ارتباط نوزاد با مادر، اولین تجربه

دانشمندان معتقدند که لمس بدن نوزاد توسط مادر، بلافاصله پس از تولد می تواند برای کودک در فرایند پذیرش حضور در جهان بسیار مفید باشد و به همین دلیل بهتر است که مادر و نوزاد پس از زایمان، ارتباط پوستی برقرار کنند.

چند سال پیش بود که دانشمندان علوم پزشکی سرانجام نظرات خود در زمینه عدم لمس پوست نوزاد پس از تولد را تغییر دادند و نوزاد را بلافاصله پس از تولد در آغوش مادر جای دادند ولی این امر بدون دلیل علمی و از روی هیجان انجام نشده است و در ادامه به بررسی دلیل این که این عمل می تواند برای نوزاد مفید باشد خواهیم پرداخت.

صدای تپش قلب مادر برای ماه ها تنها همدم نوزاد بوده است و این صدا تنها رابط او با دنیای بیرون است و نوزاد می تواند در آغوش مادر با شنیدن این صدا دوباره آرامش دوران جنینی خود را به دست آورده و به این ترتیب کمترین زمان را در تنش سپری کند.

زایمان بدون شک دوران ساعات پرمخاطره ای را در زندگی انسان ها رقم می زند، این امر تا حدی مهم است که شاید اقدامات درست در آن لحظات بتواند مسیر زندگی یک نوزاد را کاملا تغییر دهد. جنین در شکم مادر خود از مفاهیمی مانند سرما و یا گرسنگی غافل است و در محیطی گرم و نرم به رشد می پردازد ولی این محیط به سرعت دستخوش تغییر می شود و تنها در چند دقیقه، دنیای بزرگ ما در برابر نوزاد پدیدار می شود.

به همین دلیل است که نوزادان تقریبا ۲۰ ساعت از روزهای ابتدای عمر خود را در خواب هستند زیرا به گفته دانشمندان در حال تمرکز و تمرین بر روی نحوه تنفس هستند. پس از آن فعالیت های پیچیده تری مانند استفاده از اعضای بدن مانند پا شروع خواهد شد و به ترتیب این فعالیت ها با روند رشد انسان بیشتر و بیشتر می شوند.

به این ترتیب باید گفت که دنیای پس از خروج از شکم مادر، می تواند برای نوزاد بسیار تنش زا باشد ولی لمس پوست او توسط مادر بلافاصله پس از تولد موجب می شود تا نوزاد بتواند شوک به وجود آمده از این تغییر محیط را راحت تر رفع کند. این امر موجب می شود که نوزادانی که در کنترل دمای بدن خود بسیار ضعیف هستند (به علت عدم ادراک و تجربه در انجام این کار) و به همین دلیل نیز لمس پوست مادر می تواند نخستین تجربه انجام این کار را با گرم شدن سریع برای آنها مهیا سازد.

علت این که این امر باید توسط مادر انجام شود نیز این است که علاوه بر ارائه گرما و تطبیق شرایط محیطی برای نوزاد، سینه مادر دارای صدایی آشنا است، صدای تپش قلب مادر برای ماه ها تنها همدم نوزاد بوده است و این صدا تنها رابط او با دنیای بیرون است و نوزاد می تواند در آغوش مادر با شنیدن این صدا دوباره آرامش دوران جنینی خود را به دست آورده و به این ترتیب کمترین زمان را در تنش سپری کند. به این ترتیب هر چقدر که فاصله بین زایمان و قرار گرفتن نوزاد در آغوش مادر بیشتر باشد، تنش محیطی بیشتر بر روی نوزاد اثر خواهد گذاشت.