مشکلات کبد در بارداری، کدامند؟

تغییرات سطح گلوکز سرم طی بارداری پیچیده می‌باشد. کنترل دقیق سطح گلوکز سرم در بیماران دیابتیک برای رشد مناسب جنین مهم است.

اثرات بارداری روی سیستم کبدی و احشاء شکمی

طی بارداری ارزیابی شکمی تغییر می‌کند. رحم بزرگ شده طی بارداری می‌تواند باعث جابه‌جایی احشاء شکم شود و در نتیجه باعث پنهان ماندن یک توده شکمی در معاینه فیزیکی شود. طی بارداری فشار خون به طور طبیعی در حد متوسط افت می‌کند، افزایش فشار خون طی بارداری ممکن است پیش درآمد پراکلامپسی یا اکلامپسی باشد.

تغییرات فیزیولوژیک آزمایشگاهی طی بارداری شامل لوکوسیتوز خفیف، آنمی فیزیولوژیک ناشی از بارداری- تغییرات الکترولیتی مخصوصاً هیپوناترمی خفیف می‌باشند. طی بارداری خطر ترومبو آمبولیک به طور متوسط افزایش می‌یابد که ثانویه به افزایش خفیف انعقاد پذیری ناشی از بارداری است که خود ثانوی به هیپراستروژنمی و استاز عروقی ناشی از فشردگی عروق توسط رحم حامله بزرگ شده می‌‌باشد.

بارداری اندازه کبد را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. کبد ممکن است توسط رحم باردار به سمت بالا جابجا شود اما اندازه کبد بیشتر از cm 12 به عنوان اندیکاتور قوی هپاتومگالی در نظر گرفته می‌شود.

آنژیوم عنکبوتی و اریتم کف دست و ضایعات جلدی که همراه بیماری‌های مزمن کبدی دیده می‌شود ممکن است طی بارداری طبیعی بدون بیماری کبدی زمینه‌ای به طور موقت ایجاد شود. طی بارداری سطح آلکالن فسفاتاز سرم به طور طبیعی مختصری افزایش می‌یابد که ناشی از تولید جفتی آن می‌باشد.

سطح آلبومین سرم طی بارداری به علت ترقیق خون و ثانوی به کاهش سنتز کبدی کاهش می‌یابد. سطوح بیلی‌روبین سرم تمایل به تغییرات اندکی طی بارداری دارد که خود به اثرات اختلال تشرح کبدی ناشی از اثرات ضد و نقیض رقیق شدن خون و هیپوآلبومینمی می‌باشد. اسیدهای صفراوی سرم طی بارداری به طور پیش‌رونده افزایش می‌یابد که ناشی از اختلال انتقال کبدی و ترشح صفراوی می‌باشد.

سطوح سرمی کلسترول، TG، فسفولیپیدها طی بارداری به طور متوسط افزایش می‌یابد که ناشی از افزایش سنتز کبدی می‌‌باشد. سطوح آمینوترانسفرازهای سرمی طی بارداری تغییر چندانی نمی‌کند.

منبع: زندگی آنلاین