آنها رسانه‌های ماهواره‌ای یا مجلات زرد خواهد بود که اکثرا هم داروهای غیرمجاز و ممنوع از طریق همین رسانه‌ها تبلیغ می‌شود.

اختلالات جنسی (Sexual Dysfunction) هم در مردان و هم در زنان شیوع زیادی دارد ولی به علت نبود کادر متخصص به مقدار کافی برای تشخیص و درمان، اختلالات جنسی آنها تشخیص داده نمی‌شود و باقی می‌ماند.

نتیجه آن سرگردانی بیماران، تحمیل هزینه هنگفت هم برای بیمار و هم برای نظام بهداشت و درمان کشور و در بسیاری از موارد طلاق یا نداشتن تمایل برای ازدواج مجدد است.

پس اصل اول درمان موفقیت‌آمیز اختلال جنسی، تشخیص صحیح علت آن با روش‌های مقرون به صرفه و سریع است. در علم پزشکی برای درمان، چند معیار اصلی وجود دارد که عبارت است از:

ـ در مرحله اول باید وجود بیماری ثابت شود. مثلا اگر فردی مراجعه کند و بگوید دیابت دارد، بلافاصله تحت درمان بیماری قند قرار نمی‌گیرد. با آزمایش‌های مختلف، بیماری تشخیص داده می‌شود. همین موضوع در مورد اختلالات جنسی هم صدق می‌کند. اگر مردی مراجعه کند و بگوید دارای ناتوانی جنسی است، از نظر پزشکی موقعی مبتلا به ناتوانی جنسی محسوب می‌شود که معیارهای تعریف شده این ناتوانی را داشته باشد؛ بنابراین نباید برای این افراد بی‌مورد دارو تجویز کرد.

ـ نوع بیماری باید مشخص شود. در بسیاری موارد بیمار مراجعه و اظهار می‌کند مشکل جنسی دارد و برای تمام این بیماران، داروی مشترکی تجویز می‌شود. اختلالات جنسی در خانم‌ها و آقایان انواع بسیاری دارد و اول باید مشخص شود مشکل بیمار کدام نوع اختلال جنسی است؛ مثلا فرد مبتلا به اختلال نعوظ است یا انزال زودرس و... پس بدون تشخیص دقیق اقدام به درمان، رفتن به‌بیراهه خواهد بود.

ـ مهم‌ترین اصل این که همه اقدامات پزشکی (تشخیصی و درمانی) باید مقرون‌به صرفه باشند و ما نمی‌توانیم برای هر بیماری که مراجعه می‌کند تمام آزمایش‌ها و بررسی‌ها را تجویز کنیم.