علت دررفتگی مادرزادی ران، هنگام تولد نوزاد

از هر هزار نوزاد یکی به علت ایجاد ساختمان غیر طبیعی مفصل ران در هنگام تولد دچار عارضه دررفتگی مادرزادی مفصل ران می شود. این عارضه در فاصله کوتاهی از تولد و نیز در معاینات منظم در سال اول تولد قابل تشخیص است.

دررفتگی مادرزادی مفصل ران چیست؟

علت بنیادی این عارضه شناخته نشده است. در این عارضه سر استخوان ران به جای اینکه داخل حفره لگن قرار داشته باشد در بالای آن واقع است. گاهی علت آن است که محفظه الیافی احاطه کننده مفصل ران ضعیف است یا حفره استخوان لگن به طور غیر طبیعی کم عمق است و همین موجب جا به جایی و ناپایداری یکی از مفصل های ران یا هر دو آن ها می شود. این بیماری می تواند ژنتیکی نیز باشد و همچنین شیوع آن در دختران بیشتر است، احتمال بروز این عارضه در نوزادانی که به صورت بریچ به دنیا آمدند (با پاها متولد می شوند) بیشتر است.

علایم بیماری دررفتگی مادرزادی مفصل ران
علامت بارز دررفتگی مادرزادی مفصل ران محدودیت در انجام حرکات پای مبتلا می باشد. در صورتی که تا زمان راه افتادن کودک این بیماری تشخیص داده نشود ممکن است متوجه علایم زیر شوید:

لنگیدن
در پشت پای معیوب چین های پوستی بیشتری در زیر باسن نسبت به پای دیگر وجود دارد.
بعد از سن سه ماهگی اغلب کوتاهی غیر طبیعی در پای مبتلا دیده می شود.
در صورتی که فرزند خود را برای معاینه نزد پزشک می برید، پزشک پای نوزاد و مفصل ران او را مورد بررسی قرار می دهد و اگر مفصل جا به جایی داشته باشد، زمانی که سر استخوان ران به داخل حفره می رود لغزیدن یا جا افتادن استخوان را احساس می کند. برای تشخیص این بیماری برخی بیمارستان ها از سونوگرافی استفاده می کنند.

درمان بیماری دررفتگی مادر زادی مفصل ران

جا به جایی مفصل ران غالبا به فاصله کوتاهی پس از تولد خود به خود اصلاح می شود. بهترین زمان درمان این بیماری همان زمان تولد و درمان زود هنگام است. در صورتی که در هفته پس از تولد این عارضه رفع نشود پزشک از آتل برای انداختن سر استخوان ران به داخل حفره و نگه داشتن آن در آنجا استفاده می کند. آتل به مدت ۲ الی ۴ ماه گذاشته می شود و به شما طریقه نگهداری از کودک در این دوران را آموزش می دهند. اگر تشخیص این بیماری در حدود ۶ هفتگی یا دیرتر صورت پذیرد ممکن است لازم باشد سر استخوان ران جا انداخته شود و از طریق کشش به مدت چند هفته در جای خود نگه داشته شود و بعد از آن به مدت چند ماه از آتل استفاده شود یا پا را گچ می گیرند. در سنین بالاتر و زمانی که کودک راه افتاده است دیگر با این وسایل نمی توان کاری کرد و نیاز به عمل جراحی می باشد. در سنین بالاتر حتی عمل جراحی نیز کارساز نخواهد بود.

عوارض بیماری دررفتگی مادرزادی مفصل ران
اگر کودک در اوایل نوزادی تحت درمان قرار گیرد قاعدتا به طور طبیعی راه خواهد افتاد و دچار عوارضی در آینده نخواهد شد، اما در صورتی که درمان دیر صورت گیرد و یا اصلا درمان نشود خطر لنگیدن دائمی یا آرتریت زودرس در مفصل ران مبتلا وجود خواهد داشت.