بازی برای نوزادان، بهترین سرگرمی
پژوهشگران دریافتهاند که این بازی به تکامل هوش نوزاد و غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک میکند.
پژوهشگران انگلیسی در تحقیقات خود موفق به رمزگشایی از اسرار علاقه نوزادان به بازی «دالی موشه» شده و دریافتهاند که این بازی به تکامل هوش نوزاد و غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک میکند.
دالی موشه
دالی موشه (peekaboo game) یکی از بازیهای مورد علاقه نوزادان و کودکان خردسال محسوب میشود؛ این بازی با مراحل رشد انطباق داشته و به تکامل مهارتهای کلیدی کودک کمک میکند.
این بازی همچنین میتواند به کودکان خردسال برای غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک کند.
«ژان پیاژه» روانشناس رشد، این قانون را بقای شی ء (object permanence) نامیده بود؛ محققان دریافتهاند که نوزادان در طول دو سال نخست زندگی در حال توسعه و تکامل این روش هستند.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج مطالعهای را با حضور 37 کودک 3 و 4 ساله انجام دادند؛ چشم کودکان با ماسکی پوشانده و سوال شد که آیا محققان قادر به دیدن آنها هستند که اغلب کودکان به این پرسش جواب منفی دادند.
به گفته محققان، بازی دالی موشه حس نامرئی بودن در کودکان ایجاد میکند؛ بسیاری از کودکان معتقد بودند، حتی افراد بزرگسال که چشم آنها با ماسک پوشانده میشود، از دید محققان پنهان میشوند.
برای بررسی علت احساس نامرئی بودن، یک جفت عینک آینهای به هر کودک داده شد، بطوریکه کودک میتوانست محیط اطراف را ببیند، اما دیگران چشم او را نمیدیدند.
تنها 7 کودک از 37 کودک درک کردند، درحالیکه آنها دیگران را میبینند، کسی چشم آنها را نمیبیند؛ از این گروه 7 نفره نیز 6 کودک معتقد بودند که دلیل این مسئله نامرئی بودن آنها است.
در آزمایش دیگری، میزان لذت بردن کودک از بازی دالی موشه با بررسی لبخند، خنده بلند و حرکات ابرو مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در مکانهای مختلف و با تغییر مداوم افراد انجام شد.
هربار که نوزاد دست خود را از روی صورت برداشته و فرد دیگری را مقابل خود میدید، از میزان خنده کودک کاسته میشد؛ این نتایج نشان میدهد، نوزادان بالای 6 ماه انتظاراتی در خصوص مکان و افراد حاضر در بازی دالی موشه دارند که این مسئله با سطح لذت کودک از بازی در ارتباط تنگاتنگ است.
دالی موشه
دالی موشه (peekaboo game) یکی از بازیهای مورد علاقه نوزادان و کودکان خردسال محسوب میشود؛ این بازی با مراحل رشد انطباق داشته و به تکامل مهارتهای کلیدی کودک کمک میکند.
این بازی همچنین میتواند به کودکان خردسال برای غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک کند.
«ژان پیاژه» روانشناس رشد، این قانون را بقای شی ء (object permanence) نامیده بود؛ محققان دریافتهاند که نوزادان در طول دو سال نخست زندگی در حال توسعه و تکامل این روش هستند.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج مطالعهای را با حضور 37 کودک 3 و 4 ساله انجام دادند؛ چشم کودکان با ماسکی پوشانده و سوال شد که آیا محققان قادر به دیدن آنها هستند که اغلب کودکان به این پرسش جواب منفی دادند.
به گفته محققان، بازی دالی موشه حس نامرئی بودن در کودکان ایجاد میکند؛ بسیاری از کودکان معتقد بودند، حتی افراد بزرگسال که چشم آنها با ماسک پوشانده میشود، از دید محققان پنهان میشوند.
برای بررسی علت احساس نامرئی بودن، یک جفت عینک آینهای به هر کودک داده شد، بطوریکه کودک میتوانست محیط اطراف را ببیند، اما دیگران چشم او را نمیدیدند.
تنها 7 کودک از 37 کودک درک کردند، درحالیکه آنها دیگران را میبینند، کسی چشم آنها را نمیبیند؛ از این گروه 7 نفره نیز 6 کودک معتقد بودند که دلیل این مسئله نامرئی بودن آنها است.
در آزمایش دیگری، میزان لذت بردن کودک از بازی دالی موشه با بررسی لبخند، خنده بلند و حرکات ابرو مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در مکانهای مختلف و با تغییر مداوم افراد انجام شد.
هربار که نوزاد دست خود را از روی صورت برداشته و فرد دیگری را مقابل خود میدید، از میزان خنده کودک کاسته میشد؛ این نتایج نشان میدهد، نوزادان بالای 6 ماه انتظاراتی در خصوص مکان و افراد حاضر در بازی دالی موشه دارند که این مسئله با سطح لذت کودک از بازی در ارتباط تنگاتنگ است.
منبع:
ایسنا
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼