روش های نزدیکی در دوران عقد

نباید فراموش کرد که دختر و پسر در این دوران، کاملاً به هم حلال هستند و رابطه ی آن‌ها با هم نه تنها نادرست نیست، بلکه کاملاً درست و بجا است و در واقع همان رابطه ای است که اسلام به آن سفارش کرده است. از طرفی دیگر باید به زوج آموزش داده شود که دوران عقد محدودیت هایی هم دارد و هر زوجی برای تخطی نکردن از قوانین دوران عقد باید بتواند این حدود را رعایت کند.

رابطه دوران عقد، به نیازهای یکدیگر توجه کنیم یا نه؟
بعضی از دختران در این دوران، از نیازهای ابتدایی همسران‌شان دوری کرده و آن را نادرست می دانند. آن‌ها برآورده کردن کوچکترین خواسته های همسر را به رفتن زیر سقف مشترک موکول می کنند و نمی دانند که اشتباه آن‌ها تا چه حد می‌تواند به رابطه ی سالم شان ضرر وارد کنند. نباید فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعه‌ی ما، تنها راه ارضا کردن غریزه ی جنسی است و مسلماً یک پسر هم یکی از نیت های ازدواجش این موضوع است و اگر این نیاز های ابتدایی توسط دختر رفع نشود، احتمال کشیده شدن پسر به رابطه هایی غیر از ازدواج و دلسرد شدن او از همسرش، وجود دارد و چه خوب است که این نیازها توسط این راه حلال رفع و رجوع شود.

رابطه دوران عقد از نگاه دینی
از نظر آموزه‌های دینی، همبستر شدن زن و شوهر و ارضای غریزه جنسی از این راه عبادت محسوب می‌شود و حتی در روایتی آمده است اگر کسی عمل نزدیکی با همسرش را همراه با آداب و رسوم آن زود به زود انجام دهد به یکی از سنت‌های پیامبران (ص) عمل کرده است، ولی از دیدگاه عرفی و فرهنگ عمومی بهتر است آمیزش جنسی تا زمان ازدواج و شروع زندگی مشترک به تاخیر افتد. تجربه نیز نشان داده است که این کار باعث تشدید علاقه زوجین نسبت به هم شده و از سوی دیگر انگیزه زوجین را در برداشتن موانع ازدواج و شروع زندگی مستقل تقویت می‌کند. برای اینکه درست بودن یا غلط بودن رابطه ی جنسی را بدانیم باید ابتدا رابطه را بشناسیم و سپس کاربرد رابطه زناشویی را در رابطه بدانیم.

افراط و تفریط در رابطه دوران عقد ممنوع!
بعضی از زوج‌ها در این دوران بیش از حد رعایت کرده و به عبارتی حیا را در جای نادرست خود استفاده می‌کنند. در این دوران، هر زن و مردی وظیفه دارد که به خواسته‌های جنسی همسر خود در حد معقول پاسخ گوید. دختر و پسر می‌توانند با هم بیرون بروند، دست یکدیگر را بگیرند و علاقه‌شان را با لمس بدن یکدیگر بیشتر کنند، اما باید توجه داشته باشند که با توجه به سخت‌گیری خانواده‌ها در جلوگیری از بارداری دختر در این دوران، زوجین در حد رابطه کامل جنسی پیش نروند.
بعضی از دختران در این دوران، از نیازهای ابتدایی همسران‌شان دوری کرده و آن را نادرست می‌دانند. آن‌ها برآورده کردن کوچکترین خواسته‌های همسر را به رفتن زیر سقف مشترک موکول می‌کنند و نمی‌دانند که اشتباه آن‌ها تا چه حد می‌تواند به رابطه سالم‌شان ضرر وارد نماید. نباید فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعه‌ ما، تنها راه ارضا کردن غریزه جنسی است و مسلما یک پسر هم یکی از نیت‌های ازدواجش این موضوع است و اگر این نیاز های ابتدایی توسط دختر رفع نشود، احتمال کشیده شدن پسر به رابطه‌هایی غیر از ازدواج و دلسرد شدن او از همسرش، وجود دارد و چه خوب است که این نیازها توسط این راه حلال رفع و رجوع شود و البته پسر نیز باید متوجه باشد که برای خواسته‌هایش محدودیت بگذارد و همسرش را مجبور به ایجاد نزدیکی در دوران عقد نکند.

احتمال بارداری ناخواسته در رابطه دوران عقد را جدی بگیرید
آیا می‌دانید که هیچ یک از راه‌های پیشگیری از بارداری ۱۰۰درصد تضمین شده نیستند؟
به عنوان مثال استفاده از کاندوم ، می‌تواند احتمال بارداری تا حدود 85درصد کاهش دهد و هنوز 15درصد احتمال حاملگی وجود دارد. بنابراین اگر آمادگی بچه‌دار شدن در دوران عقد را ندارید، بهتر است از نزدیکی در دوران عقد خودداری کرده و روابط کامل زناشویی را تا بعد از عروسی به تعویق بیندازید.

تصمیم با شماست، اما درست تصمیم بگیرید
نزدیکی در دوران عقد یک تصمیم کاملا شخصی است و به حریم خصوصی شما مربوط می‌شود. از نظر شرعی و قانونی روابط جنسی بین پسر و دختری که صیغه عقد بین آن‌ها جاری شده است هیچ اشکالی ندارد. بنابراین تنها کسی که می‌تواند در خصوص رابطه جنسی شما و نامزدتان در دوران عقد، تصمیم‌گیری کند خود شما هستید. اما گرفتن این تصمیم کار سا‌ده ای نیست و نباید از کنار آن به سادگی عبور کنید. اما باید بدانید که اختلافات در دوران نامزدی بسیار متداول هستند، اما کم نیستند شمار کسانی که در همان ابتدای راه زندگی و در دوران عقد، از یکدیگر جدا شده‌اند. بنابراین قبل از برقراری روابط کامل جنسی با نامزدتان، به این موضوعات خوب فکر کنید.
اگر قرار باشد پاسخ این سوال را در یک عبارت بگوییم، باید بگوییم هیچ کدام! رابطه جنسی در دوران عقد تعاریف خاص خودش را دارد. شما شرعا همسر هستید و اگر یک رابطه کامل با هم داشته باشید که حتی منجر به بارداری شود، باز هم شرعا و قانونا کسی نمی تواند به شما خرده بگیرد. اما آنچه در این میان شک و تردید به وجود می آورد، عرف است. در مقابل عرف نباید جبهه گرفت. همیشه آن چیزی که از قدیم باب بوده اشتباه نیست. بلکه ملاحظات دوران است که بر اساس تجربه رعایت می شود. شما و همسرتان بعد از عقد شرعا زن و شوهر هستید، اما زن و شوهری که زندگی مشترکتان را هنوز آغار نکرده اید و وابسته به پدر و مادرتان هستید. این یعنی شما باید برخی از چهارچوب های زندگی دوران تجرد را همچنان حفظ کنید.
این چهارچوب ها می گوید که شما باید در دوران عقد از فرصت محرمیت و نزدیک تر شدنتان برای شناخت بیشتر استفاده کنید. در این بین حد متوسطی از روابط نزدیک جسمی می تواند عاطفه میان شما را تقویت کند و شما را با روحیات هم بیشتر آشنا کند اما این حد، اگر نادیده گرفته شود و رابطه جنسی کاملی شکل گیرد، شما قدرت تصمیم گیری در آینده را از دست خواهید داد.

رابطه دوران عقد و وابستگی