عفونت قارچی زنان، علل بروز یک بیماری شایع

عفونت قارچی واژن یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زنان است که بسیاری از خانم‌ها درگیر آن هستند و خیلی از آنها نمی‌دانند که با رعایت مسائل ابتدایی به راحتی می‌توانند از بروز آن جلوگیری کنند. به همین دلیل به گفتگو با رقیه رحیمی،‌کارشناس مامایی پرداختیم و از او درباره این عفونت شایع زنان پرسیدیم.

رقیه رحیمی، کارشناس مامایی، معتقد است که همه ما در بدن‌مان انواعی از قارچ‌ها و باکتری‌ها را داریم و به نوعی با آنها همزیستی می‌کنیم و می‌گوید: «گاهی فعالیت زیاد این عوامل مسئله‌ساز شده و باعث ایجاد عفونت در بدن می‌شود. میکروب‌های زیادی می‌توانند عامل بروز عفونت‌های قارچی واژن باشند و درواقع میکروارگانیسم‌های متنوعی دارند. هروقت شرایط واژن برای رشد، نمو و تکثیر این قارچ‌ها مناسب باشد، در آنجا عفونت بروز می‌کند که ترشحات مخصوص به خود را دارد و به صورت دلمه‌ی شیر و سفید‌رنگ است. در میان عوامل مختلف بروز عفونت قارچی واژن، شایع‌ترین عامل، قارچ کاندیدا آلبیکانز است.»

این کارشناس مامایی، به علائم عفونت‌های قارچی اشاره می‌کند و می‌گوید:« شایع‌ترین علامت این عفونت، احساس خارش است که می‌تواند خفیف یا شدید باشد. بعضی از خانم‌ها علاوه بر خارش، احساس سوزش هم دارند. ترشحات عفونت قارچی بوی بدی ندارند اما زمانی که خانم‌ها دچار التهاب شده و این ترشحات روی ناحیه‌ی تناسلی بیرونشان می‌ریزد، دچار خارش بیشتری می‌شوند.»

دلیل مناسب شدن شرایط برای فعالیت این قارچ‌ها، قلیایی شدن PH رحم است. به همین دلیل رحیمی می‌گوید:« چون در حالت معمولی محیط رحم اسیدی است و میکروب‌ها یا باسیل‌هایی وجود دارند که مسئول ایجاد PH اسیدی در واژن هستند. بنابر‌این اگر فعالیت این باسیل‌ها کم شود و یا خانم‌ها خودشان باعث ایجاد محیط قلیایی شوند، قارچ‌ها شرایط را مساعد می‌بینند و شروع به فعالیت می‌کنند.»

خانم‌هایی که در استخر لباس‌های تنگ و ضخیم می‌پوشند و یا بعد از دستشویی واژن خود را خشک نمی‌کنند‌و یا واژن خود را با صابون‌های قلیایی می‌شورند، بیشتر در معرض ابتلا به این عفونت قرار می‌گیرند. همچنین خانم‌هایی که به دلیل بیماری‌خاصی مجبور به تزریق کورتون هستند، به دلیل تجمع گلیکوژن در سلول‌های واژن، ترشحات بیشتری دارند. بر همین اساس رحیمی توضیح می‌دهد:« خانم‌های باردار بیشتر در معرض این بیماری هستند چون ترشح گلیکوژن آنها در سلول‌های واژن بیشتر است. اما برای درمان این بیماران، منع مصرف دارو‌های موضعی وجود ندارد و حتی در سه ماهه‌ی اول هم تجویز می‌شود چون دارو تنها در همان ناحیه عمل می‌کند و جذب خون نمی‌شود.»

بنابر‌این رحیمی برای پیشگیری از این بیماری توصیه می‌کند: «خانم‌ها باید عواملی را که باعث ایجاد عفونت قارچی در واژن می‌شود حذف کنند، لباس گشاد بپوشند، بعد از دستشویی واژن خود را خشک کنند و مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع کرده و یا آن را به حداقل برسانند.»

این کارشناس مامایی درباره درمان دارویی و خانگی این بیماری می‌گوید: «برای پیشگیری از این بیماری، درمان خانگی هم وجود دارد و استفاده محلول آب و سرکه و یا نشستن در تشتی که در آن سرکه ریخته باشند، بسیار موثر و مفید واقع می‌شود. برای درمان‌های دارویی هم معمولا متخصصان پماد‌های واژینال تجویز می‌کنند و اگر ناحیه خارجی آلت تناسلی هم درگیر شود،‌پماد‌های واژینال مخصوص و کپسول‌های خوراکی که وارد سیستم بدن می‌شوند، ‌تجویز می‌کنند. رژیم غذایی نقش زیادی در بهبود این بیماری دارد و خوردن لاکتوباسیل‌هایی که به صورت خوراکی و قرص هستند و ماست پروبیوتیک بسیار موثر است. در مواردی که عفونت قارچی حاد می‌شود، خارش واژن غیر‌قابل تحمل می‌شود و فرد باید برای درمان به متخصص مراجعه کند. اما حاد شدن این نوع عفونت به برداشتن رحم منجر نمی‌شود.»

خانم‌ها با رعایت اصول ابتدایی بهداشتی می‌توانند به راحتی از بروز این بیماری جلوگیری کنند. برای همین تنها لازم است آنها به نظافت ناحیه واژن و لباس‌های زیر‌شان توجه کنند.
رحیمی همچنین درباره استفاده از دستمال کاغذی و امکان ایجاد عفونت توسط آن می‌گوید: «ما برای خشک کردن ناحیه واژن، استفاده از گاز و یا دستمال را به خانم‌ها پیشنهاد می‌کنیم. استفاده از دستمال کاغذی هم خوب است به شرطی که خانم‌ها دستمال کاغذی را طوری استفاده کنند که پرز‌های آن وارد فضای رحم نشود و تکه‌های آن هم در واژن باقی نماند چون در این صورت بدن آن را یک جسم خارجی تلقی کرده و منجر به بروز مشکلات می‌شود. بنابر‌این همین که خانم‌ها آب و نم قسمت بیرونی ناحیه‌ی واژن را بگیرند کافی است.»