فرق نوزاد سزارین با طبیعی، چیه؟
کودکانی که به روش سزارین به دنیا می‌آیند، با ۱۵ درصد احتمال خطر بیشتر چاقی، در مقایسه با نوزادانی که به روش واژینال به دنیا می‌آیند، مواجه هستند.
نتایج به دست آمده از یک مطالعه کوهورت نشان می‌دهد کودکانی که به روش سزارین به دنیا می‌آیند، با ۱۵ درصد احتمال خطر بیشتر چاقی، در مقایسه با نوزادانی که به روش واژینال به دنیا می‌آیند، مواجه هستند.
علاوه براین، کودکانی که با روش سزارین به دنیا می‌آیند، اما برادر یا خواهرشان به روش واژینال متولد شده‌اند، در مقایسه با خواهر یا برادرانشان، 64 درصد بیشتر احتمال دارد که چاق باشند. این احتمال خطر برای کودکانی که پس از زایمان سزارین برادران یا خواهرانشان، به روش واژینال متولد شده‌اند، کمی بهتر است.
به عبارت دیگر، این نوزادان با کاهش خطر ۳۱ درصدی چاقی نوزادی در مقایسه با خواهران یا برادرانشان که به روش زایمان سزارین تکرار شده متولد شده‌اند، روبرو هستند.
این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که این ارتباط ممکن است یک نتیجه نامطلوب واقعی سزارین باشد و پزشکان و بیماران در هنگام بررسی مزایا و معایب زایمان به روش سزارین، در غیاب اندیکاسیون‌های روشن پزشکی یا مامایی که برای انتخاب روش سزارین در نظر گرفته می‌شود، باید آنها را هم در نظر داشته باشند. این نتایج به تازگی در نشریه JAMA Pediatrics منتشر شده است.
تحقیقات پیشین نیز نشان داده‌اند که ارتباطی میان چاقی در نوزادان و زایمان سزارین وجود دارد، اما واقعا مشخص نیست این ارتباط در نتیجه مخدوش‌کننده‌های باقیمانده رخ می‌دهد یا خیر. به همین منظور و برای برطرف کردن این محدودیت‌ها، محققان به بررسی این ارتباط میان شرکت کنندگان Growing Up Today Study پرداختند. مطالعه GUTS، یک کوهورت آینده‌نگر بزرگ از افرادی است که از زمان کودکی تا بزرگسالی پیگیری می‌شوند.
این مطالعه دربرگیرنده ۲۲ هزار و ۶۸ فرد است که از ۱۵ هزار و ۲۷۱ زن متولد شده‌اند. محققان این کودکان را تا سن ۲۰ الی ۲۸ سالگی پیگیری کردند. در مجموع، ۳/۲۲ درصد این افراد به روش سزارین متولد شده بودند. برای همه شرکت‌کنندگان، خطر تجمعی چاقی در تمام طول مطالعه، ۱۳ درصد برآورد شد.
زنانی که تحت زایمان سزارین قرار گرفته بودند، بیشتر احتمال داشت که مبتلا به دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی، هیپرتانسیون ایجاد شده در اثر بارداری، سابقه زایمان قبلی به دوش سزارین و شاخص توده بدنی بیشتر پیش از بارداری بوده باشند.
زنانی که زایمان‌های پره‌ترم و پست‌ترم داشتند و نوزادانی که با وزن کم موقع تولد یا ماکروزومی متولد شده بودند، هم بیشتر احتمال داشت که به روش سزارین متولد شده باشند.
آنالیزهای بیشتر نشان داد میزان انجام سزارین بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ در بالاترین حد خود بوده و پس از آن کاهش پیدا کرده است.
در آنالیزهای تعدیل نشده، زایمان سزارین با خطر بیشتر چاقی (نسبت خطر: ۳۰/۱) همراه بود. پس از آن محققان آنالیزها را برای مخدوش‌کننده‌های بالقوه تعدیل کردند، از جمله برای سن مادر در زمان بارداری، نژاد، محل زندگی، سال تولد، شاخص توده بدنی پیش از بارداری، قد مادر، دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی، هیپرتانسیون ایجاد شده در اثر بارداری، سن بارداری در زمان تولد، وزن موقع تولد نوزاد، مصرف دخانیات در بارداری، زایمان قبلی سزارین، و جنسیت نوزاد.
پس از انجام تعدیل‌ها در آنالیز، این ارتباط ضعیف شد اما همچنان پس از تعدیل هم معنی‌دار از نظر آماری باقی ماند. در این وضعیت، نسبت خطر به ۱۵/۱ رسید. نسبت خطر در مقایسه با کودکانی به دست آمد که به روش واژینال متولد شده بودند. تعدیل‌هایی که برای شاخص توده بدنی پیش از بارداری انجام شده بود، مهم‌ترین فاکتوری بود که مسئول ضعیف شدن رابطه شناخته شد.
نتایج به دست آمده، پس از تعدیل آنالیزها برای طول دوران شیردهی از پستان (نسبت خطر: ۱۵/۱) و میزان اضافه وزن در دوران بارداری (نسبت خطر: ۱۰/۱) تغییری نشان نداد.
محققان در ادامه به آنالیزهای درون فامیلی در رابطه با روش‌های زایمان پرداختند تا مخدوش‌کننده‌های بالقوه به حداقل میزان خود برسند. با این آنالیزها، محققان می‌توانستند تاثیر عوامل محیطی پس از زایمان و موارد دیگر را حذف کنند. شانس چاقی در میان نوزادانی که به روش سزارین متولد شده بودند، ۶۴ درصد بیشتر از خواهران یا برادرانشان بود که به روش واژینال متولد شده بودند. این میزان از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته می‌شد. این ارتباط برای افراد ۹ تا ۱۸ سال و برای ۱۹ تا ۲۸ ساله‌ها یکسان بود.
نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کنند، نوزادانی که با میکروبیاتای واژینال و گاسترواینتستینال مادری در تماس قرار می‌گیرند، ممکن است شانس کمتری برای چاق شدن، در مقایسه با زایمان به روش سزارین، داشته باشند.
این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که این ارتباط ممکن است یک نتیجه نامطلوب واقعی سزارین باشد و پزشکان و بیماران در هنگام بررسی مزایا و معایب زایمان به روش سزارین، در غیاب اندیکاسیون‌های روشن پزشکی یا مامایی که برای انتخاب روش سزارین در نظر گرفته می‌شود، باید آنها را هم در نظر داشته باشند. این نتایج به تازگی در نشریه JAMA Pediatrics منتشر شده است.
تحقیقات پیشین نیز نشان داده‌اند که ارتباطی میان چاقی در نوزادان و زایمان سزارین وجود دارد، اما واقعا مشخص نیست این ارتباط در نتیجه مخدوش‌کننده‌های باقیمانده رخ می‌دهد یا خیر. به همین منظور و برای برطرف کردن این محدودیت‌ها، محققان به بررسی این ارتباط میان شرکت کنندگان Growing Up Today Study پرداختند. مطالعه GUTS، یک کوهورت آینده‌نگر بزرگ از افرادی است که از زمان کودکی تا بزرگسالی پیگیری می‌شوند.
این مطالعه دربرگیرنده ۲۲ هزار و ۶۸ فرد است که از ۱۵ هزار و ۲۷۱ زن متولد شده‌اند. محققان این کودکان را تا سن ۲۰ الی ۲۸ سالگی پیگیری کردند. در مجموع، ۳/۲۲ درصد این افراد به روش سزارین متولد شده بودند. برای همه شرکت‌کنندگان، خطر تجمعی چاقی در تمام طول مطالعه، ۱۳ درصد برآورد شد.
زنانی که تحت زایمان سزارین قرار گرفته بودند، بیشتر احتمال داشت که مبتلا به دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی، هیپرتانسیون ایجاد شده در اثر بارداری، سابقه زایمان قبلی به دوش سزارین و شاخص توده بدنی بیشتر پیش از بارداری بوده باشند.
زنانی که زایمان‌های پره‌ترم و پست‌ترم داشتند و نوزادانی که با وزن کم موقع تولد یا ماکروزومی متولد شده بودند، هم بیشتر احتمال داشت که به روش سزارین متولد شده باشند.
آنالیزهای بیشتر نشان داد میزان انجام سزارین بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ در بالاترین حد خود بوده و پس از آن کاهش پیدا کرده است.
در آنالیزهای تعدیل نشده، زایمان سزارین با خطر بیشتر چاقی (نسبت خطر: ۳۰/۱) همراه بود. پس از آن محققان آنالیزها را برای مخدوش‌کننده‌های بالقوه تعدیل کردند، از جمله برای سن مادر در زمان بارداری، نژاد، محل زندگی، سال تولد، شاخص توده بدنی پیش از بارداری، قد مادر، دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی، هیپرتانسیون ایجاد شده در اثر بارداری، سن بارداری در زمان تولد، وزن موقع تولد نوزاد، مصرف دخانیات در بارداری، زایمان قبلی سزارین، و جنسیت نوزاد.
پس از انجام تعدیل‌ها در آنالیز، این ارتباط ضعیف شد اما همچنان پس از تعدیل هم معنی‌دار از نظر آماری باقی ماند. در این وضعیت، نسبت خطر به ۱۵/۱ رسید. نسبت خطر در مقایسه با کودکانی به دست آمد که به روش واژینال متولد شده بودند. تعدیل‌هایی که برای شاخص توده بدنی پیش از بارداری انجام شده بود، مهم‌ترین فاکتوری بود که مسئول ضعیف شدن رابطه شناخته شد.
نتایج به دست آمده، پس از تعدیل آنالیزها برای طول دوران شیردهی از پستان (نسبت خطر: ۱۵/۱) و میزان اضافه وزن در دوران بارداری (نسبت خطر: ۱۰/۱) تغییری نشان نداد.
محققان در ادامه به آنالیزهای درون فامیلی در رابطه با روش‌های زایمان پرداختند تا مخدوش‌کننده‌های بالقوه به حداقل میزان خود برسند. با این آنالیزها، محققان می‌توانستند تاثیر عوامل محیطی پس از زایمان و موارد دیگر را حذف کنند. شانس چاقی در میان نوزادانی که به روش سزارین متولد شده بودند، ۶۴ درصد بیشتر از خواهران یا برادرانشان بود که به روش واژینال متولد شده بودند. این میزان از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته می‌شد. این ارتباط برای افراد ۹ تا ۱۸ سال و برای ۱۹ تا ۲۸ ساله‌ها یکسان بود.
نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کنند، نوزادانی که با میکروبیاتای واژینال و گاسترواینتستینال مادری در تماس قرار می‌گیرند، ممکن است شانس کمتری برای چاق شدن، در مقایسه با زایمان به روش سزارین، داشته باشند.
منبع:
روزنامه سپید
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼