دلیل جیغ زدن کودکان، وقت بازی با همدیگر
فرزند نوپام وقتی با پسر برادرم در کنار هم قرار می گیرن مدام جیغ می زنه و می گه نه.
سوال مخاطب نینیبان: پسرم بیست ماهشه. وقتی با پسر برادرم در کنار هم قرار می گیرن مدام جیغ می زنه و می گه نه. هم می خواد پیشش باشه و هم این که باهاش کنار نمی آد. مدام سر یه وسیله بازی لج می کنن. اختلاف سنیشون هم یک ساله. من خیلی عصبی می شم. چی کار باید بکنم؟
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
این رفتار ها در گروه سنی یک سال و نیمه تا دو سالگی طبیعی است. شما باید اطلاعات و دانش خود را در مورد مباحث روانشناسی رشد و تربیت بیشتر کنید. نگران نباشید که این رفتارها در او نامناسب است. سعی کنید در مقابل این رفتار فرزندتان پرخاشگری و عکس العمل نشان ندهید که احساس کند اشتباه کرده است. شما می توانید یک روش بازی کردن خوب را بین دو تا فرزند یاد بدهید یا این که یاد بدهید بدون دعوا بازی کنند. بهتر است در بسیاری از موارد کنار فرزند خود و پسر برادرتان بنشینید تا رفتارهای نادرست آن ها را اصلاح کنید. اما اگر یک زمانی بازی آن ها منجر به دعوا شد و شما حضور ندشتید، از رای دادن و قضاوت کردن خودداری کنید و هیچ وقت این پیام را به فرزندتان ندهید که بیا بنشین، تو که همش دعوا می کنی. بهتر است بگویید شما می توانید جوری با هم بازی کنید که دعوا نکنید. در نهایت این که در مقابل لجبازی یا پرخاشگری یا گریه های فرزندتان نباید به گونه ای عمل کنید که او احساس کند که شما باید از او حمایت کنید و او این را به خود بگوید که الان مادرم باید از من حمایت کند. باید با روش هایی که گفته شد این احساس را از او بگیرید. با رعایت موارد فوق، خود فرزندتان معمولا در تعاملات با هم سن هایش روش های سازگاری را به مرور زمان می آموزد و عادت می کند.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
این رفتار ها در گروه سنی یک سال و نیمه تا دو سالگی طبیعی است. شما باید اطلاعات و دانش خود را در مورد مباحث روانشناسی رشد و تربیت بیشتر کنید. نگران نباشید که این رفتارها در او نامناسب است. سعی کنید در مقابل این رفتار فرزندتان پرخاشگری و عکس العمل نشان ندهید که احساس کند اشتباه کرده است. شما می توانید یک روش بازی کردن خوب را بین دو تا فرزند یاد بدهید یا این که یاد بدهید بدون دعوا بازی کنند. بهتر است در بسیاری از موارد کنار فرزند خود و پسر برادرتان بنشینید تا رفتارهای نادرست آن ها را اصلاح کنید. اما اگر یک زمانی بازی آن ها منجر به دعوا شد و شما حضور ندشتید، از رای دادن و قضاوت کردن خودداری کنید و هیچ وقت این پیام را به فرزندتان ندهید که بیا بنشین، تو که همش دعوا می کنی. بهتر است بگویید شما می توانید جوری با هم بازی کنید که دعوا نکنید. در نهایت این که در مقابل لجبازی یا پرخاشگری یا گریه های فرزندتان نباید به گونه ای عمل کنید که او احساس کند که شما باید از او حمایت کنید و او این را به خود بگوید که الان مادرم باید از من حمایت کند. باید با روش هایی که گفته شد این احساس را از او بگیرید. با رعایت موارد فوق، خود فرزندتان معمولا در تعاملات با هم سن هایش روش های سازگاری را به مرور زمان می آموزد و عادت می کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼