لوس شدن نوزادان، نمی‌خواهم این اتفاق بیفتد

ممکن است وقتی کودک شما ۶ ماهه شد ، مادرتان برای او لگن مخصوص کودک بیاورد و بخواهد او را مجبور به استفاده از آن بکند.شما شگفت زده از کار مادرتان به او می گویید کودکی که قادر به ایستادن بر روی پاهایش نیست چطور می تواند از لگن استفاده کند؟ اما مادرتان در مقابل اعتقاد دارد که شما دارید بچه را لوس می کنید.خلاصه ی مطلب این است که شما از هنگامی که کودکتان به دنیا آمده است ، در حال مراقبت کامل ، شیر دادن طبق برنامه و خواباندن او در طول شب بوده اید و در خود این الزام را به وجود آورده اید که نشان دهید که کودکتان رئیس شماست.نکته ی جالب توجه این است که کودک شما تا الان طبق توصیه های دکترش بزرگ شده ، دکتری که همواره به شما گوشزد می کرده : وقتی کودکتان گریه می کند ، او را بغل کنید ، چون او به دلیلی خاص بی قراری و گریه می کند.گاهی به نظر می رسد که مادر شما در حال تصحیح خطاها و اشتباهات دکترتان است. واضح است که این ایده و تفکر لوس کردن نوزادان ، تفکر جدیدی نیست و در هر نسل تکرار می شود.

این واقعا درد آور است که مادربزرگ ها و پدربزرگ ها ، خاله ها و دایی ها همواره به والدین جوانی که تازه بچه دار شده اند ، می گویند : (( این قدر بچه های تان را با زیاد بغل کردن لوس نکنید!))تحقیقات به عمل آمده توسط موسسه ی از صفر تا سه در آمریکا ، نشان داد رفتاری را که بسیاری از والدین انجام می دهند ، مثل بغل کردن آنها هنگام گریه کردن ، از طرف پدربزرگ ها و مادربزرگ ها دقیقا به عنوان رفتاری در جهت لوس کردن کودکان تلقی می شود.

آرام کردن نوزادی که گریه می کند ، امری کاملا صحیح است ، ولی متاسفانه فقط تعداد کمی از والدین جوان اهمیت این ارتباطات عاطفی را درک می کنند. شما باید این قدر قوی باشید تا به انتقادهایی که از طرف والدین تان ، فامیل یا دوستان بزرگ ترتان به شما میشود ، توجه نکنید.چرا که این افراد همگی مدت هاست که کارشناسان به والدین قبولانده اند که اجازه دهند نوزاد کوچکشان گریه کند. روان شناسان معتقدند که والدین قادرند با زمان بندی دقیق ساعات خواب ، غذا دادن و دیگر عادت های زندگی کودکشان ، آنها را در قالب فردی مطیع و فرمان بردار شکل دهند.آنها معتقدند که والدین باید استراحت داشته باشند تا از بودن با کودکانشان لذت ببرند. والدین کودکانی که در زمان رشد فراوان زاد و ولد در آمریکا به دنیا آمده اند ، با آرامش بیشتری نسبت به این موضوع پاسخ داده و دیدگاه شان نسبت به تربیت کودکان شان کمتر در قالب های خاصی بوده است.بعضی از صاحب نظران مثل دکتر اسپاک معتقدند که بچه های کوچک نباید تحت دیسیپلین سخت قرار بگیرند ، اما کودکان بزرگتر نیازمند اِعمال محدودیت هایی هستند .امروزه بسیاری از پزشکان کودک معتقد به پیروی از این نظرات به خصوص برای نوزادان هستند. آنها والدین را تشویق به بغل کردن نوزاد در هنگام گریه و بی قراری می کنند. ترس از لوس کردن کودک واقعا یک ایده ی واهی و تاسف بار است.

کودکان به عشق و محبت نیاز دارند
محققان سال ها بر روی تاثیرات توجه و عدم توجه مربیان و پرستاران به کودک ، تحقیق و بررسی انجام داده اند. آنها با مطالعه بر روی کودکان بی سرپرست بازمانده جنگ دهه ی ۱۹۵۰ دریافتند که کودکانی که گریه شان بی توجه و بی پاسخ می ماند ، ناتوان از رشد و شکوفایی می باشند.در یک آزمایش ، آنها ماشینی جالب اختراع کردند که راه رفتن مادران را تقلید می نمود. وقتی کودک را در درون آن قرار می دادند ، گریه ی کودک بلافاصله قطع می شد. تحقیقات اخیر نشان داده است که بچه های کوچکی که اغلب در آغوش گرفته می شوند و گریه شان بی پاسخ نمی ماند ، بیشتر از لحاظ درونی خرسند و ارضا میشوند.

همچنین مطالعاتی که بر روی تاثیر ماساژ دادن نوزادان صورت گرفته ، نشان داده است که این امر باعث رشد و تکامل سریع تر آنان می شود. نوزادان نارسی که سه بار در روز به مدت 15 دقیقه ماساژ داده میشوند ، به طور میانگین 6 روز زودتر از دیگر نوزادانی که ماساژ داده نشده اند ، از بیمارستان مرخص می شوند.اما دیدگاه مخالف معتقد است که کودکان نیاز به برنامه ای سخت و انعطاف ناپذیر داشته و باید یاد بگیرند که چگونه خودشان را ساکت و آرام کنند. یکی از افرادی که از چنین تفکری پیروی می کند ، (( گری ایزو)) است که عقایدش بیشتر اوقات مورد انتقاد دیگر متخصصان واقع می شود.او اعتقاد به قوانینی سخت و محکم در مورد خوابیدن و خوردن کودکان حتی در 8 هفتگی دارد. یکی از این قوانین یاد دادن والدین به کودکان در چگونگی داشتن یک خواب خوب در طول شب می باشد.

طبق نظرات او باید آنها گریه ی کودکشان را تا 35 دقیقه بی پاسخ بگذارند ، البته اگر مطمئن هستند که گریه ی او به خاطر گرسنگی و خیس بودن پوشک نمی باشد . اما بسیاری از کارشناسان کودک با این نوع برنامه های تحمیلی در مورد نوزادان و کودکان مخالف اند.
لوس کردن کودک دقیقا به چه معناست؟بعضی از افراد می خواهند از نظریه لوس کردن بچه ها دوری کرده و به آن شکلی جدید بدهند. یکی از صاحب نظران می گوید : نظر من راجع به ایده ی لوس کردن بچه ها این است : آیا من هنگام در آغوش گرفتن نوزاد و آرام کردن او کاری را دارم انجام می دهم که خودش قادر به انجامش نیست؟برای مثال ، تا سن ۶ ماهگی ، بیشتر کودکان میتوانند خودشان به تنهایی به خواب بروند ، پس اگر ما تکان دادن آنها و یا شیردادن را برای خواباندن شان تا ۷ یا ۸ ماهگی ادامه دهیم ، در واقع این فرصت را که خودشان به تنهایی این کار را انجام دهند ، از آنها گرفته ایم.اما بیشتر والدین به جای پیروی کردن از چنین برنامه به ظاهر انعطاف ناپذیری برای کودکان شان ، از غریزه و میل درونی خود پیروی می کنند. والدین باید از خودشان بپرسند ، آیا آن چه که دارند انجام می دهند در واقع به نفع خودشان است ( چرا که والدین نیز میخواهند بخواهند ) یا به نفع کودک؟
اگر پاسخ به این پرسش منجر به آموزش دادن آنچه که (( خودتان )) می خواهید به کودکتان شود ، کودک هیچ گونه معرفت و شناختی را تا سن یک سالگی پیدا نخواهند نمود و در سنین بالاتر نیز قادر به شناخت و تشخیص علت و معلول نخواهند بود. این مطلب میتواند برای دیگر اعضای فامیل شما که خواهان دخالت در تربیت کودکتان هستند نیز مفید باشد !