بیماری عفونت ادراری کودکان، هفت گام مهم

عفونت های دستگاه ادراری در کودکان شایع بوده ولی معمولا جدی نیست. این عفونت ها اغلب به طور موثر با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

اگر عفونت فقط مثانه را درگیر کند «سیستیت» و اگر کلیه را درگیر کند «پیلونفریت» نامیده می ‌‌شود.

به گزارش nhs،اگرچه عفونت دستگاه ادراری جدی نیست اما باید آن را تشخیص داد و با درمان به موقع عوارض آن را از بین برد.

علائم
نشانه های ابتلا به عفونت دستگاه ادراری در کودکان می تواند مبهم باشد و در کودکان خردسال شاید حتی دیرتر والدین متوجه علائم شوند. به هر حال علائم عمومی که ممکن است ناخوشی کودک را نشان دهد از این قرارند:

استفراغ، درجه حرارت بالای بدن، کج خلقی، خستگی و کمبود انرژی، تغذیه ضعیف، کاهش وزن، در کودکان بسیار خردسال، زردی پوست و سفیدی چشم.

نشانه های بیشتر خاص در کودک مبتلا به عفونت دستگاه ادراری از این قرار است:

درد یا سوزش هنگام ادرار، نیاز به دفع ادرار به طور توامان، تغییر در عادات ادرار کردن مانند خیس کردن لباس ها، درد در شکم یا کمر، خون در ادرار، تشخیص عفونت ادراری در کودکان.

در اغلب موارد پزشک می تواند عفونت دستگاه ادراری را با پرسیدن علائم کودک بررسی کند و یک نمونه از ادرار را برای آزمایش درخواست کند. درمان معمولا بالافاصله بعد از نمونه ادرار شروع می شود و کودک نیاز به آزمون های بیشتر ندارد.

علل عفونت ادراری در کودکان
شایع ترین علت می تواند توسط ورود باکتری از دستگاه گوارشی به مجرای ادرار باشد. با این حال علل دیگر از این قرارند:

عفونت ادراری در پسران زیر یک سال و دختران زیر چهار سال شایع ‌تر است.

عوامل ژنتیکی نیز از جمله مواردی است که باید به آن توجه شود، چون اقوام درجه یک کودکانی که سابقه عفونت ادراری دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت ادراری هستند.

یبوست عامل دیگر است. تورم بخشی از روده بزرگ می تواند منجر به فشار به مثانه و جلوگیری از تخلیه آن به طور معمول شود.

نگه داشتن ادرار توسط کودک به مدت طولانی عامل دیگر برای ابتلا به عفونت دستگاه ادراری است.

ریفلاکس مثانه به حالب نیز یک نتیجه عفونت ادراری است که در آن ادرار از مثانه به حالب و کلیه ها راه می یابد.

درمان
بیشتر عفونت های ادراری ظرف 24 تا 48 ساعت بعد از درمان با آنتی بیوتیک بهبود یافته و مشکلی در درازمدت ایجاد نمی کنند. در بسیاری از موارد درمان در برگیرنده یک دوره مصرف کامل آنتی بیوتیک در خانه است. به عنوان یک احتیاط، کودکان زیر سه ماهه و کودکان با علائم شدید معمولا چند روز در بیمارستان بستری می شوند و آنهم برای دریافت آنتی بیوتیک داخل وریدی.

7 گام پیشگیرانه
با این که جلوگیری از تمام موارد عفونت های ادراری در کودکان قابل انجام نیست، اما با انجام برخی اقدامات می توان خطر ابتلا را تا حدودی کاهش داد. توصیه های زیر ممکن است کمک کننده باشند:

مطمئن باشید که کودک به اندازه کافی آب می نوشد و هیدراته است. به طوری که ادرار به طور منظم دارد.

از لباس های نایلونی که به ترویج رشد باکتری کمک می کنند باید اجتناب کرد. لباس های نخی و یا پنبه ای و گشاد باید برای کودکان استفاده شود.

از صابون های معطر و یا حمام کف برای کودکان باید پرهیز کرد.

در مورد درمان یبوست باید به سرعت اقدام کرد. با پزشک در مورد داروهایی که می توانند به برطرف شدن یبوست کمک کنند مشورت کنید.

1. 
   

استفاده از آب زغال اخته برای پیشگیری از عفونت ادراری توصیه می ‌شود. همچنین استفاده از پروبیوتیک‌ ها که به صورت پودر یا قرص، یا ماست و دوغ حاوی پروبیوتیک و فرآورده‌ های لبنی نیز وجود دارد توصیه می‌ شود.

در صورت عودهای مکرر عفونت کلیه و عدم درمان به موقع، احتمال ایجاد فشارخون و نارسایی کلیه وجود دارد. در حالی که درمان به موقع و سریع عفونت ادراری از بروز این عواقب تا حد زیادی پیشگیری خواهد کرد.