انتخاب اسم برای نوزاد، چگونه؟
در گذشته به طور معمول این مراسم از سوی بزرگان فامیل و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های کودک برگزار می‌شد و تصمیم نهایی را درباره نام کودک آنها می‌گرفتند.
اسم بچه را چه کسی انتخاب کند
شیوه و راه و رسم نامگذاری از گذشته تا کنون بارها تغییر کرده است؛ از نوشتن نام‌های مختلف و میان قرآن گذاشتن و انتخاب یکی از آنها تا قرعه‌کشی معمولی و انتخاب یکی از نام‌های نامزد شده یا انتخاب نام و اعلام آن از سوی بزرگ‌ترها... .
اما حالا کمتر پدر و مادری هستند که حتی قبل از تصمیم قطعی برای بچه‌دار شدن چند نام دختر و پسر برای بچه به دنیا نیامده‌شان انتخاب نکرده باشند. امروزه بیشتر پدر و مادرها معتقدند که پدر و مادرشان یک بار برای انتخاب نام آنها تصمیم گرفته‌اند و حالا نوبت خودشان است که اسم بچه‌شان را انتخاب کنند.
اما در کل این مساله برای بیشتر پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها حل شده است. بیشتر آنها نظر خود را می‌گویند و شاید خیلی هم دلشان بخواهد با نامی که دوست دارند نوه‌شان را صدا بزنند، اما این روزها کمتر پدربزرگ و مادربزرگی است که انتظار داشته باشد نام انتخابی او را بپسندند. البته هنوز هم در شهرهای کوچک و روستا‌ها کسانی هستند که واگذاری انتخاب نام کودک‌شان به بزرگ‌ترها را احترام به آنها می‌دانند و هرچند تا آخر عمر نامی که خودشان برای فرزندشان انتخاب کنند در دلشان می‌ماند، اما معتقدند باید به نظر و عقیده بزرگ‌ترها احترام گذاشت و افتخار نامگذاری برای کودک را به آنها سپرد.
اختلاف‌هایی که به‌دلیل نامگذاری پیش می‌آید
مادربزرگ هنوز هم دلخور است، دیگر حتی اشتیاق زیادی برای دیدن نوه‌اش ندارد و معتقد است با رد کردن نام پیشنهادی او که نام شوهر مرحومش بوده، به او بی‌احترامی کرده‌اند، عمه‌ها هم هیچ کدام با اسم بچه موافق نبودند و به طرفداری از مادرشان اصلا او رابه نام صدا نمی‌زنند.
این سرنوشت کودکانی است که آنقدر مراسم نامگذاری‌شان پیچیده و پرمساله می‌شود که برعکس کاربردش که باید شادی و زندگی به همراه آورد بیشتر باعث دلخوری و دوری و گاهی باعث قهر و قطع رابطه فامیلی می‌شود.
این مشکل ممکن است بین پدر و مادر هم پیش بیاید، البته بیشتر اوقات والدین به توافق می‌رسند؛ اما گاهی هم برعکس است و اینجاست که آنها اسم‌گذاری برای فرزندانشان را بین هم تقسیم می‌کنند. مثلا با به دنیا آمدن هر فرزند یکی از والدین اسم فرزند را انتخاب کند؛ این طوری بحث بین والدین صورت نمی‌گیرد، اما امان از وقتی که قرار باشد فرزندی که در راه است اولین و آخرین فرزند باشد. اینجاست که مساله انتخاب اسم مشکل‌ساز خواهد شد؛ زیرا این مساله مربوط به اختلاف سلیقه والدین در انتخاب اسم برای تنها فرزندشان است.
البته این روزها کمی این مساله تعدیل شده، اما هنوز می‌توان آن را بین خانواده‌ها و فامیل‌ها مشاهده کرد، گاهی برای پیش نیامدن این دلخوری‌ها پدر و مادر مجبور می‌شوند دل همه را به دست بیاورند و نتیجه‌اش دواسمه و سه اسمه شدن کودک می‌شود.
من دو اسمه هستم
تازه از وقتی وارد مدرسه شده، متوجه شده که اسم ثبت شده در شناسنامه‌اش با اسمی که خود را با آن شناخته فرق می‌کند؛ اسمی که هرچند اسم واقعی‌اش است، اما برای او غریبه و ناآشناست.
پدر نامی را که خود می‌پسندد در شناسنامه‌اش ثبت کرده و مادر با نامی که خود دوست داشته او را صدا زده و از آنجا که ارتباط بچه‌ها با مادران وسیع‌تر و بیشتر از ارتباط با پدرانشان است، مادر موفق شده و همه حتی پدر بعد از مدتی او را با نام دلخواه مادر صدا زده‌اند. این سرنوشت نامگذاری کودکانی است که پدر و مادر یا در بعضی موارد بقیه خانواده و فامیل مثل مادربزرگ و پدربزرگ یا حتی عمه، عمو، خاله و دایی بر سر حرفشان برای تعیین نام کودک باقی می‌مانند و هیچ کدام از حق داشته و نداشته‌شان کوتاه نمی‌آیند تا در آینده کودک دارای دو نام یا در موارد نادری سه نام باشد.
در مواردی حتی کودکانی هستند که در خانواده مادری با یک نام خوانده می‌شوند و در خانواده پدری با نام دیگر که این نوع نامگذاری‌ها برای کودک بسیار دشوارتر از دو اسمه بودن در شرایطی است که محدود به شناسنامه و خانه باشد. در بعضی خانواده‌ها هم در شناسنامه کودک یک اسم مذهبی ثبت می‌کنند، اما با نام دیگری او را صدا می‌زنند.
سیما راغبیان، مدرس دانشگاه و کارشناس کودک و نوجوان در این باره می‌گوید: دو اسمه بودن فرد جز ایجاد تضاد برای او هیچ ثمری ندارد و به طور معمول نام شناسنامه‌ای این افراد برای آنها بیگانه است حال آن که در مدرسه و دانشگاه که فقط با اسم شناسنامه‌ای سر و کار دارند بسیار دچار مشکل می‌شوند.
