علت غریبی کردن کودکان

یک روز خیلی اتفاقی می بینید وقتی همسایه تان، همانی که تا به حال هزار بار در خانه تان آمده و کودک او را می شناسد نزدیک می شود، ترس تمام چهره فرزندتان را پر می کند. در یک چشم به هم زدن گریه اش بلند می شود و به شما می چسبد و به هیچ وجه حاضر نیست سرش را از روی شانه تان بلند کند.

اضطراب جدایی و ترس از غریبه ها

کودک در چند ماه گذشته از برقراری ارتباط با همه کس لذت می برد اما حالا می فهمد که همه آدم ها شبیه هم نیستند و به عبارتی حالا می داند که هر کسی پدر و مادرش نیست. کودک فقط در یک دوره کاملا طبیعی رشد قرار گرفته است و جای نگرانی نیست. شدت این پدیده که از اواخر ماه هشتم شروع می شود از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. برخی از کودکان در احوالپرسی و سلام کردن با غریبه ها کمی خجالتی و معذب می شوند و ترس برخی دیگر را کاملا فلج می کند. هر دوی این حالات طبیعی است و هیچ یک به این معنا نیست که شما در انجام وظیفه تان کوتاهی کرده اید. این هم یکی از عوارض دوران کودکی است. اکثر کودکان تا سه سالگی از پس اضطراب جدایی بر می آیند و مشکل شان کاملا برطرف می شود.

توصیه هایی برای رفع ترس از غریبه ها
ترس کودک را درک کنید. شاید شما فکر می کنید ترس کودک از افراد فامیل که قبلا هزار بار آن ها را دیده بی مورد است، اما فرزندتان چنین فکر نمی کند، پس مجبورش نکنید به زور از لاکش بیرون بیاید. او باید بداند که جایش پیش شما امن است و هوایش را دارید.

مشکل کودک را با دوستان و آشنایان در میان بگذارید و آن ها را مطلع کنید. بگذارید بدانند یک اتفاق کاملا طبیعی در زندگی فرزندتان رخ داده تا اگر نه با آن ها بازی کرد و نه حتی نگاه شان کرد به آن ها بر نخورد.

زمانی که در مجاورت غریبه ها یا حتی دوستان شما قرار می گیرد به او وقت بدهید تا با شرایط جدید خودش را وفق دهد. شاید بخواهد تمام وقت به شما بچسبد. شاید بخواهد تنهایی بازی کند، شاید هم بعد از اینکه خوب دورادور آن ها را از نظر گذراند، تاییدشان کند و یخش آب شود. خودتان را با رفتار او مطابقت دهید و از بقیه هم خواهش کنید همین کار را انجام دهند.

از کسانی که به دیدن تان می آیند خواهش کنید ناگهان طرف کودک نپرند و حتی با او حرف هم نزنند، از آن ها درخواست کنید برای مدتی حضور کودک را نادیده بگیرند تا خودش جلو بیاید و سر صحبت را باز کند.