رشد نوزادان نارس، همه آنچه باید بدانید

انتشار عکس بسیار زیبایی از لبخند یک نوزاد نارس توجه کاربران اینترنت را به خود جلب کرده است. " لورن وینج" مادر این نوزاد پنج روزه که توانسته یکی از بیادماندنی ترین لبخند های فرزندش را ثبت کند در توضیح این عکس نوشته است:" دختر پنج روزه ما. او از اینکه زنده مانده بسیار خوشحال است." انتشار این عکس موجب گریه شوق بسیاری از مادرانی شد که فرزندان آنها نیز پیشتر بصورت نوزادانی نارس بدنیا آمده بودند. همچنین یکی از کاربران در کامنتی نوشت :" این عکس زیباترین عکسی است که من از یک نوزاد نارس دیده ام."

نوزاد نارس چه ویژگی هایی دارد؟
جنین به طور طبیعی باید بین ۳۸ تا ۴۲ هفته در رحم بماند ( به طور متوسط ۴۰ هفته یعنی ۲۸۰ روز). اگر نوزادی قبل از ۳۸ هفتگی متولد شود، او را نوزاد نارس می‌نامند. نوزاد نارس کوچک و لاغر است، زیرابافت چربی زیر پوست جنین در هفته های آخر دوران داخل رحمی به وجود می‌آید، بنابراین اگر جنین زودتر زاده شود، بافت چربی زیر جلد ندارد و لاغر می‌باشد. رنگ پوست نوزاد نارس صورتی رنگ است، زیرا پوست او نازک است و عروق موئینه پوست بیشتر نمایان می‌باشد.کف دست‌ها و پاهای نوزاد نارس صاف است و شیار کمی دارد.

لاله های گوش نوزاد نارس پهن می‌باشد و برجستگی هایی که معمولا درگوش نوزادان طبیعی دیده می‌شود، درآنها نیست.نوزاد نارس معمولا حالت شلی و سستی دارد، زیرا عضلات او رشد کافی نکرده است و برخلاف نوزاد باوزن طبیعی که پاهایش راجمع می‌کند، پاهای نوزاد نارس اغلب کشیده می‌باشد.کودکان نارس موهای جنینی در بدنشان دارند (موهای جنینی در هفته های آخر دوران بارداری ازبین می‌روند).

و بالاخره دست و پاهای نوزاد نارس اندکی ورم دارد.چون نوزادان نارس به مراقبت بیشتری نیازدارند، بنابراین دستگاه‌هایی برای نگهداری آنان در بیمارستان‌ها وجود دارد که آن‌ها را انکوباتور می‌نامند.اگر وزن نوزاد کمتر از۱۸۰۰ گرم باشد یا ۵ تا ۶ هفته زودتر متولد شده باشد او را دردستگاه قرار می‌دهند.

درزیر پوست نوزاد نارس چربی کمی وجود دارد، به همین جهت در مقابل سرما حساس می‌باشند و به سرعت حرارت بدنشان پایین می‌آید، ازاین رو نوزادان نارس رادردستگاه انکوباتور قرار می‌دهند تا هم درجه حرارت بدنشان ثابت بماند و هم ازبرخورد بامحیط خارج محفوظ باشند.اگر نوزاد قبل از ۳۵ هفتگی متولد گردد ممکن است نتواند به پستان مادرمک بزند، بنابراین لوله ای ازراه بینی به داخل معده‌ی او وارد می‌گردد و ازاین طریق به او شیر می‌دهند. نوزادان نارس درمعرض مخاطرات متعدد می‌باشند که ازجمله اختلال درتنفس (درنتیجه نارس بودن ریه)، زردی (نارس بودن کبد که نمی‌تواند ماده‌ی زردی راتجزیه و دفع کند)، کم بودن قند خون رامی‌توان نام برد.

زمانی که نوزاد آمادگی لازم برای شیر خوردن به دست آورد (وزن او به ۱۸۰۰ گرم رسید)، پزشک او را از انکوباتور خارج می‌کند و مادر می‌تواند به نوزاد خود شیر بدهد و از او مراقبت نماید.مقدار پروتئین شیر مادرانی که نوزاد نارس به دنیا می‌آورند (نوزادان باوزن کمتر از ۲۵۰۰ گرم) زیادتر از مادرانی است که نوزاد باوزن طبیعی دارند، زیرا نوزاد نارس برای رشد خود در حدود ۲۰ درصد پروتئین بیشتری نیازدارد.

نوزادان کوچک با سن داخل رحمی طبیعی
نوزادان نارس، نوزادانی هستند که زمان کافی دررحم مادر بوده‌اند و زودتر از موقع خود متولد شده اند، اما نوزادانی نیز هستند که زمان کافی دررحم مادربوده‌اند ولی دررحم رشد کافی نکرده‌اند، این نوزادان رانوزادان کوچک باسن داخل رحمی طبیعی می‌نامند.این نوزادان ازنظر جسمی شبیه نوزادان نارس می‌باشند، یعنی لاغرند ولی پوست بدنشان مانند نوزادان طبیعی می‌باشد و اندازه سرشان نسبت به بدن آنها بزرگ‌تر است. این نوزادان درمقایسه با نوزادان نارس، مشکلات کمتری دارند، ولی ممکن است بعد ازتولد دچار کمبود قند خون (گلوکز) باشند.

- اگر نوزاد نارسی وزن کم‌تر از 1500 گرم داشته باشد یا حاملگی کمتر از 32 هفته راطی کرده باشد، یا نوزادانی که مشکل کمبود اکسیژن داخل رحمی داشته یا خونریزی مغز یا اختلال تنفسی یا تشنج داشته باشند، باید ته چشم آنها درخلال 4 تا 6 هفته بعد از تولد از نظر مشکلات شبکیه بررسی گردد تا اگر مشکلی درچشم وجود داشته باشد بالیزر درمان شود و ازمشکلات دید و کوری پیشگیری گردد.

- نوزادان نارس ازنظر رشد نمو، پدر و مادر باید هفته هایی راکه نوزاد نارس زودتر متولد شده است ازسن او کم کنند و به همین میزان از او انتظار داشته باشند، ولی موقعی که نوزاد نارس به سن 2 تا 2.5 سالگی رسید، نوزاد نارس و نوزاد طبیعی متولد شده یکسان خواهند بود.- اگر نوزاد نارس درهنگام تولد یا بعد ازآن دچار مشکلی نگردد و بعد از تولد از او مراقبت صحیح و دقیق به عمل آید و درست تغذیه شود، ازنظر جسمی و ذهنی درآینده مانند نوزادان بادوران داخل رحمی طبیعی خواهد بود.