۱۲۹۶۸۵
۱۷۱۳
۱۷۱۳
پ

باردار شدن در سن بالا، چه خطراتی دارد؟

باروری در سن بالا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ تربیتی و روحی برای فرزند خوب نیست.

سن باروری رابطه‌ی مستقیمی با سن ازدواج دارد. طبق آماری که سال گذشته در خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری منتشر شد، میانگین سن ازدواج در خانم‌ها ۲۵ سال و در آقایان ۲۷ سال است که این میانگین در برخی استان‌ها از جمله تهران بالاتر بوده و روند صعودی نیز دارد.
در واقع به همان اندازه که ازدواج زود هنگام در سنی که هنوز بلوغ فکری و عاطفی به حد مناسب نرسیده می‌تواند مشکل‌آفرین و آسیب‌زا باشد، ازدواج در سن بالا نیز خطرات جدی مخصوصاً برای باروری به همراه دارد. در شرایطی که عوامل مختلف دست در دست هم داده تا سن ازدواج بالاتر از حد مطلوب باشد، بچه‌دار شدن نباید بیش از پیش به تعویق بیفتد.
باروری در سن بالا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ تربیتی و روحی برای فرزند خوب نیست. به اعتقاد کارشناسان با این اتفاق علاوه بر اینکه احتمال افزایش تولد کودک با مشکلات حاد جسمی و ذهنی به وجود می‌آید، فاصله‌ی سنی زیاد پدر و مادر با فرزند باعث می‌شود همچون پدر و مادری جوان و تازه نفس نتوانند نیازهای کودک خود را برآورده کنند و در مراحل نوجوانی و جوانی نیز به دلیل تفاوت فاحشی که فرزند نوجوان با پدر و مادر سالخورده و پیر خود دارد، از آنها فاصله می‌گیرد و والدین نمی‌توانند نیازهای فرزندانشان را درک کنند.
بنابراین باروری در سن مناسب تا حد قابل توجهی می‌تواند از وقوع مشکلات جسمی، ذهنی و تربیتی فرزند پیشگیری کند. با نگاهی به روایات و سیره‌ی معصومین (علیهم السلام) می‌فهمیم در اسلام، سن مناسب برای ازدواج و باروری وقتی در نظر گرفته شده که فرد به بلوغ جنسی و توانایی فرزندآوری رسیده باشد. البته سن دقیق را از روی روایات نمی‌توان تشخیص داد اما آنچه اهمیت دارد این است که به همان اندازه که ازدواج برای دختران در زیر سن بلوغ نهی شده به همان اندازه تأکید شده تا جوانان زودتر ازدواج کنند.
کافی است تاریخ ولادت ائمه را مرور کنیم تا به خوبی دستمان بیاید که این بزرگواران چقدر به این موضوع اهمیت می‌دادند. امام کاظم (علیه السلام) در سال ۱۲۸ هجری به دنیا آمده و در سال ۱۴۸ هجری در حالی که ۲۰ ساله بوده فرزندش امام رضا (علیه السلام) متولد شده. ازدواج و صاحب فرزند شدن در اوایل بلوغ و جوانی برای امام جواد (علیه السلام) نیز صدق می‌کند.
ترس و نگرانی ممنوع!

باورهای ذهنی همسران یکی از موانع فرزندآوری است. ممکن است. زن یا مرد هر کدام از نظر ذهنی هنوز آماده‌ی پذیرش نقش پدری یا مادری نباشند. یا اینکه از قبول چنین مسئولیتی ترس و نگرانی به خود راه دهند و فکر کنند نمی‌توانند به خوبی از عهده‌ی تربیت فرزند و برآورده کردن نیازهایش برآیند. در این صورت وظیفه‌ی هر یک از زوجین است که بتواند طرف مقابل خود را از راه صحیح متقاعد کند.
تهدید، ایجاد فشار روانی و اصرار نابجا به جای اینکه مشکل را حل کند، کار را دشوارتر می‌کند و ثمری جز افزایش اختلاف یا افتادن در ورطه‌ی لج و لجبازی ندارد. خیلی مهم است که همسران هر کدام نقش خود را بشناسند و بدانند در صورت تولد فرزند چه وظایفی دارند و باید چه اقداماتی را برای رشد و تربیت او انجام دهند. بنابراین شاید بهتر باشد فرد دغدغه‌ها و نگرانی‌های ذهنی همسر خود را در فضایی صمیمانه با خودش به چالش بکشد و اگر فکر می‌کند به تنهایی قادر نیست نگرانی‌های او را رفع کند، از مشاوری خبره و آگاه در این زمینه کمک بگیرد.
قطعاً راهکارهای دینی نیز در این زمینه مؤثرند. باید توجه داشت که از مرحله‌ی قبل از انعقاد نطفه تا دوران بارداری و شیردهی بسیار مهم است و حالات پدر و مادر از جمله ترس و اضطراب و نگرانی تأثیر بدی روی جنین و شکل‌گیری شخصیت آینده‌اش خواهد گذاشت.
پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.