کم شدن شیر مادران، عوامل تاثیرگذار

ادامه شیردهی بدون مشکل
مهم ترین نکته برای ادامه ی شیردهی بدون مشکل، در نظر گرفتن نیازهای کودک است. ادامه شیردهی حتی در شرایط پرتنش نیز ضروری است. بسیاری از مادران حتی در هنگام مرگ ناگهانی همسر و یا یکی از افراد فامیل موفق به ادامه ی شیردهی شده اند و مادرانی که کودک خود را در دوران شیردهی از دست داده اند به دلیل ادامه ی ترشح شیر دچار مشکلاتی مثل احتقان و التهاب پستان ها شده اند.

عملکرد بدن
یک بررسی دقیق در مورد مشکلات روحی در دوران بعد از زایمان نشان می دهد که ادامه ی شیردهی تأثیر بسزایی در ایجاد ارتباط روحی بین مادر و کودک و بهبودی حال مادر دارد. علائم افسردگی و عصبانیت غالباً همراه با کاهش اعتماد به نفس و ناتوانی در سازگاری با دیگران است و قطع شیردهی، بیشتر اوقات به دنبال این مسائل ایجاد می شود. مادرانی که یک مشکل روحی را تجربه می کنند ، برای ادامه ی شیردهی احتیاج به حمایت دارند که این حمایت باید تا زمان از شیر گرفتن کودک ادامه یابد.

شوک، ترس، نگرانی و استرس های مشابه حتی در مواقعی که جریان شیردهی به خوبی پیش می رود، بروز وقایع خارجی ممکن است سبب تنش شود و تولید شیر را تحت تأثیر قرار دهد. از دست دادن یکی از افراد فامیل به ویژه همسر و یا یکی از فرزندان ، تنش بسیار بزرگی است. مشکلات مالی و زناشویی، مسافرت های کاری یا تغییر محل زندگی و یا بیماری فرزند دیگر ممکن است شرایطی را ایجاد کند که تولید شیر را کاهش دهد. برای مثال مراجعات متعدد به بیمارستان جهت عیادت یا مراقبت از یکی از افراد خانواده یا یکی از نزدیکان و داشتن مسئولیت مراقبت از خانواده، بیش از خودِ استرس سبب اختلال در شیردهی می شود. داروهایی که برای درمان بی خوابی در طی دوره ی سوگواری داده می شود می تواند شیوه مکیدن کودک را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین ترس و نگرانی دائمی واکنش خروج شیر را متوقف می کند.

در مواقعی که تحمل استرس اجتناب ناپذیر است، باید راه حلی برای ادامه ی شیردهی پیدا کرد ؛ از جمله :

- بهتر است مادر با یک نفر در مورد احساساتش صحبت کند.

- افراد خانواده مادر را حمایت کنند.

- لازم است مادر با یک مشاور مناسب ذی صلاح و خبره مانند کارکنان بهداشتی، پزشک، انجمن ترویج تغذیه با شیر مادر و سایر صاحب نظران مشورات کند.

- با پزشک خود در مورد نوع داروی مصرفی (در صورت استفاده) مشورت نماید.

- از مشاور بخواهد که فنون ایجاد آرامش را به او آموزش دهد و او نیز از این روش ها به خوبی استفاده کند. با برخورداری از این امکانات، مادر از عهده ی شیردهی فرزند خود بر می آید.

استرس های فیزیکی شیردهی موفق مادرانی که تغذیه ی ناکافی داشته اند نشان می دهد که کیفیت شیردهی تحت تأثیر تغذیه ی نامناسب قرار نمی گیرد. تحقیقات اخیر نشان می دهد، تنها زمانی که مادر دچار سوء تغذیه ی شدید باشد کیفیت شیرش کاهش می یابد، اگر چه ضعف در نتیجه ی تغذیه ی ناکافی ممکن است کودک را تحت تأثیر قرار دهد؛ زیرا وقتی مادر خسته است دفعات کمتری به کودک خود شیر می دهد، از طرف دیگر اگر از پستانک، شیشه و شیر مصنوعی استفاده کند، چون مکیدن پستان و تحریک آن برای تولید شیر کم می شود، میزان تولید و ترشح شیر نیز کاهش می یابد.

کشیدن سیگار
به نظر می رسد که رابطه ی مستقیمی بین سیگار کشیدن و زود از شیر گرفتن شیرخوار وجود دارد. میزان هورمونی که در بدن سبب تولید شیر می شود (پرولاکتین) در زنانی که سیگار می کشند پایین تر است. در نتیجه سبب کاهش تولید و ذخیره شیر می شود. در اثر سیگار کشیدن ماده ای در بدن مادر آزاد می شود (هورمون آدرنالین) که واکنش خروح شیر را تحت تأثیر قرار می دهد؛ هم چنین نیکوتین در شیر ترشح می شود. کودکان زنان سیگاری در هنگام تولد، کم وزن تر هستند و شیوع دردهای قولنجی در آنها بیشتر است. ممکن است دلیل ناراحتی و توجیه کننده ی بی قراری کودک، شیر ناکافی باشد.

مصرف الکل
مصرف الکل می تواند بر روی واکنش خروج شیر مؤثر باشد. بیشتر اوقات خروج شیر در مادران معتاد به الکل، دچار اختلال است. این مادران، کمتر کودک را به پستان می گذارند . کودک نیز بر اثر الکل دچار خواب آلودگی ، استرس و دردهای قولنجی می شود. مادر الکلی که با پستانک و شیشه، کودک خود را تغذیه می کند، برای انجام موفق مسئولیت مادری احتیاج به کمک دارد.

کافئین
کافئین از طریق شیر مادر دفع شده و در بدن نوزاد تجمع می یابد. مصرف ۶ تا ۷ فنجان قهوه در روز سبب پیدایش علائمی در کودک مانند بیداری و فعالیت بیش از حد او می شود. نوشابه های کولادار (سیاه ) و چای نیز دارای کافئین هستند که مصرف بیش از حد آنها موجب بی قراری در شیرخوار می گردد. سیگار کشیدن هم سبب تشدید تأثیر کافئین می شود. مصرف داروهای انرژی زا این داروها ممکن است تأثیرات بسیار اندکی بر کودک داشته باشند، ولی همین میزان نیز ممکن است موجب بروز مشکلاتی در تولید شیر شود.

مصرف داروهایی که سبب کاهش مکیدن پستان ها می شوند، با تأثیر بر مادر، کودک یا هر دو، بر روی تولید شیر تأثیر منفی دارند. کمک کردن به مادر برای پرهیز یا کاهش مصرف این داروها در حین ادامه ی شیردهی نتیجه ی بهتری برای مادر و کودک دارد و در شرایط بسیار خاصی ممکن است (با نظر پزشک) نیاز به قطع موقت شیردهی باشد. بیماری بعضی از مادران با وجود بیماری شدید و یا بستری شدن در بیمارستان به خوبی به تغذیه ی کودک با شیر خود می پردازند. اگر مادر بسیار ضعیف باشد یا از لحاظ جسمی در شرایطی نباشد که بتواند کودک خود را بغل کند ( مثلاً پس از عمل جراحی ) ، پرسنل پرستاری باید به وی کمک کنند تا شیرخوار، درست به پستان مادر گذاشته شود.

مراقبت از کودک نیز باید بر اساس نوع ، میزان دارو و زمان مصرف آن باشد تا تأثیر دارو بر نوزاد به حداقل برسد. مادری که میزان زیادی خون از دست داده و یا بدنش کم آب باشد، میزان ذخیره ی شیرش کاهش می یابد. اگر مادر و کودک از ادامه شیردهی مطمئن شوند ، بهبودی سریع تر صورت می گیرد. کارکنان بیمارستان باید روش های معمولی خود را با مادر شیرده و کودک تطبیق دهند. بسیاری از مادران اذعان دارند که در زمان هایی که فرزندشان دچار بیماری خفیفی بوده، به دفعات بیشتر شیردهی احتیاج داشته است.